Manic Mechanics

De Overcooked-games waren een groot succes. “Daar willen we ook een graantje van meepikken” moeten ze hebben gedacht bij 4J Studios. Daarop moet hun advocaat hebben gevraagd of er een schroefje bij ze los zat, want voor een schaamteloze kopie word je gelijk aangeklaagd! “Nou, dan schroeven we dat schroefje toch gewoon vast?” En als we toch bezig zijn met schroeven, pakken we er ook gelijk hamers, bandenpompen en verfspuiten bij! Of het idee voor Manic Mechanics echt zo is ontstaan weet ik niet, maar Manic Mechanics brengt het Overcooked-concept in ieder geval naar de garage!

Toegegeven, bovenstaande klinkt misschien een beetje flauw. Toch is er maar één goed antwoord als je iemand snel wilt uitleggen wat Manic Mechanics inhoudt: “Overcooked… maar dan in de garage”. In een race tegen de klok moet je in 25 verschillende levels zoveel mogelijk kaduke auto’s gerepareerd de deur uit zien te werken. Dit doe je door de juiste onderdelen van de lopende band te pakken en deze te installeren in het voertuig in kwestie. Klinkt dat saai? Dat valt reuze mee, want elk onderdeel moet natuurlijk wel eerst geprepareerd worden in het juiste Work Station. En elk level heeft ook zo zijn eigen gimmick dat de boel op stelten zet. Al snel kom je erachter dat je de chaos alleen gezamenlijk te lijf kunt gaan in sets van drie tot vijf stressvolle minuten durende levels.

Daar komt overigens gelijk een grote disclaimer om de hoek kijken. Manic Mechanics is duidelijk bedoeld voor kortere sessies in de (lokale) co-op modus. Omdat ik mijn reviewcode in het midden van de zomervakantie ontving heb ik hier helaas niet goed gebruik van kunnen maken. De optimale Manic Mechanics-ervaring heb ik dus (bijna) niet kunnen ervaren. Nu is er in theorie nog genoeg te beleven buiten de lokale co-op, maar wat resteert komt de APK (Algemene Pret Keuring) jammergenoeg niet goed door.

Spoedcursus auto’s oplappen

Het basisprincipe van Manic Mechanics is vrij simpel, zodat iedereen gelijk mee kan doen. Ergens in het level staat een kapotte auto, die maximaal drie reparatieonderdelen nodig heeft. Deze staan keurig aangegeven op schermen naast de auto. De ijverige monteurs kunnen de benodigde onderdelen van de lopende band pakken om ze gereed te maken voor reparatie. Motoren en uitlaten moeten eerst op de werkbank worden rechtgehamerd, deuren en spoilers moeten van een kleurtje worden voorzien in de verfhoek, banden moeten worden opgepompt en ga zo maar door. In latere levels moet je bepaalde onderdelen ook nog elektrificeren. Dat houdt in dat je de motor voor een elektrische auto eerst moet bewerken met een opgeladen batterij. In het begin lijkt alles onduidelijk en rommel je maar wat aan, maar binnen een paar sessies krijg je de slag te pakken. Wat hier enorm bij helpt is dat elk Work Station weliswaar een unieke actie vergt, maar dit slechts simpele button-combinaties zijn. Hou je oog overigens altijd op de lopende band want zo nu en dan komt er een godsgeschenk de band afrollen. Zeldzame glinsterende onderdelen zijn gelijk gereed om geïnstalleerd te worden en kunnen zo 30 seconden kostbare tijdswinst opleveren.

Gestoorde garagisten

Als je na de eerste paar levels de basis onder de knie hebt, gaat Manic Mechanics los met het leveldesign. Na elke vijf levels ga je aan de slag voor een andere gestoorde garagehouder en krijgen de levels een ander overkoepelend thema. Zo mag je elektrische auto’s in elkaar knutselen in de assemblagefabriek van een robot, onderzeeërs zeewaardig maken in de waterlevels van een octopus-wezen en ‘is er totaal niets vreemds aan de hand’ in de graanvelden van de groene alien… ahum. Elk individueel level heeft zijn eigen gimmick die de basis-gameplay vers houdt met een twist. Op de bowlingbaan moet je bijvoorbeeld de ballen zien te ontwijken om te voorkomen dat jouw monteur het scherm wordt afgeknikkerd. In de gieterij vlieg je in de fik als je door het gesmolten metaal rent. In de waterlevels moet je vooral niet met opgeladen onderdelen het water inlopen en rondvliegende UFO’s ontvoeren elke monteur die in hun straal gevangen wordt. Zo’n twintig van de 25 levels introduceren nieuwe gimmicks, wat de herhalingswaarde ten goede komt.

Het is in de latere levels echter praktisch onmogelijk om goede scores te halen als je deze gestoorde chaos alleen te lijf moet. Dit maakt het op zijn beurt weer erg lastig om de laatste levels vrij te spelen. In elk level kun je namelijk drie gouden tandwieltjes verdienen, die je vervolgens weer nodig hebt om de volgende levels vrij te spelen. In de laatste twee werelden is het echter zo moeilijk om in je eentje de benodigde scores te behalen dat je al snel tandwieltjes tekort komt voor de laatste paar levels. Het backtracken naar eerdere levels in de hoop net dat ene extra tandwieltje te pakken werd op het einde erg vervelend.

Conclusie

Manic Mechanics is een game met twee gezichten. Als je het speelt zoals het bedoeld is, zul je er zeker een paar avonden lol aan beleven terwijl je de sterkte van je vriendschappen op de proef stelt. Er zit genoeg variatie in de knotsgekke levels om vrienden en familie meerdere potjes vast te houden. Is jouw naam echter ‘Koos Vriendloos’ of zoek je een spel om in je eentje te spelen? Dan blijkt Manic Mechanics al snel een total loss. Eigenlijk zou Manic Mechanics dan ook met een waarschuwingslabel moeten komen: ‘Geniet, maar speel met maten‘. Ik kon hier en daar zeker de fun-factor zien bij Manic Mechanics, maar de volgende keer dat ik zelf panne heb bel ik toch maar de ANWB.