Yonder: The Cloud Catcher Chronicles

Toen ik voor het eerst beelden zag van Yonder: The Cloud Catcher Chronicles, viel mij meteen op dat de makers ervan inspiratie hebben gehaald uit door The Legend of Zelda. Hoewel, de eerste beelden die ik zag deden me eigenlijk eerder denken aan een goedkope rip-off. Toch is de gameplay allerminst dezelfde als in een Zelda-titel, en lijkt het daarin weer meer op Animal Crossing. Alles draait in dit spel namelijk om kleine missies voltooien en veel items vergaren.

The Legend of Animal Crossing: Breath of the Wind Waker
Meteen bij het opstarten van de game wordt duidelijk dat de makers veel geleend hebben van een aantal Nintendo-titels. Zo loopt je personage in het begin van het spel richting een klif, wat je een prachtig overzichtsbeeld oplevert. Wat betreft verhaallijn is het allemaal redelijk standaard. Je lijdt schipbreuk en spoelt aan op een eiland. Door een grote ramp zijn echter alle boerderijen van het eiland weggevaagd en is er een soort paarse gaswolk losgelaten, die Murk heet. Aan jou de taak om deze Murk weg te halen met hulp van zogenaamde Sprites, kleine feeën die alleen jij kan zien. Deze kun je vinden door missies te voltooien en op zoek te gaan op het kleurrijke eiland Gemea.

Het eiland Gemea
Al maakt het redelijk standaard verhaal geen indruk; de grafische kwaliteit doet dat wel. Alle complimenten voor het Australische Prideful Slot, want ze hebben er alles aan gedaan om een kleurrijke wereld te creëren, met een 24-uurscyclus. Het spel iseen ware lust voor het oog, ondanks dat het misschien ook wel een hoop leent uit de stijl van Breath of the Wild en The Wind Waker. Zeker in de TV-modus in High Definiton komt het de wereld echt goed tot zijn recht.

Waar de grafische kwaliteit in uitblinkt, zo relatief saai is de wereld zelf. De allereerste keer dat je met je personage op ontdekkingsreis gaat, is het nog leuk om de wereld te ontdekken, maar de daaropvolgende keren heb je het wel gezien. De wereld oogt niet levendig en daarom krijg je al gauw het gevoel constant van A naar B te lopen in plaats van op reis te zijn. Een gemiste kans voor een verder prachtige spelwereld. Wellicht dat het ook komt omdat de personages allemaal op elkaar lijken en geen diepgang kennen. Want hoe mooi een wereld kan zijn, hij komt pas tot leven met de juiste bewoners, net als in het echte leven. Dat argument gold wellicht ook voor de meest recente Zelda-titel, maar die had genoeg interessante personages om het boeiend te houden.

Je missie
Je doel in het spel is om uiteindelijk alle Murk van het eiland Gemea te krijgen. Dit doe je door allerlei opdrachten voor de inwoners uit te voeren. Denk aan het maken van een nieuwe brug, zodat je op een locatie komt waar weer een nieuwe Sprite te vinden is, maar ook het opbouwen van je eigen boerderij is een van de vele mogelijkheden van het spel. Het loont om hout te hakken, edelstenen uit de bergen te halen en om te vissen met je hengel. Dit alles doe je om uiteindelijk de Sprites te vinden en zo de Murk weg te halen. Echter is het soms frustrerend om te Sprites te vinden, want echt duidelijke hints krijg je veelal niet. Verder is de wereld erg vredelievend, want er zijn op de Murk na geen vijanden te vinden. De enige manier om ‘dood’ te gaan in het spel is door in het water te springen, wanneer je na een kleine onderbreking gewoon weer verder kunt gaan. En juist daar zit het grootste minpunt van het spel. Hoewel de wereld erg mooi is, heb je nooit echt een moment dat je ergens uitgedaagd wordt. Het verhaal is te verwaarlozen en je krijgt nooit de motivatie om alle missies te voltooien. Het spel ziet er dan wel prachtig uit, maar het mist de inhoud.

Conclusie
Yonder: The Cloud Catcher Chronicles is een werkelijk prachtige game voor de Nintendo Switch, maar dat is dan ook het enige waar het spel in uitblinkt. Het verhaal en ook de spelwereld bieden geen diepgang, en ook de missies worden op den duur erg repetitief. Wat overblijft is een vermakelijk spel, maar niet eentje die uitnodigt om lang te spelen.