The Art of Start

In de nieuwe serie ‘The Art of’ proberen we de kunst achter de beste elementen van Nintendo-games in woorden en voorbeelden uit te drukken. De games van vroeger en nu kennen prachtige muziek, graphics, user-interfaces of perfect doordachte magische gameplay-momenten. In de eerste editie van ‘The Art of’, die we hopelijk regelmatig kunnen publiceren, staan we stil bij de zogenaamde intro-stages en bespreken we een aantal van de volgens ons meest memorabele game-intro’s van toen en nu.

Ondanks dat de onderstaande lijst bestaat uit tien zorgvuldig uitgekozen toppers is het geen top 10 lijst. Het bleek simpelweg onmogelijk om de intro’s van games onderling te rangschikken en daarom betreft het een willekeurige volgorde.

Super Mario Bros.

Nintendo Entertainment System – Wii (remake) – Virtual Console (Wii)
Na de beroemde Atari-crash in de Verenigde Staten markeerde Super Mario Bros. een nieuw begin voor de moderne game-industrie. De eerste pioniers die met hun klamme handjes de NES-controllers beetpakten en de besnorde loodgieter over het beeldscherm lieten dartelen, opende de wereld voor kaskrakers zoals Zelda, Halo en GTA. Zonder Super Mario Bros. had de game-industrie vandaag de dag nauwelijks bestaan en zonder de uitmuntende eerste indruk van level 1-1 had menig speler zijn NES op zolder gedumpt zonder met nostalgische gevoelens terug te kijken.

Super Mario Bros. bewijst dat je een speler met eenvoud een game kan laten ontdekken en dat het niet nodig is om ook maar één element uit te leggen. Met een rake sprong en een sound-effect dat nog steeds in gebruik is, schakel je de eerste Goomba uit. De eerste mushroom die Mario met zijn vuisten openbaart, is tevens zo geplaatst en zo geprogrammeerd dat het vrijwel onmogelijk is om dit object te ontlopen. Aangezien het aanraken van objecten, zoals een Goomba, voor de geboorte van de power-up een directe dood betekende, zorgde Nintendo ervoor dat de allereerste paddenstoel onder de beroemde stenen constructie door richting Mario schoof. De stenen zorgen ervoor dat Mario moeilijk over de paddenstoel heen kan springen en met het aanraken van de power-up groeit zijn kracht. Met iedere gamer die in de jaren ’80 deze paddenstoel aantrof, groeide de game-industrie tot de miljardenbusiness van vandaag de dag. Een betere metafoor is haast niet mogelijk.

The Legend of Zelda: A Link to the Past

Super Nintendo Entertainment System – Virtual Console (Wii)
De intro van A Link to the Past bewijst dat je met gelimiteerde technische mogelijkheden op een cinematische manier een verhaal kunt vertellen. Link is in het spel niet meer dan een aantal pixels op het scherm en toch voelde gamers juist bij A Link to the Past een emotionele band met de wereld en het personage. In de intro krijgen we eerst een geschiedenisles over een grote oorlog die ooit over Hyrule woedde. Vervolgens zien we hoe Agahnim jonge vrouwen in een ritueel opoffert om een magisch zegel te doorbreken. Dit zegel bewaakt het Sacred Realm waar de Triforce verborgen ligt. Link ontwaakt door een vreemde stem die hem om hulp roept en op dat moment loopt zijn oom de deur uit om uit te zoeken wat er mis is in Hyrule. Eenmaal buiten merk je door de dreigende muziek, het onweer en de regen dat het menens is. De wereld staat op het punt om door de duisternis verzwolgen te worden en na het vinden van een geheime gang om het kasteel te betreden, vindt Link zijn oom die met zijn laatste woorden hem op pad stuurt om Hyrule te redden.

Als een ware held betreedt Link de kerkers van het kasteel en onder begeleiding van bombastische tonen vecht hij tegen de ene ridder na de andere. Het epische schouwspel dat de rest van A Link to the Past kenmerkt, toont aan dat je een speler op avontuur kunt sturen zonder hem of haar onnodig hints te verschaffen of uitvoerig te begeleiden. Je ontdekt zelf de geheime gang om het kasteel te bereiken en vecht op eigen houtje tegen sterke vijanden. Zelfs de weg wordt op geen enkele manier gewezen, maar instinctief volg je de juiste route om je doel te bereiken en Zelda te bevrijden uit het kasteel. Een betere manier om een groots avontuur te openen bestaat haast niet en zo’n 20 jaar na de release bewijst A Link the Past nog steeds een tijdloze klassieker te zijn.

