Soundtrack Sunday: Spyro en de muziek van Stewart Copeland

Welkom bij Soundtrack Sunday, waar de N1-UP-redactie een nummer of nummers van een game-soundtrack in de spotlight zet. Ditmaal neemt Erik jullie meer op reis naar de wonderlijke wereld van Spyro, wiens muziek gecomponeerd is door niemand minder dan The Police-drummer Stewart Copeland.

De Spyro-franchise was in de jaren ’90 onlosmakelijk verbonden met Sony’s PlayStation. Het is pas sinds de Reignited Trilogy uit 2019 dat ook wij ervan mogen genieten. Gelukkig maar, want hierdoor kan ik jullie stiekem toch meenemen door een van de meest unieke soundtracks in de wereld van gaming. In dit verhaal neem ik jullie mee naar de originele versies.

Denk je ‘videospelcomponisten’, dan denk je aan Nobuo Uematsu, Koji Kondo of David Wise. Belachelijk getalenteerde mensen, die in-house fantastische muziekstukken hebben gemaakt. Maar een daadwerkelijk bekende artiest? Dat komt niet zo vaak voor – behalve dan misschien voor het inzingen voan het themalied.

Universal Interactive Studios, de uitgever van Spyro en onderdeel van hetzelfde bedrijf dat later de Super Mario Bros. Movie zou maken, dacht echter groter. Het stoere paarse draakje Spyro moest de harten van alle kinderen stelen. Relatief grote acteurs werden gevraagd om de stemmen in te spreken en Stewart Copeland, die Roxanne, Message in a Bottle en veel meer The Police-klassiekers drumde, werd ingevlogen voor de soundtrack. Niet voor één, twee of drie liedjes, als een soort lokkertje – nee, de beste man maakte de hele soundtrack. En die van het tweede en derde deel.

De inbreng van Copeland zorgt ervoor dat de gehele soundtrack van Spyro the Dragon heel uniek klinkt. Luister maar eens naar de Theme Song.

In tegenstelling tot veel gamemuziek, waar vaak piano en symfonische klanken te horen zijn, voeren hier de drums duidelijk de overhand. Of drums? Gitaar, bas… Het is bijna of je naar een hele band luistert.

Nog een voorbeeld, mijn persoonlijke favoriet, Dark Hollow. Dark Hollow speelt zich af in een sprookjesachtige doch sinistere omgeving, vol kaarslicht en verborgen mysteries. Wat voor bijzonders staat hier te gebeuren?

In het originele Spyro the Dragon is duidelijk te merken dat Copelands roots in het maken van muziek, in het spelen van een band is. Een stijl die hij nooit verleert: ook in latere games komt dit duidelijk naar voren. Het eerste nummer dat je hoort bij Spyro 2, bijvoorbeeld. Glimmer. Maar tegelijkertijd probeert hij hier ook dat atmosferische, wat bijvoorbeeld een spel als Skyrim zo kenmerkt, wat meer naar voren te halen.

Luister maar eens naar onderstaand nummer, dat je hoort bij de eerste HUB-wereld, Summer Forest.

Toch blijven die typische drums de boventoon voeren. Hoewel de sfeer wel iets luchtiger, vrolijker werd. Gitaar en bas gingen een tikkeltje meer naar de achtergrond, en hij experimenteerde steeds meer met andere instrumenten.

Dit zorgt ervoor dat ook het derde Spyro-spel, Year of the Dragon, helemaal zijn eigen stijl en sfeer heeft. Het openingstheme:

Zelfs nu, anno 2024, klinkt de muziek van Spyro als geen andere gamefranchise. Iets dat misschien ook te maken heeft met het feit dat Copeland na dit paarse draakje enkel nog aan muziek voor een Alone in the Dark-game in 2001 heeft gewerkt. Hierna concentreerde de beste man zich op films en andere projecten.

In 2018 keerde hij nog één keer terug, voor Spyro Reignited Trilogy. Ditmaal wel voor dat ene nummer, zoals je zou verwachten van een artiest van zijn status. Maar hierdoor heeft hij wel mooi alle muziek voor de originele Spyro-trilogie geschreven.

Wat vind jij, klinkt nog even lekker als in de jaren ‘90, niet?