Super Mario Galaxy: vijftien jaar later nog steeds een stralende ster!

Dus Mario was op vakantie geweest in 2002. Helemaal naar het verre en tropische Isle Delphino, om eens lekker de zon op te zoeken. Nadat Bowser werd verslagen was het nog een lange tijd fijn vertoeven daar. Vele maanden gingen voorbij en Mario begon weer te dromen van nieuwe avonturen. Nog grootser, mooier en magischer dan voorheen! Uiteindelijk viel die uitnodiging van Peach door de brievenbus, om samen met haar het Star Festival mee te maken. Een unieke gebeurtenis die slechts eenmaal in de honderd jaar plaatsvindt. Uitgerust en dolenthousiast vertrok Mario naar het grote feest, niet wetende wat hem te wachten stond. Vandaag is de avond van het Star Festival precies vijftien jaar geleden, want toen verscheen Super Mario Galaxy.

Na Super Mario Sunshine liet het volgende 3D Mario-avontuur weer wat langer op zich wachten, al is bekend dat de ontwikkeling ervan deels al voor Mario’s zomervakantie begon. In 2000 toonde Nintendo tijdens het Space World-evenement een demo, genaamd ‘Super Mario 128’. Deze techdemo wordt vooral geassocieerd met de ontwikkeling van Pikmin, maar had ook grote invloed op een aantal andere vooraanstaande projecten, waaronder The Legend of Zelda: Twilight Princess, Metroid Prime én natuurlijk Super Mario Galaxy.

Super Mario Galaxy gebruikte vooral de techniek waarbij een personage op en over een bolvormig platform kan lopen, mét de bijhorende zwaartekracht en bewegingsvrijheid. Iets waar Miyamoto destijds vaker over sprak, al konden we toen nog niet bevatten waar dit concept naartoe ging. Het idee achter de level-opbouw, met kleine en grotere planeten, was echter geboren.

Een loodgieter hoort niet in de ruimte

De Wii werd uitgebracht zonder Mario-game, waar de GameCube dan nog Luigi’s Mansion had bij de release. Op 1 november 2007 was het zover en kwam Super Mario Galaxy uit. Je merkt meteen dat de opzet van het spel een stuk grootser aanvoelt! Dat begint al bij de indrukwekkende intro, waarin we daadwerkelijk eens te zien krijgen dat Bowser het Paddenstoelenrijk aanvalt en hoe dit voor angst en chaos zorgt. Van het feestelijke Star Festival komt niets meer terecht. Uiteraard blijft de basisopzet dat Mario Peach moet redden van Bowser, maar daarvoor moet hij deze keer wel door het heelal reizen. Niet dat dit voor Mario geheel nieuw was. Zo was hij in de Super Mario Land-games al eerder in de ruimte, om de slechte alien Tatanga te bevechten (wie kent hem nog?). Die deed vreemd genoeg niet mee in Super Mario Galaxy, maar de hele ruimte-setting werd optimaal benut.

In plaats van één groot level dat steeds opnieuw wordt bezocht om sterren te vinden, bestaat het nu uit een reeks kleinere planeten en objecten. Mario vliegt van onderdeel naar onderdeel en doorloopt zo de levels. Een slim bedacht concept, want door de route te veranderen en andere planeten en obstakels op het parcours te leggen, ontstond de nodige variatie. Deze onderdelen waren stuk voor stuk met veel zorg samengesteld, wat het spel een erg origineel en eigen uiterlijk gaf. Niet meer nieuw natuurlijk, maar ook in 2022 ziet deze game er nog best prima uit!

Een nadeel dat wel ontstond door deze opzet, is dat het spel een stuk rechtlijniger werd. Er valt genoeg te ontdekken, maar het verkennen is stukken minder aanwezig dan in bijvoorbeeld Super Mario 64 of Super Mario Odyssey. Zelf vond ik dit echter niet zo’n bezwaar, aangezien wel meer Mario-games lineair zijn. Uiteindelijk gaat het nog steeds om levels uitspelen door sterren te vinden.  

Tussen de sterren met Mario

Uiteraard moest ik Super Mario Galaxy op de releasedag meteen halen én spelen! We hadden er meer dan vijf jaar naar uitgekeken, maar Mario’s eerste stappen in de ruimte waren het waard! Er ging een ware wereld voor je open, nu Mario in 360 graden vrijwel overal kon lopen. Regelmatig zelfs ondersteboven of tegen muren. De besturing speelt soepel en precies, zoals je van een Mario-game mag verwachten. Dankzij Luma beschikt Mario ook over een draai-aanval om vijanden te verslaan, onderdelen vast of los te schroeven én hoger te springen. Deze komt zeer goed van pas. Met nieuwe power-ups verandert Mario nu in een bij, springt hoger als springveer of kan door muren zweven als een Boo.

Het introductie-level geeft al een eerste impressie van wat komen gaat en je kunt al een beetje aan de besturing mét zwaartekracht wennen. Klaar voor het grote avontuur, herinner ik mij nog de eerste keer dat ik in het Good Egg Galaxy aankwam. Kon ik hier wel gewoon naar onder lopen? Soms was die twijfel er, maar wees zich als vanzelf uit waar Mario wel of niet kon rondrennen. Aan de andere kant van de planeet bleek het verrassend genoeg nacht te zijn. Ondersteund door die geweldige orkestrale muziek werd zoiets simpels als voor het eerst om een planeetje lopen toch een memorabele ervaring! De soundtrack werd voor het eerst met een orkest opgenomen. Dat droeg sterk bij aan de sfeer! Een gouden greep die in latere Mario-games gelukkig terugkeerde. Het was mij toen al duidelijk: Super Mario Galaxy is een meesterwerk!

