The Inner World: The Last Wind Monk

De avonturen van fluitneus Robert zijn nog niet voorbij! Sterker nog: The Inner World: The Last Wind Monk gaat pardoes verder waar het eerste deel is opgehouden. Het is drie jaar later en er is wederom iemand opgestaan die het leven van de muzikale fluitneuzen flink zuur wil maken. Dit betekent dat we opnieuw op een point-and-click-avontuur kunnen gaan. Hoe bevalt het speuren naar de allerlaatste Wind Monk?

Zoals gezegd is The Last Wind Monk een direct vervolg op The Inner World en door het onthutsende einde in dat spel, lijkt Robert met een depressie te kampen. Gelukkig maakt het helemaal niet uit of je deeltje één gespeeld hebt: aan het begin wordt het gehele verhaal keurig op een rijtje gezet. Sterker nog: ik zou je zelfs aanraden om meteen met dit vervolg te beginnen. Het grootste hekelpunt uit het eerste deel, het ontbreken van aanrakingsbesturing, is namelijk volledig weggevallen! Spelen via het aanraakscherm van de Nintendo Switch zorgt voor een veel, veel fijnere beleving. En dan hebben ze het spel zelf ook nog eens een tikkie leuker gemaakt!

Ideale vervolg

Zoals een waar point-and-click-spel betaamt, speur je de gehele omgeving af voor hints en voorwerpen, terwijl je personages te woord staat voor broodnodige informatie om verder te komen. Hierin is niets veranderd ten opzichte van het eerste deel: nog steeds kun je zaken onderzoeken óf op een of andere manier gebruiken. Gezien je scherm doorgaans is volgestopt met objecten, gebouwen en knotsgekke personen, is het ontzettend fijn dat je nu alles met een druk of zwiepje van je vinger kunt besturen. The Last Wind Monk bestuurt zo in de handheldmodus, bijna alsof je ‘m op de PC speelt. De aanraakbesturing is helaas echter niet perfect: het spel heeft soms nog wel eens moeite je tik of zwiep te registreren.

De fijne controls worden gecomplementeerd door een intrigerende beleving. Waar je in het eerste deel telkens maar één personage bestuurde, neem je er nu soms wel drie onder je hoede. Zo heeft Robert de trouwe duif van zijn bijna-vriendinnetje Laura bij zich, en meteen in het eerste level moet je de controle over beide nemen om bepaalde puzzels op te lossen. De duif kan bijvoorbeeld naar grote hoogten vliegen waar Robert niet bij kan, terwijl de fluitneus juist weer veelzijdiger objecten kan gebruiken. Hier zijn ingenieuze (doch knotsgekke) puzzels op verzonnen. Zo moet je in het tweede level in een grote fabriek zien te komen, maar enkel de duif kan ‘m vanuit het luchtruim bereiken. Met de duif moet je dus eerst binnen de werkplaats een puzzel oplossen, zodat ook Robert erbij kan. Dat lukt enkel en alleen als de mijnwerker ervoor zijn lang verdiende lunchpauze krijgt. Maar om ‘m op pauze te krijgen, moet de stoïcijnse baas dit eerst wél omroepen. Door de wisselwerking van meerdere personages, wordt je brein steeds op slimme manieren geprikkeld.

The Inner World: The Last Wind Monk is wat dat betreft het ideale vervolg. Het poetst wat oneffenheden uit het eerste deel weg, om je vervolgens op veel leukere wijze meer van hetzelfde te bieden. De titel heeft namelijk nog altijd die onmiskenbare grafische tekenstijl en zit weer bomvol hilarische personages. Je komt bijvoorbeeld een bewaker tegen met een onnatuurlijke liefde voor cactussen, en een oude eigenaar van een speelgoedwinkel die zijn grote broer iets teveel adoreert. Het verhaal is iets minder interessant dan het eerste deel en ook de puzzels zijn soms een beetje vergezocht, maar het speuren naar die laatste Wind Monk beviel ontzettend goed!

Conclusie

Oh, wat is het heerlijk om The Inner World: The Last Wind Monk via het aanraakscherm van de Nintendo Switch te kunnen spelen (sorry, trauma’s uit deel één). Het feit dat het ook nog een bijzonder onderhoudend geheel is, maakt dit nog beter. Het wisselen tussen meerdere personages is bijvoorbeeld een geweldige toevoeging. Puzzels worden hierdoor heerlijk ingenieus – al blijven ze af en toe natuurlijk ook heerlijk vergezocht. Koppel dit aan hilarische dialogen en een tekenstijl om je vingers bij af te likken, en je kunt je als point-and-click-liefhebber opmaken voor een bijzonder toffe ervaring!