Final Fantasy VI

Super Nintendo Entertainment System – Virtual Console (Wii)
Final Fantasy kreeg dankzij het PlayStation-deel Final Fantasy VII een ongekende populariteit, maar nog voor er überhaupt een PlayStation bestond, verschenen er al Final Fantasy-games voor Nintendo platforms. De laatste ‘klassieke’ Final Fantasy is Final Fantasy VI en de game begint net als iedere andere Final Fantasy met een spannend verhaal of zoals voormalig N1ntendo redactlelid Tristan het verwoordt:

“De treurige opening met de mysterieuze vrouw en twee soldaten die in een sneeuwstorm op weg zijn naar Narshe en daarbij de prachtige muziek. Al snel komen de twee soldaten om het leven, wordt de vrouw gered en moet ze, achterna gezeten door wachters met honden, maken dat ze deze mysterieuze stad uitkomt. Voor die tijd een ongekende start alsof je in een spannende film zat. Je wil meteen weten hoe het verder gaat en de rest van het spel zal het verhaal je op die manier constant op sleeptouw nemen.”

De catalyst van Final Fantasy VI is echter niet alleen het enerverende verhaal, maar ook de sfeervolle muziek. Met Terra’s Theme schreef Nobuo Uematsu zijn ultieme meesterwerk en werden orkesten wereldwijd geïnspireerd om Final Fantasy-muziek ten gehore te brengen. Nog één keertje dan!

Mega Man X

Super Nintendo Entertainment System – Virtual Console (Wii)
De intro-stage van Mega Man X is perfectie in iedere zin van het woord. Je leert spelenderwijs hoe je voor het eerst met Mega Man kunt walljumpen en hoe hij zijn nieuwe trucje kan inzetten om een afbrokkelende snelweg te trotseren. De soundtrack die uit de speakers van je TV blaast, is meer dan tien jaar na de release nog steeds voor de fans herkenbaar. De exploderende robots, rondvliegende raketten en scherpe synthesizer staan in ieder geval bij ons in het geheugen gegrift. Met rake knallen bewees Mega Man geen icoon te zijn van de 8-bit generatie, maar een vooruitstrevende 16-bit superheld. Al gauw blijkt echter dat Mega Man X niet krachtig genoeg is voor de bad guy waar hij vrijwel meteen mee in aanraking komt. Dan verschijnt er uit het niets een nieuwe generatie superheld die nog cooler, beter en sterker is dan Mega Man X zelf. Zero rekent af met de tegenstander en gaf in 1992 duizenden tieners de motivatie om net zo sterk te worden.

Chrono Trigger

Super Nintendo Entertainment System – Nintendo DS (remake) – Virtual Console (Wii)
De geschiedenis van Chrono Trigger is er één van helden en dan spreken we niet alleen over de personages van het spel. De game begint relatief rustig op een kermis alwaar je vrolijk mee kunt doen met allerlei activiteiten. De vrolijke muziek en fijne setting doen haast denken aan de moderne party-games. Met een snelle plottwist verandert in één flits het leven van Crono en begint een weergaloos avontuur dat zich niet laat tegenhouden door jaren of zelfs eeuwen.

Chrono Trigger heeft niet alleen een goed begin, maar is ook het begin van een nieuw tijdperk van JRPG’s. Het was voor het eerst dat RPG-bouwers Squaresoft en Enix besloten om samen te werken en dat legde de grondslag voor de fusie die vele jaren later zou volgen. Bovendien bracht de game de talenten van Yasunori Mitsuda aan het licht. Mitsuda had aan zijn baas Hironobu Sakaguchi gevraagd of hij de muziek van een game mocht maken, omdat hij het zat was dat hij constant moest werken aan geluidseffecten. Als Sakaguchi geen gehoor gaf aan zijn wens dan zou Mitsuda zijn ontslag indienen. Sakaguchi gaf hem de opdracht om de soundtrack van Chrono Trigger te componeren en Mitsuda schreef 54 nummers totdat hij ziek werd en de overige tien door Nobuo Uematsu werden afgemaakt. De 54 nummers van Mitsuda gaan echter de geschiedenis in als één van de beste game soundtracks ooit gemaakt en omdat Mitsuda er destijds weer helemaal bovenop kwam, is hij nog altijd een beroemde componist. Zo staan een groot aantal nummers uit Xenoblade Chronicles en Kid Icarus: Uprising ook op zijn naam.

