Alteric

Je beweegt over verschillende platforms als een wit, lichtgevend vierkantje en springt van de ene verhoging naar de andere. Terwijl je obstakels behendig ontwijkt, bereik je uiteindelijk het einde van een level, waarna een nieuwe plaformuitdaging je al op staat te wachten. Ja, Alteric klinkt als een doorsnee platformspel. Eentje met een prijskaartje van €5,- dan: prima deal toch? Nee, dat blijkt vies tegen te vallen.

Maar ik begin bij het begin: Alteric is een klassieke 2D-platformer. Het spel bestaat uit drie zogenaamde hoofdstukken met in totaal tien levels en wordt afgesloten met een eindbaasgevecht. Een level bestaat weer uit allerlei soorten obstakels die je de weg naar het einde van het level versperren en die je platformvaardigheden tot het uiterste testen. De obstakels kunnen trouwens van alles wat zijn: dodelijke lasers, op hol geslagen kettingzagen of een legertje dodelijke vierkantjes dat je achterna zit. Kortom: de levels hebben aan variatie geen tekort.

Vierkant verkeerd
Helaas houdt het hiermee voor Alteric eigenlijk wel weer op wat betreft positieve punten. De rest van het spel zit namelijk niet zo goed in elkaar en dat zegt nogal wat: ik heb het nog niet eens gehad over de belangrijkste mechanic van het spel. In Alteric kun je namelijk tijdens het platformen met één druk op de knop wisselen tussen twee net iets andere werelden. In deze nieuwe wereld kunnen er nieuwe platformen verschijnen en oude verdwijnen. Hoewel dit voor puzzels en extra uitdaging zou moeten zorgen, lukt dat niet bepaald. Wanneer je geen kant meer op kunt in een level, weet je al meteen dat je moet wisselen van wereld en de mogelijkheid dat platformen zomaar onder je voeten kunnen wegvallen, leidt enkel tot frustratie. Daarbij is er een lag tijdens het wisselen tussen werelden, waardoor de twee werelden een seconde overlappen.

Waar het bij Alteric wellicht het meest misgaat, is misschien wel datgene wat het belangrijkste is aan platformspellen: de physics. Ik weet niet precies hoe ik het moet omschrijven, maar er klopt simpelweg iets niet. Elke keer dat ik het vierkantje bestuur, voelt het niet goed. En zoiets is behoorlijk frustrerend voor een spel dat platformprecisie van je eist.

Dit zijn de twee grootste missers van het spel, die ook gelijk zorgen voor oneerlijk sneuvelen tijdens het platformen. Toch lukt het Alteric nog op andere vlakken te irriteren. Zo bevat de eShop-pagina van het spel bijvoorbeeld meer achtergrondinformatie dan het spel zelf: blijkbaar is dat lichtgevend vierkantje de ziel van een overleden man? Ook de baasgevechten slaan de plank mis: aan het einde van elk hoofdstuk word je geconfronteerd met een te makkelijke en tegelijk verwarrende baas. Verder irriteert de muziek mateloos en ziet het spel er grafisch wel erg goedkoop uit.

Conclusie
Alteric frustreert op alle fronten: gekke physics, oneerlijk doodgaan en een oninteressante mechanic. Dit en meer heeft ervoor gezorgd dat ik het spel nooit langer dan een kwartiertje achter elkaar heb kunnen spelen. Hoewel het enig (vierkant gevormd) lichtpuntje is dat er vrij veel variatie zit wat betreft levels, wijs ik Alteric, ondanks het prijskaartje, het vierkante gat van de prullenbak in.