Pokémon Sword en Shield

Lees ook de recensie van Erik over Pokémon Sword en Shield als je opzoek bent naar extra informatie!

Pokémon is één van de franchises waar ik jaarlijks naar uitkijk. Het vechten tegen trainers, een wereld doorgronden en elke hoek onderzoeken zijn zaken waar ik altijd van heb genoten. Dat gezegd hebbende, geen van de spellen hebben het hoogtepunt bereikt van HeartGold en SoulSilver. Niet alleen was het een fantastische remake, het voegde ook de moderne gemakken van Pocket Monsters toe. De Nintendo 3DS-generatie was echter wel degelijk een genot, en ik blijf erbij dat de Hoenn-remakes om te smullen waren. Nu zijn we gearriveerd op een nieuw station: GameFreak’s eerste Pokémon-avontuur op een thuisconsole. Hoewel je het argument kunt opgooien dat de serie anders zou kunnen, lijkt het nieuwe avontuur toch een verademing. Het is om die redenering dat ik klaarstond voor de nieuwe Sword- en Shield-spellen. De hype lijkt relatief terecht, maar er zitten haken en ogen aan.

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: het voelt niet alsof er een groots verhaal in Pokémon Sword en Shield is verwerkt. Nu kun je nog zeggen: ”wie heeft een verhaal nodig in een game over het vangen van monsters?” Toch vraag ik je om even mee te gaan in mijn gedachtegang. De reden waarom de vorige Pokémon-games inzet vroegen van de speler kwam mede door een duivels team, rivalen die je tot het uiterste pushten en vele wendingen. Sword en Shield zijn elegante spellen met personages die ik leuk vind, maar groter dan dat wordt het niet. Sonia’s segmenten, waarin ze de historie van Galar uitlegt, zitten te ver uit elkaar. Daarnaast kent je rivaal Hop maar één verhaallijn: het nastreven van dezelfde doelen als zijn broer, kampioen Leon. De opbouw is prima, maar je ziet vanaf een afstand de bui al hangen. De legendarische Pokémon op de doos komen eigenlijk op de tweede plaats, na een krachtstrijd die wel heel kort is.

Een wilde rit

Dat gezegd hebbende, wat een plezierig rit is Pokémon Sword en Shield toch. Het reizen door de wereld, het struinen door verschillende plaatsen en het verzamelen van Pokémon is nog steeds even plezierig. Vanaf een vroeg stadium kun je gelijk aan de slag met monsters vangen en de party zal vol zitten voordat je zelfs een Pokédex ontvangt. Dat helpt enorm om alles interessant te houden, gezien nieuwe creaturen regelmatig aan je worden voorgelegd. Feitelijk zou ik zelfs willen zeggen dat je de meeste Pokémon die je zal gebruiken in de eerste zeven uur vangt. Na een snelle opener kom je de Wild Area binnen en daar gaat een wereld voor je open.

De Wild Area is de grootste nieuwe toevoeging in Pokémon Sword en Shield. Het is een uitgestrekt gebied waar je beestjes kunt vangen in verschillende weersomstandigheden. Ik greep elke kans die ik kon om door de gebieden te scheuren en te zien welke monsters nu weer tevoorschijn zouden komen. De Pokémon komen in drie varianten binnen de kaders van de Wild Area. Uiteraard heb je de normale wilde Pokémon die vrij door de grassprieten lopen. Ze letten nu op je bewegingen en komen op je af als je langs ze rent. Er zijn ook Pokémon die op de wegen lopen. De monsters hier zijn vele malen sterker en zijn meestal de geëvolueerde vormen. Ik krijg een Monster Hunter-achtige vibe hiervan, gezien ik mij altijd moet afvragen of aanvallen de juiste keuze is.

Mijn favoriete optie in de Wild Area zijn de Max Raid Battles. Alleen of met drie vrienden, vechten spelers in deze battles een ”Dynamaxed” Pokemon. Deze is naar grote proporties gegroeid, en elke aanval wordt opeens vele malen sterker. Gelukkig kan een speler ook zijn Pokémon Dynamaxen en die kracht meteen terug in het gezicht van de tegenstander gooien. Door offensieve en defensieve aanvallen van het gehele team te combineren, zul je in staat zijn om je tegenstander te vangen. De Pokémon die je in de Max Raid Battles kunt vinden hebben speciale aanvallen of zijn op geen enkele andere manier verkrijgbaar. Elke dag zijn er nieuwe gevechten om te overbruggen, dus een terugkeer naar de Wild Area is geen overbodige luxe. Niet alleen krijg je er unieke Pokémon door, maar ook voorwerpen zoals Technical Machines die je één keer kunt gebruiken en Rare Candies.

Het flow van het gevecht

Nu dat we het over Pokémon en Dynamaxen hebben: er is nog een locatie waar het een belangrijke rol vervult, namelijk de Gym Challenges. Het oude gym format voelt wat stijfjes aan, mede dankzij de nieuwe uitdagingen in Sword en Shield. Vergelijkbaar met Sun en Moon, voelt geen enkele Challenge hetzelfde en brengen ze unieke set-ups met gevechten tussendoor. Zo kun je rondvliegen in een theekopje of focus je op het vangen van Pokémon. Na de uitdaging staat de Gym Leader je in een arena op te wachten, waar je de Pokémon kunt Dynamaxen voor drie beurten. De Gym-gevechten in één woord geweldig, en maken het de rit dubbel en dwars waard. Ten opzichte van Mega Pokémon en Z-Moves geeft het gevechten net een stukje extra dimensie.

