N1-UP roundtable: Welke game geeft jou de meeste nostalgie?

Nostalgie is een sterke emotie. Niet voor niets doen ports, remasters en remakes het zo goed: wie wil er nou niet een favoriet avontuur herbeleven? 

Of zoals ik wel eens aanhaalde in een artikel over remasters en remakes:

nostalgie “niet alleen gezien moet worden als een zoektocht naar veiligheid in het verleden, maar ook als een middel om zich te oriënteren op de weg die voor ons ligt in de onzekerheden van het heden”. 

Een beetje meer zekerheid willen we allemaal wel, of niet? En we hebben allemaal wel een paar spellen die echt een speciaal plekje in ons hart hebben. Onze allereerste game bijvoorbeeld, of eentje die je kijk of games of misschien zelfs de wereld voorgoed hebben veranderd. De N1-UP-redactie deelt warme herinneringen en gekoesterde frustraties.

Rik
Mijn eerste spelcomputer kreeg ik pas op de middelbare school, maar voor die tijd mocht ik af en toe wel al een spelletje spelen op de pc in het thuiskantoor van mijn vader. Ik heb uren versleten aan RollerCoaster Tycoon (1, 2 én 3) of Donald Duck: Quack Attack, maar de meeste nostalgie heb ik toch echt bij mijn herinneringen aan LEGO Racers 2 op de pc. Hoe vet was het om zelf je auto digitaal in elkaar te legoën en er vervolgens toffe LEGO-themawerelden mee door te rijden, op zoek naar een verstopt raceparcours of om gouden blokjes te verzamelen? Vooral de jungle-wereld staat mij nog goed bij, waarin ik een soort tank-racewagen op rupsbanden had gebouwd! Supervet natuurlijk, helemaal omdat ik die LEGO-set ook in het echt had. En uiteindelijk mocht je het dan opnemen tegen de ultieme LEGO-racekampioen in een intergalactische arena: de laatste epische race tegen Rocket Racer! Ik ben gelijk benieuwd of er ooit een port van dit fantastische spelletje uit de oude doos is verschenen voor moderne hardware? Edit: Nee, helaas niet 🙁

Robin
Dat ik RPG’s tof vind is ondertussen voor velen al duidelijk. Dat dit ook al rond mijn 8e begon is misschien een ander verhaal. Ik had toen Lufia gekregen voor de SNES. Vaag kan ik me een grote doos herinneren waarin de game zat met daarbij een walktrough. Het spel zelf was helemaal in het Nederlands en dat was toch wel een unieke ervaring toentertijd. Toch kwam ik in het begin helemaal niet ver en zat ik lang vast in een dungeon. Mijn vader hielp me bij de puzzel waar ik vast zat en vanuit daar ging mijn avontuur in Lufia vrolijk verder. Het werd uiteindelijk één van mijn meest memorabele ervaringen in gaming en het is jammer dat deze RPG zo ondergesneeuwd is. Ik hoop dat ze het ooit terug brengen naar NSO, maar dat betwijfel ik.

Martijn
Een moeilijke vraag, omdat er zoveel games zijn waar ik veel nostalgie bij voel. Sowieso bij een heleboel NES- en Super Nintendo-games die we zelf hadden, leenden bij vrienden of huurden bij de videotheek. Intussen komen daar ook nieuwere games bij, ook voor de Nintendo Switch, die sterk doen terugdenken aan een bepaalde periode. Er zijn zelfs games die mij ooit door een lastige tijd hebben geholpen en daardoor voorgoed een favoriet zijn.

Welke kies je dan? Eén van de Mega Man games? The Legend of Zelda? Misschien een Donkey Kong Country? Mario is bijna altijd wel een schot in de roos, maar welke? Genoeg favorieten, maar er blijft er ondanks alles altijd één terugkeren. Mijn keuze hier, misschien niet verrassend als je vaak meeleest: Super Mario Bros. 3! Helaas ken ik deze game intussen eigenlijk wat té goed, maar het doet nog steeds terugdenken aan toen dit spel nieuw was. Er ging een wereld voor je open! Het liet zien dat een game, zelfs op de NES, groter en grootser kon zijn dan je voorheen kon vermoeden. Niet alleen voor Mario’s toekomst, maar voor videogames in het algemeen.

Terug naar de basis, op de basisschool, toen ik deze game voor het eerst speelde bij onze overburen. Ik heb Super Mario Bros. 3 zo vaak van ze geleend en uiteindelijk zelf verschillende keren gekocht, op allerlei systemen. Ik heb deze game talloze keren uitgespeeld, alleen of met anderen en er zitten daardoor vele herinneringen aan vast voor mij. Een spel wordt niet zomaar iemands favoriete game aller tijden, dus als één titel nostalgisch voor mij blijft, dan is het toch steeds weer Super Mario Bros. 3.