Super Mario 64

Nintendo 64 – Nintendo DS (remake) – Virtual Console (Wii)
Met Super Mario 64 zette Mario na al zijn 2D-successen voor het eerst voet in een driedimensionale wereld. De Nintendo 64 sputterde en pruttelde om in 1996 het eerste 3D-avontuur van Mario in menig huiskamer tot leven te wekken. De nieuwe third-person camera en de mogelijkheid om als het ware in een virtuele speeltuin platform-avonturen te beleven, inspireerde developers wereldwijd om soortgelijke spellen te maken. Van Banjo Kazooie tot Sonic Adventure, het is allemaal te herleiden uit die ene groene buis die uit de grond stak en waar Mario uitsprong om voor het eerst ‘Woohoo’ net zo beroemd te maken als ‘It’s-a-me, Mario!’.

Nintendo is een kei in het introduceren van nieuwe elementen en met Super Mario 64 deed Shigeru Miyamoto wederom een gouden vinding. Het avontuur van Mario werd in 3D in beeld gebracht en om deze techniek aan de speler te verduidelijken, mocht Lakitu de camera aan een touwtje met zich meedragen. Zo begreep iedere speler dat de camera niet langer meer een vast object was, maar een dynamisch element dat bewogen kon worden met de C-knoppen. De C-knoppen werden in de toekomst de tweede analoge stick en de rest is geschiedenis.

The Legend of Zelda: Ocarina of Time

Nintendo 64 – Nintendo GameCube – Nintendo 3DS (remake) – Virtual Console (Wii)
Na Link’s spannende avontuur op de Game Boy in de vorm van Link’s Awakening moesten Zelda-fans ruim vijf jaar wachten op een nieuw deel. Na het lezen van tal van tijdschriften, het bekijken van tientallen screenshots en het volgen van de lange ontwikkelperiode, konden Nintendo-fans in 1998 eindelijk de gouden cartridges van The Legend of Zelda: Ocarina of Time in huis halen. De intro van de game toont hoe Navi het kleine feetje door het destijds prachtige Kokiri Forest vliegt om Link wakker te schudden voor een nieuw avontuur. Met de nieuwe technieken die de Nintendo 64 ten tonele bracht, werd je als speler voor het eerst overrompeld door een ongelimiteerde, fantasierijke 3D wereld. De eerste 3D-stappen op de Nintendo 64 waren voor Super Mario, maar die van Link staan ook te boek als een mijlpaal in de game geschiedenis. Het is mede de eerste indruk die er voor gezorgd heeft dat Ocarina of Time nog altijd te boek staat als één van de beste games ooit, zo niet de allerbeste.

In de lange introductie ontdek je de drijfveren van de koene held en ontrafel je een mysterie dat uitmondt in de start van een mega-quest. Door de grimmige sfeer en de wat troebele Nintendo 64 beelden brengt The Legend of Zelda: Ocarina of Time je in een trance. Na uren spelen sta je uiteindelijk oog in oog met Ganondorf en kun je je bij de aftiteling nauwelijks meer beseffen dat je begon met een speelgoed zwaard en een houten schild. Alle elementen die The Legend of Zelda: Ocarina of Time ten tonele bracht, zoals het Z-targetting systeem en de dungeon-gameplay, zijn tot op de dag van vandaag de fundamenten waarop de moderne Zelda-games zijn gebouwd. The Legend of Zelda: Ocarina of Time was niet het begin van de serie, maar wel de wedergeboorte.

Metroid Prime

Nintendo GameCube – Wii (remake)
De introductie van Metroid Prime is meer dan een game-intro. Het is de wederopstanding van een iconische heldin, een statement van de ontwikkelaar en een virtuele middelvinger naar de gamepers. In 2001 was Retro Studios na een reeks van schandalen en mislukte projecten door Nintendo gekocht voor het symbolische bedrag van $1 miljoen. De toenmalige baas en Turok-veteraan Jeff Spangenberg verdween van het toneel en een groot gedeelte van het team nam met hem de benen. Het belangrijkste doel van Retro Studios was het opnieuw tot leven wekken van de Metroid-franchise. Een gewaagde opgave die nog moeilijker werd door het feit dat het een first-person-adventure game moest worden. Retro Studios had de taak om een genre te herdefiniëren en zichzelf te bewijzen tegenover de sceptische fans en journalisten die niet konden geloven dat Nintendo het onervaren en rommelige Retro Studios uitkoos om een spirituele Super Metroid-opvolger te maken.