Dit was niet op de laatste plaats te danken aan de sterk verbeterde camera. Waar je in Super Mario Sunshine soms haast tegen de camera moest vechten om de boel goed in beeld te houden, voelde dit in Super Mario Galaxy een stuk natuurlijker. Je kunt nog steeds bijsturen, maar over het algemeen was dit veel minder nodig en werd alles vanzelf goed in beeld gebracht. Gelukkig maar, want anders wordt je echt misselijk van al dat gedraai. Een sterke en noodzakelijke verbetering!

Casual wapperen

Super Mario Galaxy verscheen natuurlijk als eerste voor de Wii, dus moest er met de Wii Remote gewapperd en naar het scherm gewezen worden. Dit om Mario af te vuren met warpsterren of kanonnen en hem van punt naar punt te laten zweven, door sterren aan te wijzen. Deze toepassingen voegden wel echt iets toe aan het spel en maakten daarmee goed gebruik van de mogelijkheden van de Wii. Ook kon je starbits verzamelen door er met je cursor overheen te bewegen. Helaas voor een tweede speler is dat ook het enige dat diegene mag doen. Waar zijn de tijden dat speler twee gewoon nog Luigi was?

Het regent ook levens. Naast dat je slechts vijftig munten nodig hebt voor een extra leven, zijn de starbits letterlijk overal. Verzamel er honderd en je bent weer een leven rijker. Deze worden overigens niet opgeslagen, dus begin je steeds met vijf levens (want je zou er maar eens te weinig hebben). De moeilijkheidsgraad ligt doorgaans niet zo hoog. Ik kan me nog herinneren dat ik in de vierde of vijfde dome echt zat te hopen, dat het wat pittiger ging worden allemaal. Er zitten heus een aantal levels in het spel die zeker de eerste keren behoorlijk lastig kunnen zijn. Je kunt echter heel selectief zijn. Er zijn 121 sterren te verzamelen, maar je hebt er slechts 60 nodig om naar het laatste gevecht met Bowser te kunnen.

Tja, deze dingen zorgen ervoor dat het spel toch wat casual aanvoelt. Gelukkig doet het niet al te veel afbreuk aan de totaalervaring, ook als je van wat moeilijkere games houdt. Soms vind ik het jammer dat bij veel moderne Mario-games de moeilijkheidsgraad zo langzaam op gang komt. Al bij al is de uitdaging hier nog redelijk aanwezig. Zolang de grootste ergernis dat zoem-geluid is, dat je hoort als je nog maar één punt op je levensmeter hebt, dan is er weinig op het spel aan te merken. Een echte doorzetter gaat immers toch door tot alle sterren zijn verzameld! Je krijgt dan een speciaal einde, met een bedankje van Rosalina en een korte voorbode voor Super Mario Galaxy 2.

Rosalina en Luma

De verjaardag van Super Mario Galaxy is eigenlijk ook Rosalina’s vijftiende verjaardag, al is zij natuurlijk min of meer leeftijdsloos. Het Star Festival werd eigenlijk gehouden, omdat Rosalina haar thuisplaneet bezocht. Volgens het verhaal gebeurde dat slechts eenmaal per eeuw, dus is het zonde dat Bowser het feest in 2007 kwam verstoren. Of eigenlijk: gelukkig maar! Het gaf ons één van de beste 3D Mario-avonturen én Mario een nieuwe vriendin, die intussen echt wel vaker langskomt dan eens per eeuw. Ze duikt tegenwoordig bij ieder feestje of sportevenement op en was zelfs een speelbaar personage in Super Smash Bros. en Super Mario 3D World.

Rosalina werd een fan-favoriet personage. Mogelijk komt dat omdat je gaandeweg haar achtergrondverhaal te zien krijgt, dat ze voorleest uit haar verhalenboek. Dit zorgde eveneens voor wat meer diepgang in het verhaal van Super Mario Galaxy. Zo zien we hoe ze de Luma ontmoette en het Comet Observatory bouwde, waar Rosalina woont en over de sterren waakt. Het fungeert als de hub-wereld van het spel en kan in een ruimteschip veranderen, om achter Bowser en Peach aan te gaan. Je komt er steeds terug tussen de levels en er is van alles te zien en ontdekken. Naarmate je meer power-stars terughaalt, leeft het observatorium steeds meer op en krijg je toegang tot meer levels.

Game Over! En nu?

Intussen weten we over Rosalina’s voorgeschiedenis dus al meer dan bij vele andere vaste Mario-personages het geval is. Miyamoto vond dat verhalende element echter maar niks. Vandaar dat dit bij Super Mario Galaxy 2 sterk naar de achtergrond ging. Dat spel had echter meer sterren, Yoshi en een hogere uitdaging. Het is moeilijk kiezen welke ik het beste vond, maar samen met Super Mario Odyssey horen ze alle drie bij mijn favoriete 3D Mario-games aller tijden. Ook in 2022 geldt Super Mario Galaxy nog steeds als één van Mario’s grootste avonturen ooit. In nieuwere games wordt nog vaak naar het spel verwezen en zijn invloeden ervan merkbaar, zoals in Super Mario 3D World en onlangs in Mario + Rabbids Sparks of Hope. 

We zijn vandaag vijftien jaar verder, maar Super Mario Galaxy is nog steeds een fantastische game! Op het moment ben ik hem opnieuw aan het spelen op de Nintendo Switch. Naast het plezier dat ik eerder al van het spel had, heb ik nu ook de nostalgische herinneringen aan alle momenten dat ik deze game speelde. Voor mijn gevoel lijkt Super Mario Galaxy niet eens zo heel oud, maar er zijn toch heel wat jaren voorbij gegaan intussen. Voor nu, de komende vijftien jaar én de toekomst blijft Super Mario Galaxy een meesterwerk en een échte Nintendo klassieker!