Een belangrijk verschil met Nintendo’s vlaggenschip, is dat Link en Mario natuurlijk niet op komen dagen voor Rivals of Aether. In plaats daarvan mag je kiezen uit een aantal beesten, zoals een das of een ijsbeer. Mijn favoriet is het rotswezen Kragg, dat als een Goron kan rollen, rotsblokken gooit en in het algemeen gewoon lomp harde klappen uitdeelt. Dat gezegd hebbende, over zijn persoonlijkheid kan ik je maar weinig vertellen. Zelfs niet na het doorspelen van de story mode. Er zitten best een paar geinige designs bij, maar de meeste blijven niet echt hangen.
Modi
De story mode in Rivals of Aether is vrij basic. Je kiest één van de zes personages en speelt een korte reeks van gevechtjes, een beetje zoals Classic Mode in Smash Brothers. “Zitten er dan maar zes personages in Rivals of Aether?!”, hoor ik je nu denken. Nou nee, het zijn er meer dan dubbel zoveel. Waaronder Shovel Knight en Ori! Nu zijn deze personages na de release op andere platformen toegevoegd als DLC, maar dat ze geen story content hebben gekregen vind ik stiekem best karig.
Het is vooral jammer dat story modus voor de andere personages ontbreekt, omdat er überhaupt niet zoveel te doen is voor één speler. Er is een soort challenge mode, The Abyss, die best leuk en creatief is, maar ook snel in herhaling valt. En er is nog een minigame toegevoegd, die maar weinig met vechten te maken heeft. Wil je de andere personages leren kennen, dan zul je dat dus vooral op eigen initiatief moeten doen in de online multiplayer. Iets waar ik veel goede dingen over heb gehoord…
De online droom…en nachtmerrie
Eerst het goede nieuws: het online gedeelte van Rivals of Aether heeft een paar features waar Smash-fans alleen maar van kunnen dromen. De verbindingssterkte zien van je tegenstander voordat je besluit een potje te starten! Tussen potjes door kunnen wisselen van character tegen dezelfde tegenstander! Een stage-strike systeem en matches die altijd best of three zijn! Stuk voor stuk geweldig features die ik het liefst vandaag nog in Smash zou zien.
Toch valt een deel van de euforie in duigen zodra je een potje start. Want of je nu een tegenstander met zwakke of sterke verbinding hebt, de lag is onmiskenbaar aanwezig. Sterker nog: ik vind het erger dan in Smash Ultimate. En na vele positieve verhalen te hebben gelezen over Rivals of Aether op andere platformen, moet ik ergens concluderen dat dit aan de Nintendo Switch-versie ligt. Hier is duidelijk nog werk aan de winkel. Er kwam vrij snel na release al een patch uit die al wel wat helpt, dus het staat gelukkig op de agenda.
Bovenstaand minpunt is jammer, want Rivals of Aether zit qua gameplay echt heel gaaf in elkaar en gaat behoorlijk diep. Ik heb bijvoorbeeld de uitstekende practice-mode en tutorials nog niet eens genoemd. Dit indie-spelletje streeft Smash op sommige vlakken duidelijk voorbij, maar met een gebrek aan singleplayer content, beperktere movesets en een online dat minder soepel loopt dan gehoopt, hebben Mario en co. voorlopig nog niets te vrezen.
Conclusie
Rivals of Aeather is een geslaagd eerbetoon aan Super Smash Brothers met een duidelijke eigen smoel. Het legt fanatiekere spelers in de watten met best of three-matches, diepgaande mechanieken en vingervlugge actie. Het is voor met name deze groep spelers dan ook extra zuur dat de soms laggy online matches op de Nintendo Switch een deel van de fun verpesten. Puur op basis van de overduidelijke kwaliteit van de gameplay is Aether echter zonder meer aan te raden aan Smash en fighter-fanaten. Die slepen hun spelcomputer immers toch wel naar lokale toernooien…..wanneer die hopelijk weer mogelijk zijn in 2021.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!