Het overhalen van je publiek is de belangrijkste taak van de game-intro en veel gamers laten een spel dat geen indruk maakt binnen tien minuten links liggen om een ander wel spectaculair spel te spelen. Metroid Prime plaatst de speler daardoor binnen luttele seconden in het Power Suit van Samus Aran. Na een korte uitleg van de besturing van de game moet je een onheilspellend ruimtestation betreden. Het verlaten gevaarte is tot in de puntjes uitgewerkt met rokende boordcomputers, kapotte bekabeling en ontsnapte biomechanische experimenten. Het gevoel van isolatie en de beklemmende, bijna claustrofobische sfeer geven je de illusie dat niet Samus, maar jij zelf in het ruimtestation zoekt naar aanwijzingen over wat er zich aan boord heeft afgespeeld. De ontwikkelaars hebben daarbij vrijwel moeiteloos het compleet nieuwe 3D-morphball gameplay-element verwerkt in de intro en je staat zelfs oog in oog met het eerste grote monster van het spel: Parasite Queen. Met het vernietigen van de Parasite Queen komt het zelfdestructie-systeem in werking, maar tijdens je vlucht ontdek je dat niemand minder dan Space Pirate leider Ridley ook aan boord was van het schip. Na een daverende ontsnapping landt Samus op het melancholische Tallon IV om haar eerste 3D-Prime avontuur te beleven. Retro Studios bewees in tien minuten dat men zich kon meten met de beste game-ontwikkelaars van dat moment, zoals Rare Ltd., Valve Software en Bungie en hen op sommige punten zelfs overtrof. Bovendien betekende Metroid Prime een succesvolle terugkeer voor Samus Aran en het startschot voor wat uiteindelijk een met awards overladen trilogie zou worden.

Golden Sun

Game Boy Advance
Dat RPG-spellen doorgaans een goede intro hebben behoeft geen introductie, maar met Golden Sun bracht Camelot een unieke sage tot leven. Het is een vroege morgen in 2002 waarin Game Boy Advance bezitters ook in Europa aan de slag mogen met deze topper. De vloedgolf op het scherm laat hen alles even vergeten en de focus ligt op dat ene overweldigende avontuur dat komen gaat of, zoals N1ntendo hoofdredacteur Quint het verwoordt:

“Eén introductie die zeker niet mag ontbreken is Golden Sun. Hoe je rustig kennis maakt in je dorp om vervolgens de vrede verstoord te zien worden door een enorme watervloed die alles en iedereen wegvaagt en zelfs vermoordt, is legendarisch. De hectiek en drama die op de handheld wordt neergezet is geniaal. Dan kom je ook nog dé twee slechteriken tegen waar je tussendoor tegen moet vechten, zonder dat je weet hoe het vechtsysteem precies werkt, en dan moet je van het spel verplicht verliezen: geen enkele speler voelt zich hier prettig bij. Geweldig!”

Met deze introductie werd duidelijk dat Golden Sun niet zomaar de zoveelste RPG zou worden, maar een uniek avontuur. Met het meeslepende verhaal en de verfrissende gameplay-toepassingen plaatste Golden Sun zich in één klap in het rijtje van de beste handheld RPG’s uit de geschiedenis.

Resident Evil 4

Nintendo GameCube – Wii (remake)
Anno 2013 begint een spel niet voor je uitleg hebt gekregen over ieder element. In 2005 was dat wel anders, want toen men destijds voor het eerst Resident Evil 4 opstartte, vond er een aardverschuiving plaats. Resident Evil 4 introduceerde de zogenaamde shoulder-cam in een action-game. Je keek niet vanaf een afstandje en ook niet door de ogen van Leon, maar je mocht als het ware over zijn schouder meekijken naar de dreigende horror. De Resident Evil-games waren voorheen veel langzamer van tempo en iedereen die in 2005 de Nintendo GameCube-controller ter hand nam om af te reizen naar een vergeten oord in Zuid-Europa, werd aangenaam verrast.