Quadroids - een echte hersenkraker

Afgelopen augustus speelde ik op GamesCom voor het eerst een aantal levels van het puzzelspel Quadroids. Het werd al snel behoorlijk moeilijk, maar het was dan ook een demo waar je telkens een paar levels oversloeg. Nu de volledige versie is verschenen, was ik enthousiast om nog een poging te wagen. En ik kan je vertellen: het is nog steeds bijzonder pittig!

Quadroids is een puzzelplatformer met een twist. Je scherm is in vier kwarten verdeeld en aan elk schermpje is één knop verbonden: springen. De springknop verandert dus afhankelijk van waar je bent. In het begin bestuur je telkens maar één poppetje, maar al snel zijn het er twee of nóg meer tegelijk. En ze lopen allemaal vanzelf verder, dus er is flink wat reactievermogen nodig. Aan jou om alle mannetjes zo snel én efficiënt mogelijk aan het eind te krijgen in zo min mogelijk acties. Die mannetjes zijn hartstikke schattig, maar al snel is het de bedoeling om ze op te offeren om het einde te bereiken. Op hun lijkjes kun je namelijk handig springen om hogerop te komen. Het doet wat denken aan Happy Tree Friends van vroeger. Zielig, maar grappig. 

De meeste levels duren maar een minuutje (althans, dat is de bedoeling), wat de game ideaal maakt voor korte en snelle speelsessies. Tijdens een paar levels ga je door elke emotie heen, van plezier en energiek naar ergernis en woede. En dat maakt het lekker om te spelen. Je voelt je brein activeren. Soms ben je vijf minuten bezig om ein-de-lijk het einde te bereiken… om vervolgens te zien dat de tijd die je moet verslaan op 40 seconden staat. En dan is er ook nog een online leaderboards waarop je ziet dat best wel wat spelers het er beter vanaf brachten (of beter: nog slechter dan jij). Nog een keertje dan maar!

Samen ten onder

Er is ook een lokale multiplayer, waarin tot vier spelers een eigen schermpje krijgen toegewezen. Dan moet je dus goed gaan communiceren, want zodra je mannetje jouw scherm uit loopt of springt moet iemand anders het overnemen. Dat is nog knap lastig, maar het werkt tof en is nog vrij toegankelijk voor wat meer onervaren gamers. Helaas is er voor de multiplayer niks van een eigen highscore, al zie je wel de online leaderboards. Wel speel je in dezelfde save file, dus je kunt makkelijk switchen tussen samen spelen of alleen verder gaan.

Planeten veroveren

Het overkoepelende verhaal is dat je de hersenloze Quadroids eropuit stuurt om planeten over te nemen. Er zijn in totaal vijf planeten om te veroveren, elk met een overkoepelend thema zoals vuur en ijs. Bepaalde elementen komen overal terug: zuurbaden (waar je één van je collega’s in verdrinkt zodat je hem als brug kunt gebruiken) en spikes (om je collega’s op te spiezen) maken het extra lastig. Andere obstakels passen echt bij die planeet, zoals vuurballen en vallende ijspegels. De moeilijkheidsgraad kan echt stevig worden en soms ben je blij dat je überhaupt het einde haalt, collectibles en high scores nog even achterwege gelaten.

De pixelstijl past prima bij de korte levels. Helaas is de muziek op de achtergrond niet om over naar huis te schrijven, zelfs niet door onze muzikale Robin. Waarschijnlijk ga je Quadroids geen uren achter elkaar spelen, maar ook voor korte speelsessies zou ik toch even je eigen muziek draaien.

Conclusie

Quadroids is een uitdagende puzzelgame die je hersens stevig aan het werk zet. Soms wordt het gestoord moeilijk, maar dan ben je wel extra blij om op het online leaderboard te zien dat de andere spelers het er ook zwaar mee hadden. De korte levels met schattige wezentjes zijn ideaal voor korte speelsessies en voor het huidige prijskaartje van tien euro is het absoluut een aanrader voor fans van (lokale multiplayer-)puzzelgames.

Quadroids heeft momenteel een gratis demo in de Nintendo Switch eShop.