Het is een gedurfde beslissing. Wij mensen zijn niet gemaakt op verandering, helemaal niet als het gaat om een franchise die ons zo dicht bij het hart ligt. Al die frustratie, al die boze reacties die op het internet verschenen, zijn dan ook (voornamelijk) niet uit haat gemaakt – maar uit angst. Angst dat Pokémon nooit meer hetzelfde zal zijn. Angst dat het de torenhoge verwachtingen niet gaat waarmaken. Of beter gezegd: het is gebaseerd op vooroordelen. Foei. Toch ben ik het ermee eens dat het weglaten van de National Dex een foutieve is. Game Freak had moeten weten dat vrijwel elke Pokémon wel een speciaal plekje in iemands hart heeft.
Dat gezegd hebbende: het is maar een kleine kniesoor aan de prachtige ervaring die Pokémon Sword en Pokémon Shield heet.
In Engelse sferen
Pokémon Sword & Shield spelen zich af in de Galar-regio, een fictieve variant op het Verenigd Koninkrijk. Fictief omdat de kaart omgekeerd is en je op een gegeven moment ook door een woestijnachtig gebied rondbanjert. Oh, en omdat er natuurlijk allemaal mysterieuze zakmonsters rondhuppelen. Het is aan jou om zoveel mogelijk van deze wezens in de wacht te slepen en met hen aan je zijde de Champion Cup te voltooien. Dit is Galar’s equivalent van de traditionele Gyms (of minder traditionele Alolan Island Trials) en laat je in gigantische voetbalstadions ten strijde trekken. Briljante toevoeging: niet langer wacht de Elite Four op je aan het eind van de rit, maar werk je á la de Pokémon Animé een heus toernooi af.
De wereld van Pokémon heeft er daarnaast nog nooit zo sfeervol uitgezien. Koddige schaapjes genaamd Woolloo rollen over de schilderachtige heuvels in startdorpje Postwick, terwijl Butterfree over de boerenvelden vliegen. Het markeert een oh zo heerlijk stereotype beginpunt voor een grootse reis, waarin je tal van bijzondere ervaringen tegenkomt. Veel later beland je in een stad gehuld in een deken van sneeuw, waar de steenkool-Pokémon Carkol warmte biedt en diverse ijsbeestjes heerlijk hun thuis maken. Op een gegeven moment lopen de rillingen je over het lijf in een in grauwe, met graffiti beklede achterbuurt, waar Dark Pokémon hoogtij vieren. Grafisch zal het geen prijzen winnen, maar qua levendigheid, presentatie en vooral ambiance is Galar een absoluut hoogtepunt.
Dit wordt versterkt door de excellente marketingstrategie van Game Freak en The Pokémon Company. In tegenstelling tot Sun & Moon ga je feitelijk met nul informatie de games in, waardoor vrijwel alles als fris en spannend aanvoelt. Op elke route richting (en zelfs tijdens) de Champion Cup is wel een nieuw beestje te vinden, de een nog toffer dan de ander. Sommige schattig, andere stoer en weer andere dolkomisch. Van Yamper, die zo uit Kingdom Hearts lijkt weggelopen, tot de koene raaf Corviknight. Mijn absolute favoriet is echter Falinks, een marcherend beestje dat gebaseerd is op het Britse leger. En als klap op de vuurpijl hebben veel zakmonsters uit vorige generaties ook een vers jasje gekregen. Deze zijn vaak even sterk als onverwacht: ik ben nog steeds zwaar onder de indruk van de Galarian Form van Corsola.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!