Zwiepen!
Gelukkig is het geen straf om je omhoog te werken met deze puzzels. Een ruimte in deze toren kent bijvoorbeeld vier verschillende vierkanten, die je van bovenaf bekijkt. Rechtsboven is het blok met de magische poort, linksboven en rechtsonder zijn twee dichte blokken én linksonder bevindt jij je. Geef het blok met Pi erin een zwiepje naar rechts en vervolgens schuiven alle blokken (dus ook die dichte) een plaatsje op. Die dichte verschijnt op de plek waar jij eerst was, terwijl jij comfortabel onder de magische poort bent verschenen. Tik erop en je vliegt erheen. Level gehaald!
Je kunt echter niet altijd zomaar elke kant op zwiepen. Het is de bedoeling dat jij de doorgangen met elkaar laat overeenkomen, om naar volgende blokjes (en uiteindelijk de magische poort) te kunnen vliegen – en deze doorgangen zijn niet altijd aan elke zijde te vinden. Uiteindelijk voegt het spel hier langzaamaan meer toeters, bellen en vooral blokjes aan toe, waardoor het steeds meer een kunst wordt om naar het einde te zweven. Zo moet je op een gegeven moment eerst je blokkerige compagnon pakken voordat de uitgangspoort zich opent, moet je Pi eerst in andere hokjes positioneren, krijgen doorgangen een verschillend kleurtje mee (je kunt alleen door die van eenzelfde kleur vliegen) én openen bepaalde doorgangen zich pas na het omzetten van een schakelaar.
Sterallures
Als je eenmaal het kunstje doorhebt, wordt Warp Shift een verslavend puzzelspelletje om er af en toe eens bij te pakken. Het is gebaseerd op het almachtige “gemakkelijk om te leren, moeilijk om goed in te worden”-concept en voert dit grotendeels met verve uit. Je hebt een ongelimiteerd aantal zwiepjes om het einde te bereiken, maar voor een score van één ster of meer volstaat enkel een select aantal. Het geeft echter veel voldoening als je die ideale weg voor Pi uitstippelt voor die drie sterren. Gelukkig motiveert het spel je ook om het onderste uit je planning- en organisatie-kan te halen: om naar de volgende wereld (lees: set aan vijftien levels) te gaan, heb je een X aantal sterren nodig.
In de eerste twee werelden zwiep je gemakkelijk naar drie sterren, maar later wordt dit bijzonder lastig. Welk hokje heb ik nodig om bij de uitgang te komen? Pak ik eerst de magische compagnon naast me om dit te bewerkstelligen of ga ik voor de schakelaar in de hoek? Hoewel dit vooruitplannen in eerste instantie leuk werkt, schiet het spel zichzelf soms een beetje voorbij (zeker in de vierde en vijfde wereld) wat betreft ambitie. De toevoeging van teleportatie-portalen maakt het geheel af en toe te onoverzichtelijk, waardoor je helaas toch neigt naar dat overbekende trial-and-error – in plaats van slim vooruitplannen. Kleine smet op verder prima vermaak!
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!