New Super Lucky's Tale - Charmante ode aan jaren '90

We mogen blij zijn dat The Big N zulke goede maatjes is met Microsoft tegenwoordig. Een paar maanden geleden leverde dit nog het briljante Ori and the Blind Forest op, en nu komt New Super Lucky’s Tale onze kant op. Een verbeterde versie van Super Lucky’s Tale, met een aandoenlijke knipoog richting Mario in de titel. Geen wonder, het is alsof deze platformer voor een Nintendo-console is gemaakt.

New Super Lucky’s Tale is een heerlijke ode aan platformers in de jaren ’90. A la Spyro the Dragon kent het bijvoorbeeld meerdere hub-werelden, elk volgestopt met levels. In deze levels ga je op zoek naar missende bladzijden uit een groots boek, die je bemachtigt door uitdagingen te trotseren en elk hoekje en gaatje uit te diepen. Goed zoeken hoor: wie weet kom je dan ook wel de letters KONG… ehm, LUCKY tegen! Ondertussen kom je in elke hub ook van die overdreven, haast stereotype personages tegen. Neem bijvoorbeeld grappige Cowboy-wormen die in een heerlijk Texaans brabbeltaaltje praten of Yeti’s die met hun diepe stemmen hun innerlijke rust proberen te vinden. Er heerst een fijne onbevangen charme over de game heen, iets dat veel titels tegenwoordig missen.

De vos die graaft

Het verhaal heeft niet veel om lijf, dus daar zal ik geen woorden aan vuil maken. Interessanter is onze Lucky zelf, de held van dit verhaal. Hij heeft als moedig vosje de taak gekregen om Pages te verzamelen. Verzamelt ‘ie er genoeg, dan kan ‘ie naar de volgende wereld. Om dit te bewerkstelligen, is onze Lucky is gezegend met een aantal vaardigheden. Zo kan ‘ie springen, met zijn staart zwiepen om vijanden te verslaan en die oh zo fijne dubbele sprong uitvoeren. Ohja, zoals heteen waar vos betaamt kan hij zich natuurlijk ook gravend voortbewegen. Dit stelt hem in staat om bijvoorbeeld muntjes te pakken die verstopt zitten in de grond, om onder bepaalde muren en tralies door te kruipen en om ongezien langs kwade Wormiaanse boeren te sluipen.

Met deze vaardigheden moet je het ook doen; á la Spyro leert ie niet stoere nieuwe moves en er zijn ook geen veertjes om tijdelijk het luchtruim te verkennen. Dit lijkt stom (en dat is het stiekem ook wel een klein beetje), maar het stoorde me minder dan ik had gedacht. Het wordt nergens écht verrassend, maar makers gaan leuk om met hetgeen dat onze jonge Vos tot zijn beschikking heeft. Hierbij is het overigens wel jammer dat onze Lucky altijd een bepaalde richting op blijft graven (hij staat nooit stil op een plek) én dat de graafknop tegelijkertijd een soort richtingzoekende kontstomp is. Hierdoor kom je onbedoeld nogal eens in de problemen als je snel moet schakelen tussen graven, springen en roterende zagen ontwijken.

Levels wisselen nogal eens van perspectief: zo zoek je het ene moment in een wijde omgeving naar gasten voor een strandhuis en graaf je het andere moment in 2D over watermeloenen. Hierbij stelen vooral de 3D-levels de show. Een briljant level laat je bijvoorbeeld strandgasten zoeken voor de lokale bar. Deze zijn echter gehypnotiseerd door catchy dansmuziek en overal verspreid over het eiland. Voor elke strandgast staat weer een andere platformuitdaging klaar; van octopuskinderen zoeken tot slim over drijvende opblaasbootjes springen. Tegen het einde van het spel kom je zelfs in een heuse kermis terecht, waarin enkel het succesvol voltooien van een reeks minispelletjes leidt naar een nieuwe bladzij. Omgevingen zijn in veel gevallen niet statisch; naarmate jij meer uitdagingen voltooit, ontstaan er nieuwe wegen, vullen waterputjes zich en zwaaien zojuist geredde robots uitbundig naar je.

Onbevangen

Nieuw in deze port is een volledig om Lucky heen roterende camera; broodnodig bij het vinden van alle geheimen. Dit was een groot frustratiepunt bij het origineel op de Xbox One en pc, dus ik kan je met een gerust hart vertellen dat je je daar hier niet druk over hoeft te maken. Wel vind ik het jammer dat het spel grafisch niet bepaald van de Nintendo Switch afspat. Lucky oogt alsof ‘ie iets te uitbundig met zeep is geboend en kent weinig detail. Ook de werelden zelf zijn, hoewel vol charme en felle kleur, een beetje mat. Toch lijkt de Nintendo Switch het er nog best moeilijk mee te hebben: framedrops kwamen best vaak voor – ook als er niet veel op het scherm gebeurde.

Met zijn felle kleuren en gekke personages is New Super Lucky’s Tale overduidelijk ook op kinderen gericht. Jeweetwel, een beetje de leeftijd die jij had toen je voor het eerst Mario of Banjo-Kazooie speelde. De moeilijkheidsgraad is, op het bizar pittige laatste eindbaasgevecht na, dan ook behoorlijk tam. Maar dat is helemaal niet erg. De leukigheden van New Super Lucky’s Tale zitten ‘m dan ook in van die kleine, schattige dingen. Zo benoemde ik die zwaaiende robot al, maar bijvoorbeeld ook het feit dat ieder personage voorzien is van grappig gebrabbel of dat onze Lucky met jou meekijkt als je de camera beweegt. Heerlijk onbevangen genieten!