Perfect Angle

Ooit met vrienden een film gekeken, die door een beamer op een scherm geprojecteerd wordt? Vaak probeert er dan iemand figuren te projecteren met zijn handen. Konijnen, honden, eenden en vlinders? Ik denk dat de meesten deze dieren wel voorbij hebben zien komen. Perfect Angle probeert voor de kunstenaars die deze figuurtjes willen maken de honger te stillen. Lukt het Perfect Angle om een goede projectie van de werkelijkheid te maken van deze, voor sommige mensen irritante, hobby?

In Perfect Angle volg je het verhaal van iemand die zijn herinneringen kwijt is geraakt door een ongeluk. Door puzzels op te lossen kom je objecten tegen, zodat de beste man langzaam maar zeker zijn herinneringen terugkrijgt. Het verhaal zelf is… totaal niet boeiend eigenlijk. Na een puzzel of drie komt de man weer aanzetten met een verhaal over de objecten die je net gevonden hebt, verteld met een saaie monotone stem. Gelukkig kun je deze stukken overslaan, wat zeker fijn is als je puur voor de puzzels speelt. Ivanovich Games had het verhaal net zo goed weg kunnen laten, maar het brengt voor de mensen die het verhaal volgen wel meer leven in het spel.

In de puzzels van Perfect Angle spelen licht, kijkhoeken en optische illusies een grote rol in drie diverse soorten puzzels. Over het algemeen worden er stukjes van een groter geheel op willekeurige plekken in de ruimte geplaatst en aan jou de taak om de juiste kijkhoek te vinden zodat er een object lijkt te ontstaan. Soms zweeft er, ten tweede, een soort kunstwerk in de lucht, dat uit drie verschillende materialen bestaat. Op dit object schijnt een fel licht en door het te draaien kun je een bestaand object projecteren. Bij deze puzzels kun je de hoek en de kleur van het licht wisselen, waardoor je andere vormen kunt creëren. Dat komt mede doordat bijvoorbeeld een blauw licht door een blauw deel van het object kan schijnen.

Daarnaast heb je een soort darkroom, bestaand uit zwarte wanden en muurtjes met rode strepen. De muurtjes kun je kapot schieten om zo een object te vormen met de rode strepen. Deze ruimtes vond ik zelf over het algemeen de lastigste, aangezien door het zwart en rood alles op een gegeven moment op elkaar begint te lijken. Tenslotte heb je nog puzzels die bovenstaande drie soorten als het ware combineren. Een goede afwisseling van alle soorten puzzels zorgt voor een aangename speelervaring van Perfect Angle.

De eerste vier puzzels zijn een soort introductie, maar daarna ligt de moeilijkheidsgraad in één keer een stuk hoger. Om toch voortgang te kunnen boeken, zit er een hintsysteem in Perfect Angle. Je start met vijf hints en als ze op zijn, komt er na twee minuten weer een hint bij. Echter zal je niet langer over meer dan één hint kunnen beschikken. En dat is prima. Zo forceert het spel jou om toch zelf naar de oplossing te zoeken. Bij elke puzzel kun je maximaal twee hints gebruiken. De eerste hint laat je zien naar wat voor object je op zoek bent, wat vaak net dat extra zetje is om de puzzel op te lossen. Soms kijk je te gefixeerd in een bepaalde hoek, terwijl je naar iets heel anders op zoek zou moeten zijn. Mocht je er dan toch niet uitkomen, dan kun je de tweede hint gebruiken. Deze hint zorgt voor een soort radar, waardoor te zien is of je de camera in de goede positie hebt staan. Naarmate je dichter bij het juiste perspectief komt, verandert de kleur langzaam van rood naar groen. Het hintsysteem zit goed in elkaar en creëert zo als het ware een makkelijke, normale en moeilijke speelstand, waarin je toch geforceerd wordt om zelf wat te proberen.

De besturing van het spel is soms erg grof, vooral in de handheld-stijl. De ene keer draait de camera erg soepel, terwijl bij een andere puzzel de camera met flinke schokken om het object heen draait. Dit staat in verband met de soms verschrikkelijk lage framerate. Hoewel Perfect Angle van origine een game is voor mobiele platformen, draait de Nintendo Switch-port soms erg slecht. Hierdoor wordt het soms erg lastig om de camera in de juiste hoek te krijgen, terwijl je de oplossing eigenlijk al lang gezien hebt. Heb je je Nintendo Switch in het dock zitten, dan treedt dit probleem gelukkig een stuk minder vaak op. Aangezien Perfect Angle geen grafisch hoogstandje is, vind ik dat dit probleem eigenlijk helemaal niet op zou mogen treden. Zo matig als Perfect Angle grafisch gezien is, zo goed is de muziek in deze game. De pianomuziek past perfect bij het spel en zorgt voor bepaalde rust in het spel tijdens het zoeken naar de oplossing.

Conclusie
Perfect Angle is een aparte, soms lastige puzzelgame die af en toe veel geduld vereist. Ondanks de technische fouten van het spel, blijven de puzzels lonken. Dit komt echter vooral door de uitdaging van deze puzzels en de voldoening bij het voltooien hiervan. Grafisch is het spel matig, het verhaal weet niet te boeien en de soms lage framerate is verschrikkelijk, maar gelukkig wordt dit goedgemaakt door de creativiteit van de puzzels, in combinatie met de toepasselijke muziek. Zeker voor hen die altijd plezier hebben gehad aan het maken van figuurtjes bij fel licht, is Perfect Angle een prima tijdverdrijf.