Street Fighter 30th Anniversary Collection

Hoewel fighting games niet mijn favoriete genre betreffen, geniet ik er met volle teugen van. Het knoeien met personages, moves uitproberen en proberen je tegenstander voor te zijn is plezierig. Street Fighter is één van de franchises die altijd zijn blijven hangen. Ongeacht het systeem, ik wil er niets liever dan een Street Fighter-game op. Toegegeven, een goede deal was Ultra Street Fighter II niet vorig jaar. Het was een uitgeklede versie van een Super Nintendo-game, iets wat als vrij schandalig kan worden gezien. Nu keert Street Fighter terug voor een herkansing op de Nintendo Switch. Kan het dit keer de fans ten goede komen?

Vechten zoals het hoort

Vanaf de eerste minuut laat Street Fighter 30th Anniversary Collection een duidelijke indruk achter. De collectie biedt twaalf Street Fighter-games in een gelikt pakket. Met verscheidene klassiekers uit de 2-, Alpha- en 3-tijdperken geniet je uren zonder een moment te vervelen. Doordat er vele verschillen tussen de verscheidene versies zijn, is het goed dat Capcom ze allemaal heeft toegevoegd. Het geeft het pakket belachelijk veel variatie en mogelijkheden, iets wat Ultra Street Fighter II compleet naliet. Persoonlijk draag ik Street Fighter III: 3rd Strike een warm toe, al hebben alle spellen wel iets wat me ligt. Nou ja… allemaal? Capcom vond het nodig om de originele Street Fighter in het pakket te gooien, wat totaal niet had gehoeven.

Als het om fighting games gaat, dan zijn de beginselen het belangrijkst. Street Fighter 30th Anniversary Collection biedt alles wat je zodanig in de verscheidene versies mag verwachten. Zo kun je CPU-tegenstanders te lijf gaan in Arcade Mode, wat handig is als je het meeste uit een personage wil putten. De meeste tijd zul je echter in de Versus Mode stoppen. Het spelen met vrienden op de bank blijft een heerlijk iets en fighting spellen moedigen het sterk aan. Tenslotte leer je personages in de Training Mode. Hier leer je aanvallen leert, bestudeer je tegenstanders en verzin je nieuwe manieren van spelen. Uiteraard, het is niet bijzonder, maar dat hoeft het ook niet te zijn. Je weet wat je krijgt.

Voor vier spellen biedt het spel nog wat extra’s: online multiplayer. Het betreft hier Street Fighter II: Hyper Fighting, Super Street Fighter II Turbo, Street Fighter Alpha 3 en Street Fighter III: Third Strike. Positief is het aantal aanwezige opties. Zo is er Online Arcade Mode, waarbij je solo blijft spelen totdat er vanuit het niets een online tegenstander verschijnt. Daarnaast kun je tussen Casual en Ranked Battles kiezen, mocht je liever gericht willen zoeken naar een wedstrijd. Helaas was de online-modus niet fantastisch. Het heeft deze en meer features om het helemaal je eigen te maken, maar er waren te veel connectieproblemen om te verduren. Bepaalde gevechten gingen maar mondjesmaat voorwaarts, iets wat eigenlijk niet door de beugel kan. De ervaring had zijn momenten, maar geweldig was het nooit.

Geknipt voor Switch?

Hoewel de meeste spellen hier prima spelen, gaat het om de vraag of het past bij de Nintendo Switch. Als je het vanaf een afstand bekijkt, dan heeft het de schijn wel tegen. De Joy-Con zijn niet gebouwd voor sterk D-Pad-gebruik, waardoor je geforceerd wordt om gelijk een andere controller erbij te pakken. Natuurlijk is het prima als je niets anders hebt onderweg, maar het is niet de beste manier om Street Fighter te ervaren. Dat is waar het eigenlijk op neer komt: hoe serieus ben je bezig met de franchise? De casual fan zou zich helemaal prima kunnen redden, al heeft de serieuze speler heel wat extra controllers nodig.

Gelukkig lijkt het op andere momenten juist geknipt voor de Nintendo Switch. Met de draadloze functionaliteiten kun je meerdere systemen linken voor lokale toernooien. Zo kun je met vier Nintendo Switch-systemen acht spelers tegelijkertijd bedienen op de televisie of in tafelstijl. Daarnaast zijn er de Versus-gevechten gemaakt voor verscheidene opties van de Nintendo Switch. Het voelt fijn om al het gereedschap bij je hebben voor een snelle ronde Street Fighter. Hiermee weet het een sterk pakket te bieden op de hybride console, gezien de graphics niet het verschil gaan maken. Het enige verschil, en een groot verschil, is dat je op de Nintendo Switch geen versie krijgt van Street Fighter IV. Toch wel een domper.

Herinneringen en opties

Naast al het goeds wat de game te bieden heeft, is er ook een aparte Museum-sectie te vinden. Er valt veel te vinden over het design van het spellen en hoe het fighting game-universum van Capcom in elkaar steekt. Je kunt diep in design-documenten duiken en werkelijk zien hoe de visie van de spellen zich ontwikkelde. Daarnaast kun je de personages goed onder de loep nemen met Profile en Character Sprite viewers. Je leert over hun achtergronden en hoe ze bewegen in de verscheidene spellen die het pakket rijk is. Persoonlijk heb ik alles zitten doorgronden, iets wat vrij vermakelijk bleek.

De Street Fighter 30th Anniversary Collection loopt meer dan prima op Nintendo Switch. De spellen lopen in een 4:3 ratio, waardoor het gelijk wordt getrokken met de arcadeversies. Je kunt de games met verschillende kaders versieren om het nog meer als een arcade-kast te laten aanvoelen. Zoals gebruikelijk in een collectie zoals deze zijn er screen-filters, scaling en opties om de ervaring nog meer je eigen te maken. De mogelijkheden aanwezig waren fraai en gaf het pakket meerwaarde.

Conclusie

Street Fighter, als een collectie van klassieke games, hoort op je Nintendo Switch thuis. Met een aardige selectie aan spellen is er genoeg om mee te knoeien en experimenteren. Daarnaast zijn er voldoende mogelijkheden en extra’s om je er nog tijden mee te vermaken. Niet alles is fantastisch. Online verdient, qua performance, een lichte duim omlaag. Het heeft zoveel opties, maar het weet niet volledig te verzilveren. Daarnaast had Street Fighter, het origineel, er echt niet in gehoeven. Voor de nostalgie is het geinig, maar als een game is het niets. Gelukkig is er genoeg hier om een glimlach op het gezicht te toveren!