De flow van een gevecht is sowieso plezierig gezien het innovaties meebrengt die we laatste jaren hebben gezien. Nadat je een Pokémon voor de eerste keert hebt bevochten, kunnen nieuwkomers in een oogopslag zien welke aanvallen het beste werken. Hoewel iets kiezen uit een turn-based menu nog steeds mis kan gaan, is het niet moeilijk om jouw onderdeel te doen. De UI is begrijpbaar met opties om de fijnere details van aanvallen te bekijken. Het welbekende vier optiemenu (Attack, Pokemon, Bag, Escape) behoudt zijn waarde in 2019 en het komt allemaal neer op het gebruik van je gereedschap. Het gereedschap in kwestie zijn natuurlijk de Pocket Monsters zelf.

Voorafgaand aan de release van Sword en Shield gingen gamers constant in debat over hoeveel Pokémon er in het spel zaten. Hoewel ik me inleven in het verdriet om het verliezen van je favoriete creaturen, heb ik nul problemen met de monsters die ze uiteindelijk hebben gekozen. GameFreak heeft goed werk gemaakt vanhun keuzes en heeft juist gekozen voor Pokémon waar je iets aan hebt. Er is een goede variatie en alle types zijn op een fijne manier vertegenwoordigd. Inclusief Galarian Forms biedt Sword en Shield 400 Pokémon, waarvan er 94 splinternieuw zijn. De eerste routes stellen je in staat om een team op te bouwen, waar mijn voorkeur lag tijdens mijn eerste run. Tijdens mijn tweede trip ging ik meer voor een divers team dat zowel uit oude als nieuwe Pokémon bestond. Ik geniet van de nieuwe starters en hun evoluties, vooral gelet op het feit dat ieder speciale aanvallen tot zijn beschikking krijgt.

Gewoon genieten

De moeilijkheidsgraad van Sword en Shield is meer dan prima. Hoewel er wel wat uitdaging is betreft gevechten en de Challenges, is het spel over het algemeen plezierig. De game houdt de levels van Pokémon in balans, en zorgt ervoor dat monsters niet onnodig achter blijven. Hoewel sommige de dagen zullen missen waar ze Pokémon in al hun perfectie opbouwen, is het voor mij makkelijker geworden om van de reis te genieten. Ik bleef enthousiast over de constante veranderingen en hoe de wereld is opgebouwd. De routes in de Galar-regio hebben een strakke atmosfeer, en de arena-achtige gevechten voegen waarde toe aan de Gym Challenge.

Voor mij kwamen de pretogen tijdens het spelen van de kleinste dingen. Een goed voorbeeld is Pokémon Camp, waarbij je op een speelse manier actief kunt blijven met je Pokémon. Hoewel het niet zo diep gaat als Pokémon Amie, vond ik het veel vlotter in elkaar steken. Je kunt curry maken met je digitale vrienden en lekker met ze kletsen. Het voelt net een stuk persoonlijker. Daarnaast is het zo dat de Wild Area steeds mooier wordt zodra je meer functies tot je beschikbaar hebt. De geheime gebieden lieten mij hoopvol achter en tegen het einde van de rit was ik niet teleurgesteld.

Verschil tussen de versies

De verschillen tussen Sword en Shield zijn minimaal te noemen. Hoewel er verschillende Pokémon en Gym Leaders zijn, blijft het spel in grote lijnen hetzelfde. Met de Gym Challenge bijvoorbeeld veranderen alleen de trainers, en niet de daadwerkelijke uitdaging. Dat is iets waar ze niet geheel eerlijk over zijn geweest, dus het is degelijk belangrijk om het te melden. De verschillende Pokémon zijn vele malen belangrijker. Sword heeft bijvoorbeeld Sirfetch’d, terwijl Galarian Ponyta alleen in Shield te verkrijgen is. Persoonlijke smaak is een belangrijk iets, dus kijk bij het kopen naar deze verschillen.

Plezierige presentatie

Pokémon Sword en Shield ziet er prima uit op de Nintendo Switch. Hoewel ik het niet het beste van het platform kan noemen, is het een grote stap voorwaarts van GameFreak’s eerdere werk. Er zijn grotere omgevingen te doorgronden, de character models zijn echt heel mooi en het is een strak kleurrijk geheel. Het maakt niet uit of je nou op de televisie of in handheld speelt, je wordt blij van de verschillende locaties. De Wild Area gaat helaas wel op een laag pitje als je verbindt met het internet. De framerate gaat op een opmerkelijke manier omlaag, en ik heb dit eerlijk gezegd nog nooit eerder gezien. Hierdoor was ik genoodzaakt om mijn Switch vaker offline te houden, wat niet helemaal de bedoeling kan zijn. De muziek is, zoals gewoonlijk, heerlijk. Hop’s battle theme is mijn favoriete deuntje dit jaar en ik kan er niet genoeg van krijgen.

Conclusie

Pokémon Sword en Shield is een vermakelijke Pokémon game. Toch is het verhaal wat minder dan de afgelopen paar spellen. Na de eerste paar uur, waar je veel Pokémon verzamelt, gaat het spel in een compleet andere versnelling waar de Gym Challenge bovenaan de rangorde staat. Het was plezierig, maar er bleef weinig ruimte om Galar verder op te bouwen. Dat is jammer, want als een plaats vond ik Galar leuk om te doorgronden. De Wild Area in het bijzonder is fantastisch, al laat ik mijn Switch toch liever offline. Waar de nieuwe Pokémon recht aan doet zijn de gevechten en de kleinere details. Er zijn vele kleine tweaks die de ervaring aandoenlijk houden, iets wat ik maar al te graag zie.