Snufkin: Melody of Moominvalley - Cozy nostalgie of kinderspel?

Snufkin keert zoals ieder jaar in de lente terug naar de Moominvallei, nadat alle Moomins uit hun winterslaap zijn ontwaakt. Maar hij treft de vallei aan in een andere staat dan dat hij hem achterliet. Parken met allerlei regels en geboden zijn als paddenstoelen uit de grond geschoten en hebben de vrije, kleurrijke natuur veranderd in een attractie, waar ruimte voor vrijheid verleden tijd is. Parkwachters patrouilleren door de parken, waardoor geen enkele bewoner van de Moominvallei nog rustig door hun eigen landschap kan wandelen. Daar moet een einde aan komen, vindt Snufkin, en wij als spelers helpen hem om de vallei weer in zijn oude glorie te herstellen! Maar… Waar is Moomintroll?

Wie bekend is met het originele werk van Tove Jansson, zal de trollenfamilie Moomin, de filosofische reiziger Snufkin en de overige bewoners van de vallei direct herkennen. Maar voor wie die achtergrond niet heeft, is er geen enkel issue om dit verhalende muzikale avontuur te kunnen volgen. De vriendschap tussen Moomintroll en Snufkin heeft een centrale plaats in dit spel en wordt vooral in de openingsscènes illustratief uiteen gezet. Gaandeweg kom je meerdere personages uit de serie tegen, die ieder een korte toelichting krijgen over hun persoonlijkheid door middel van een dialoog of een quest. Het verhaal bouwt organisch op naar al deze ontmoetingen en zorgt ervoor dat het absoluut niet van toepassing is hoe veel of weinig kennis je van het originele verhaal van de Moomins hebt.

Een levend kinderboek

Waar ik de ontwikkelaars absoluut credits voor geef, is het authentiek houden van de illustratieve stijl die de Moomins zo herkenbaar maakt. Zelfs in de vertaling naar het spel blijft het voelen alsof ik door een kinderboek heen wandel. Het kleurgebruik, de bijna absurdistische monsters en de lieflijke details op bloemen, rotsen, schelpen en bijen geven je meteen het gevoel dat dit een hartverwarmende, nostalgische reis wordt. Of, mocht je geen nostalgie ervaren bij de Moomins, in ieder geval een cozy reis door een schattig landschap.

De verhaalvertelling is zoals ik dat bij veel content die voor kinderen gemaakt is kan herkennen: eenvoudig te volgen, maar met een leuke knipoog links en rechts voor de volwassene die meekijkt. Hier en daar is plaats voor wat comic relief of een woordgrapje, die de lopende dialoog niet minder begrijpelijk maken voor een jonger publiek. Dit is iets wat we bijvoorbeeld in de verhalen van Disney-films ook veel terugzien.

Ook wil ik nog een compliment geven aan de makers van de soundtrack (met IJslandse artiest Sigur Rós als absolute kers op de muzikale taart) die de begeleiding van dit spel zo ingericht hebben dat het bijna onmogelijk is jezelf niet te verliezen in de betoverende Moominvallei. Rustgevend, sereen, mysterieus en sfeervol, precies de juiste manier om de natuur in het spel te vertalen naar muziek.

Ondersteunen en ontdekken

Je kruipt in dit spel in de rol van Snufkin, de eenzame, eigenzinnige reiziger, zoals ik eerder al aangaf. Als Snufkin heb je grofweg twee taken: ondersteunen en ontdekken. Dat zijn direct ook de twee kernelementen waaruit de gameplay bestaat. Je ontdekt de wereld door in elke struik te kruipen, door elk bosje te rennen en door elke hoek van de kaart te verkennen om te zien of er voorwerpen of personages zijn waarmee je kunt interacteren. Je ondersteunt de bewoners van de vallei door hen te helpen met persoonlijke quests, uiteenlopend van het verzamelen van vlinders tot het vinden van verloren pagina’s van een toneelstuk, en tegelijkertijd help je iedereen in de vallei om deze park- en regelvrij te maken.

De voornaamste skill die je hebt als Snufkin is het gebruik van je muziekinstrumenten. Je begint met je mondharmonica, en gedurende je reis verzamel je meer instrumenten om puzzels mee te kunnen oplossen. Door het spel heen is het de bedoeling dat je inspiratie verzamelt uit voorwerpen in de natuur. Speel een deuntje voor een vogel en hij beloont je met wat inspiratie, ren door een struik en verzamel hier wat extra juju om je mondharmonica nét nog wat beter te bespelen en zo speel je meer facetten en gebieden vrij.

Eenzijdige puzzels en mogelijkheden voor meer creativiteit

Ondanks het feit dat ik ontzettend verliefd was op het concept van dit spel, voelt de gameplay in dit opzicht wat eenzijdig. Veel van de puzzels die je op je verschillende avonturen tegenkomt zijn hetzelfde: gebruik een rots als opstapje om op hogere platforms te klimmen, gebruik je muziekinstrumenten en heb een bepaald inspiratieniveau om bepaalde plekken in de wereld te kunnen bezoeken of om te zorgen dat bewoners van de vallei je helpen. Ik had hier meer creativiteit verwacht. De dialogen en quests met valleibewoners zijn erg minimaal en hier had absoluut meer ingespeeld kunnen worden door persoonlijke puzzels te maken of samen met het personage op een quest te gaan, waarbij je samen met hen werkt naar het behalen van het einddoel. Het voelt nu repetitief, waardoor mijn beleving van de volledige speeltijd ook veel korter voelde dan de daadwerkelijke zes uur die ik in het spel heb gestoken.

Conclusie

Snufkin: Melody of Moominvalley is een heerlijk ontspannen reis door een prachtig vormgegeven wereld. Voor spelers die op zoek zijn naar een kortdurende ontsnapping aan de dagdagelijkse realiteit of naar een dosis nostalgie naar de Moomins, kan ik dit spel absoluut niet genoeg aanraden. Ben je echter op zoek naar een verhaalgedreven spel met creatieve puzzels, meer gameplay en net iets meer diepgang, houd er dan rekening mee dat dit waarschijnlijk niet de ervaring is die het spel ons probeert te geven. Het voelt op dit moment echt als een spel voor kinderen, hoewel ik betwijfel of dit de demografische groep is waar de ontwikkelaars zich op hebben willen richten.Begrijp me niet verkeerd: ik heb het spel in één ruk uitgespeeld en heb me vermaakt tijdens het spelen. Ik prijs Snufkin voor de grafische en auditieve prestatie die het heeft neergezet, de meeslepende wereld en de verhaallijn die de meeste personages uit de oorspronkelijke serie een plekje geeft. Echter denk ik dat nét wat meer aandacht voor het spelelement en niet zozeer het kunstelement van het product een betere game had opgeleverd, die ook voor volwassen spelers een betere ervaring zou kunnen bieden.