Where are my friends?

Where are my friends? is een beetje een gekke game. Je speelt als Wheye, een oog op een eenwieler, wiens vier vrienden op een dag ineens vermist zijn. Als elke goede vriend gaat Wheye op onderzoek uit naar zijn vrienden. Echter verschilt de zoektocht bij elk van de vier vrienden van genre. Zo is de game eigenlijk een point-and-click-, runner-, platformer- en metroidvania-game in één. Klinkt als een origineel concept, maar is het leuk of toch een doorn in het oog?

Voordat je merkt dat je vrienden vermist zijn, speel je op het begin door een soort inleidend stukje. Hier rol je als Wheye in het rond en los je wat puzzels op. Tijdens dit beginstukje komt al meteen het grootste probleem wat ik heb met het spel aan bod: Where are my friends? is namelijk ontzettend onduidelijk. Het spel communiceert niet met tekst, maar met plaatjes en filmpjes. Hierdoor moet je steeds maar een beetje raden wat je moet doen en heerst er gedurende het hele spel verwarring en onzekerheid. Dat is in dit beginstukje wat meer dan later in het spel, vooral omdat je hier willekeurige puzzels oplost zoals het rangschikken van kabels en de douche laten werken.

Vier vrienden, vier genres

Wanneer je dat beginstukje eindelijk achter de rug hebt, start je je zoektocht naar je vier vrienden. Bij elke vriend belandt je in een ander genre. Zo begon ik met het point-and-click-level. Hier kom je in het huis terecht waar in elke kamer een ander klimaat heerst. Ook hier keert dezelfde onduidelijkheid terug: wat moest ik nou precies doen? Er waren immers wel negen kamers in totaal, elk met een kleine puzzel die je moest oplossen met voorwerpen die je weer in andere kamers vond. Van sommige voorwerpen was niet eens duidelijk aangegeven dat je ze kon oppakken. Na veel doorzettingsvermogen had ik uiteindelijk wel door wat ik allemaal deed, maar het bleef een frustrerend klusje.

Hierna koos ik voor het runner-level. Deze was gelukkig niet zo onduidelijk als het point-and-click-gebied. Er is immers een doel: door rennen en niet doodgaan. In dit level wordt je achtervolgd door een grote vogel en ren je door een bos met een leuke handgetekende stijl. Echter kwam er bij dit level weer een andere irritatie om de hoek kijken: Wheye bestuurt hier erg sloom en zijn bewegingen voelen steeds erg stroef aan. Helaas was ook dit daarom ook maar matig.

Daarna was de metroidvania aan de beurt. Deze bevindt zich in een ondergronds labyrint en barst van van de spijkers. Om het je nog wat lastiger te maken, is het merendeel van de doolhof in duisternis verhuld. Erg vervelend, want overal zijn er dus spijkers. Ja, je zult vaak doodgaan in deze grote grot. Het doel in dit level is om de verstopte switches te vinden om nieuwe deuren te openen, maar dat bleek met beperkt zicht en overmatig overlijden vaak een hele opgave te zijn in deze wirwar aan tunnels.

Tenslotte kun je je wagen aan een puzzelplatform-level. Deze was zeker de leukste van de vier. In dit level platform je door gebieden vol dodelijke lasers, bewegende platformen en verschillende portalen die je teleporteren naar een andere plek. Dit gebied biedt dan ook de meeste uitdaging: je moet constant nadenken over hoe je moet gaan bewegen en je timing is cruciaal. Echter duurt het maar een uurtje en doet het verder niks interessants. Het is daarom jammer dat Where are my friends? zich niet meer hierop focuste.

Conclusie

Ik vind Where are my friends? niet de moeite waard. Hoewel het interessante concept (vier genres in één game) meteen in het oog springt, blijkt het maar een verwarrende en frustrerende mengelmoes te zijn. Enkel het puzzelplatform-level was best oké, maar de rest is helaas vrij matig. Ik vind het daarom jammer dat Where are my friends? niet enkel en alleen op dit genre heeft gefocust en in plaats daarvan een matig geheel heeft geleverd.