Even voorstellen: Shin Megami Tensei

Shin Megami Tensei V verschijnt vandaag op de markt. Al sinds 2017 kijken die-hard fans al smachtend naar deze titel. Maar ik kan me ook voorstellen dat je denkt: “Wacht even. Waar moet ik als Nintendo-fan nou eigenlijk hyped voor zijn? Waarom brengt Atlus niet gewoon Persona 5: Royal naar de Nintendo Switch?” Daarom stel ik aan u voor: Shin Megami Tensei!

Om de olifant in de kamer (zoals de Engelsen het zo mooi kunnen zeggen) alvast te benoemen: Persona is een spin-off van Shin Megami Tensei. Die franchise is ooit ontstaan dankzij het goed ontvangen Shin Megami Tensei If… (1994), dat de focus legde op een groep studenten. Met de eerste delen waren ze dan ook veel nauwer verweven dan voorheen. Pas bij het fenomenale Shin Megami Tensei: Persona 3 (2006) kreeg Persona meer zijn eigen smoel, mede door de introductie van het populaire Social Link-systeem (waarmee je relaties en vriendschappen kon opbouwen met de mensen om je heen).

Megami Tensei

De reis van Megami Tensei, zoals de franchise in Japan heet, begon al in 1987 op de Famicom en pc. Toen bracht Atlus Digital Devil Story: Megami Tensei uit. Het spel was gebaseerd op het laatste deel van een trilogie fantasyboeken van Japanse schrijver Aya Nishitani. Jij en je metgezellen (demoon of mens) ploegden door grootse kerkers, terwijl je een uit de hand gelopen computerprogramma probeerde te stoppen. Ook toen al kon je proberen om de vijanden die je hier tegenkomt, over te halen om aan jouw zijde te vechten. Deze demonen kregen echter geen ervaring; enkel door ze op een speciale locatie te fuseren, kon je sterker maken.

Vanwege het grote succes van deze titel in Japan kwam er al snel een vervolg met een volledig origineel verhaal. In 1992 bracht Atlus het nog een stapje verder, en maakten ze van de serie een eigen IP. Shin Megami Tensei was geboren.

Persona voor volwassen
Een laagdrempelige manier om Shin Megami Tensei als franchise te beschrijven, is door het ‘Persona voor volwassenen’ te noemen. De rollenspellen pakken duistere thema’s aan, stellen je voor ingewikkelde keuzes en bevatten diverse morele dilemma’s over goed en kwaad. Verhalen spelen zich af in apocalyptische werelden en een kenmerkend aspect is dat jij een band kunt opbouwen met demonen.

In Japan zijn de spellen al decennialang razend populair, en ook onder westerlingen hebben de verschillende titels een cultstatus. Zijn cultstatus is zo aanwezig, dat de game groots aangekondigd werd tijdens de allereerste Nintendo Direct over de Nintendo Switch, in januari 2017.

Band met Nintendo

Dit is geen toeval: ondanks zijn volwassen ondertoon, is MegaTen onlosmakelijk verbonden met Nintendo-platformen. Elk van de vijf hoofddelen is op een platform van The Big N te spelen, waaronder het uitstekende Shin Megami Tensei IV (2013) voor de Nintendo 3DS. Zelfs Shin Megami Tensei III: Nocturne, die aanvankelijk enkel de PlayStation 2 aandeed, verscheen uiteindelijk op de Nintendo Switch.

De goede band tussen Nintendo en Atlus zorgde er zelfs voor dat Nintendo bereid was om een van haar grootste franchises uit te lenen. Hieruit bloeide Tokyo Mirage Sessions #FE, een cross-over tussen Fire Emblem en Shin Megami Tensei. Eerst op de Wii U, en later op de Nintendo Switch. Een totstandkoming zo bijzonder, dat ik er een tijdje terug al een uitgebreide special over schreef.

Kijken we naar Persona, dan is die geschiedenis veel minder aanwezig. Pas in recente jaren, en door het overweldigende succes van Persona 5, is die bal een beetje gaan rollen. We zagen Persona Q: Sjadow of the Labyrinth en zijn vervolg op de Nintendo 3DS, en Persona 5 Strikers op de Nintendo Switch. Het hoofdpersonage uit de vijfde hoofdtitel, Joker, maakte zijn opwachting in Super Smash Bros. Ultimate. Maar het blijft tot dusver bij spin-offs en gastrolletjes.

Het grote publiek

Dat Shin Megami Tensei V en niet Persona nu een van dé grote najaarsreleases is op de Nintendo Switch, is dus best logisch. Of Shin Megami Tensei ooit dezelfde status krijgt als zijn spin-off, valt nog te bezien. De kwaliteit van de games blijf nauwelijks achter (SMTV krijgt gemiddeld een 86 op Metacritic), maar een nadeel is dat het door zijn zware thema’s een vrij hoge instapdrempel kent. Wat dat betreft spreekt Persona beter tot de verbeelding van de gemiddelde gamer.

Toch moeten we niet vergeten dat het pas Persona 5 was (al zou Persona 4 ook die eer mogen krijgen), dat écht massaal bij het grote publiek doorbrak. Wie weet krijgt Shin Megami Tensei toch ook ooit die cultstatus. De toekomst zal het uitwijzen!