Karina
Aaaahh, ik kan het bijna niet geloven, maar als driejarig meisje speelde ik al op de Sega van mijn vader. Gek hoe sommige herinneringen blijven hangen, want ik weet nog hoe ik nachtmerries had over Sonic the Hedgehog. Niet omdat het eng was, maar omdat ik vast zat en het niet kon uitspelen. In mijn kinderhoofd voelde dat zo echt aan hahaha!

Maar als ik echt een game moet kiezen die me gevormd heeft, dan is het zonder twijfel Pokémon FireRed of Sapphire op de Game Boy Advance SP. Als klein meisje begreep ik geen woord Engels en vertrouwde ik volledig op mijn A- en B-knop. Ik herinner me nog hoe ik vast kwam te zitten in Viridian City, waar een oude man de weg versperde en ik geen idee had hoe ik verder moest. Gelukkig had ik vriendjes gevonden die net zo verslaafd waren als ik en samen puzzelden we tot we de oplossing vonden.

Ik nam mijn Game Boy altijd stiekem mee naar school. Daar sloot ik me aan bij een groepje jongens die ook Pokémon speelden. Samen probeerden we uit te vogelen hoe we verder konden komen. Wat begon als een eenmalig overleg groeide al snel uit tot een dagelijks ritueel. We namen allemaal onze Game Boys mee, moesten na de schooluren in de opvang verblijven en beleefden de tijd van ons leven door elkaars voortgang te delen en samen verder te komen.

Thuis was het niet anders. Mijn broertje en ik maakten er super leuke Pokémon-sleepovers van. Onze bedden stonden in dezelfde kamer en we speelden ’s nachts tot we erbij neervielen. Lachen, ruilen, trainen en onze teams bespreken alsof we echte Pokémon-masters waren. Pokémon bracht ons niet alleen door uitdagende gyms en lange grotten, maar bracht ons ook als broer en zus dichter bij elkaar.

Coen
Het was Sinterklaas in het jaar 2000. Ik was een vier jaar oud snotjoch. Mijn oom kwam binnen met een pittig grote ingepakte doos. Mijn naam stond erop. Toen het eindelijk mijn beurt was om mijn cadeautje open te scheuren, deed ik dat ook gretig. Onder het inpakpapier hield zich een zwarte doos schuil. Een gek mannetje zonder armen, benen of een nek wees naar me. Het was Rayman voor de pc.

Rayman was mijn eerste game-ervaring en wat was dat mij toch ook een ervaring! Ik had nog nooit zoiets vets gezien. Het was alsof ik een cartoon kon besturen. Natuurlijk was ik als 4 jarig klein ventje veel te jong voor deze beruchte game. De moeilijkheidsgraad was dan ook om van te janken. En dat heb ik ook veel gedaan. Al mijn levens en continues was ik vaak al kwijt in Band Land of Mosquito’s Lair. Het werd zelfs zo erg dat mijn moeder het spel een tijdje voor mij verstopte zodat ik niet meer zo verdrietig en boos werd.

Later heb ik het spel natuurlijk weer opgepakt en uitgespeeld. Wat een pareltje van een game. Nou snap ik wel dat hij erg intimiderend is voor mensen die de game nog nooit hebben gespeeld, maar daar heb ik een aanradertje voor! Rayman Redemption op Gamejolt is een gratis fan-remake van de eerste Rayman die alle frustrerende aspecten van de game oplost, nieuwe levels en vijanden toevoegt en het spel in wijde schermresoluties speelbaar maakt. Een must-play voor elke platformfan!

Kitty
Toen ik een jaar of tien was speelde ik voor het eerst een 3D game: Twinsen’s Little Big Adventure 2. Dat heeft een enorme indruk op me gemaakt! Mijn moeder had hem meegenomen van de bibliotheek en mijn zus en ik hadden een hele tijd nodig voordat we snapten hoe we überhaupt het hoofdpersonage rechtdoor konden laten lopen. Achteraf gezien had het spel ook best clunky controls, maar als je het eenmaal onder de knie hebt kun je een fantastische wereld ontdekken. We spraken nauwelijks Engels, dus het duurde maanden voordat we een beetje verder kwamen met het avontuur. En toen bleek dat je met de boot naar nóg een eiland kon. En zelfs naar een andere planeet! De verwonderingen bleven zich opstapelen.

Gelukkig zijn er van deze games wel updates verschenen, waardoor je hem in al zijn oude glorie ook op modernere pc’s kunt spelen. Van het eerste deel verscheen onlangs een remake op de Switch, maar die is niet zo lekker ontvangen. Helaas. Volgende keer beter?

Wat is jouw warmste game-herinnering? Deel je verhaal in de comments!