Moonglow Bay - Een rustig visavontuur

Ahh…vissen. Vissen in een minigame is altijd even spannend. Is het een rustgevende bezigheid of een onnodig moeilijke handeling waar je met geen mogelijkheid plezier uit kunt halen? Ik twijfelde even kort of ik wel wilde beginnen aan Moonglow Bay, een cosy RPG die helemaal draait om vissen. Gelukkig zit het wel snor met de ontspanning als je je hengel in het water gooit. En er blijkt toch nog wel meer te doen dan alleen maar vis vangen.

Moonglow Bay wordt gepromoot als een ‘slice-of-life fishing RPG’. Je speelt als een zelfbenoemd personage dat samen met diens partner in een dorp in Canada een nieuw leven wil starten. Helaas slaat het noodlot toe. Jouw eigen verhaal start als je partner na drie jaar vermissing ‘dood op zee’ verklaard wordt. Om verder te gaan met je leven, besluit je om de droom van je partner alsnog waar te maken, dit keer met hulp van jullie dochter. Tijd om een streetfood stand te beginnen! Koken kun je al, maar sinds het ongeluk van je partner heeft niemand in het dorp meer het lef gehad om te gaan vissen. Er schijnt namelijk een enorm monster in de baai te leven. Aan jou dus de taak om het water op te gaan. Als totaal onervaren visser heb je echter nog wel wat te leren.

Zon en strand

De grafische stijl is erg uitnodigend. In de zonovergoten voxel art baai lopen allerlei personages rond, en in het water vis je prachtige vierkante vissen op. Het ziet er echt leuk uit om zo’n geblokte vis uit het water te trekken. Als je een praatje met iemand maakt, verschijnt er een mooi handgetekend portret. Het water is ingedeeld in verschillende biomen. Hoewel die niet altijd even divers zijn qua uiterlijk, vliegen er vogels of hangen er zeehonden rond op ijsschotsen, wat toch veel sfeer geeft. Alles wordt afgemaakt met een fijne soundtrack die past bij de omgevingen.

Helaas is het dorp verder niet heel interessant om te verkennen. Hoewel het een ‘slice-of-life’ is, gaat het verhaal voornamelijk om het leven van je hoofdpersonage. De dorpsbewoners hebben weinig spannends te melden en dienen vooral als doorgeefluik voor sidequests en informatie over vis. Als je een Stardew Valley-achtige ervaring verwacht, is dat zeker jammer, maar ik vond het geen gemis.

Vis vangen en bereiden

Het draait namelijk vooral om vissen en koken. Het vissen gaat lekker simpel. Dat betekent dat er weinig diepgang in zit, maar dat is helemaal niet erg. Je hebt (uiteindelijk) vier verschillende hengels, drie verschillende dobbers en drie verschillende soorten aas tot je beschikking. Het verschil tussen hengels is echter klein, dus je kunt nauwelijks de fout in gaan. Vissen bijten vrijwel meteen en zijn makkelijk binnen te hengelen. Lekker grinden zonder dat het langdradig wordt. Net zo eenvoudig is het koken. De niet-visgerelateerde ingrediënten zijn altijd magisch beschikbaar in je koelkast, dus het blijft op aangename wijze niet te ingewikkeld. Om een gerecht te maken, speel je voor elke stap een kleine minigame. Op het goede moment op de knop drukken om te snijden, of de cursor in het verschuivende balkje houden om te koken. Het gaat allemaal rap en voelt zelden aan als werk. Je gerechten plaats je in de machine voor je voordeur, en gedurende de dag verdien je er geld mee.

Dat geld gebruik je bijvoorbeeld voor upgrades aan je boot, of om gebouwen in het dorp te renoveren. Elke renovatie zorgt ervoor dat jouw voedsel stijgt in waarde. Het dorp wordt er helaas niet per se veel interessanter door, maar wel steeds mooier om te zien. Ook is er een aquarium waar je elke vissoort aan doneert om extra informatie vrij te spelen, maar na Animal Crossing valt elk ander in-game aquarium tegen. Ik heb ook het idee dat mijn aquarium bugt, want ik kan bij geen enkele vis de bijbehorende informatie lezen. Versies van de game op andere consoles kampten met grote bugs, maar buiten het aquarium-probleem ben ik niets gigantisch tegengekomen. Wel blijft soms mijn net vasthangen in het water of lopen inwoners zich vast tegen een gebouw, maar niets dat de gameplay bruut onderbreekt.

Wel jammer is dat het geheel soms wat ongepolijst aanvoelt. Zo ligt het dorp aan de voet van een heuvel, waardoor je soms omhoog of omlaag moet lopen. Is een opstapje net te hoog, dan moet je eerst even op zoek naar een wat lager stuk. Springen of klimmen is geen optie. Ook liep ik mezelf een paar keer vast tussen wat bomen, omdat die ongeveer even groot zijn als je personage. Het zijn geen vreselijke dingen, maar het doet net wat af aan de ervaring. Ook kun je de meeste gebouwen helemaal niet in. Veel side-quests komen neer op het brengen van een gerecht aan een inwoner. Als jouw quest-doel dan net een huis in gaat, moet je wachten op de volgende dag voordat je je quest kunt inleveren.

Lastig navigeren

Het best aandoenlijke hoofdverhaal wordt aan elkaar geregen door een reeks aan quests, waarnaast een paar sidequests beschikbaar zijn. Die laatste vallen echter wat snel in herhaling. Ze zijn ook bijzonder gemakkelijk en vooral bedoeld om snel wat geld te verdienen. Het is helaas bij de grotere quests niet altijd even duidelijk wat de bedoeling is. Zo moest ik iets doen in de bibliotheek, maar deze had ik nog helemaal niet gerenoveerd en de optie was er ook nog niet. Soms is de quest-omschrijving ook niet heel specifiek, of is de besturing wat onverwacht. Zo lag er op een onbewoond eiland een groot brokstuk dat ik aan boord moest halen. Op het dek staan van je schip staan en het voorwerp oppakken was geen optie, maar met mijn visnet kon ik ook niets aan boord slepen. Uiteindelijk bleek dat ik het binnen moest hengelen, maar dat voelde helemaal niet logisch.

Gelukkig raakte ik wel een beetje gewend aan de in-game logica. Bij het eerste baasgevecht (elk hoofdstuk van het verhaal wordt afgesloten met een ‘gevecht’) was daarom mijn eerste optie om mijn hengel te gebruiken, ook al leek dat me niet per se logisch. En jawel, dit was de bedoeling. Bij twijfel: gooi een hengel uit.

Conclusie

Moonglow Bay is een rustgevend spel dat de hoofdelementen goed op orde heeft: koken en vissen werkt eenvoudig en ontspannend. Jammer dat het mooi vormgegeven dorp weinig te bieden heeft. De inwoners hebben weinig persoonlijkheid en dienen vooral als middel om je doel te bereiken. De afwerking voelt hier en daar wat ongepolijst, wat afdoet aan de prachtige visuele stijl en de fijne soundtrack. Ook de besturing is niet altijd even logisch, waardoor sommige dingen ineens veel moeilijker zijn dan de rest van de game. Het is echter vooral lekker grinden, zonder dat het aanvoelt als werk. De huidige prijs van 25 euro voelt net wat te hoog, maar het is er zeker eentje om in de gaten te houden.