Fashion Dreamer - Tienerdroom of dertiger-nachtmerrie?

Aarzelend klik ik “Fashion Dreamer” aan in het spelselectiescherm van mijn Nintendo Switch. Waar ik mijn jongere zelf hoor juichen van blijdschap, weet ik zelf niet zo goed wat ik moet verwachten. Het internet heeft de afgelopen weken vol gestaan met mensen die zich enorm verheugen op dit spel, dat in juli uit het niets werd aangekondigd voor verschijning buiten Japan. Mijn lichte aarzeling bleek volledig terecht toen ik werd meegezogen in de felle visuals en funky muziek en geconfronteerd werd met enorme lappen uitleg waar ik niet wijzer van werd. Welkom in de wereld van Fashion Dreamer, of zoals ik het na vijf minuten heb gedoopt: “Otaku Overprikkelaar”.

Fashion Dreamer, ontwikkeld door dezelfde studio die ons Style Boutique (Style Savvy in Amerika) op de Nintendo DS bracht, is een spel volledig gefocust op het creëren van looks. Waar Style Boutique ook nog een focus legde op het runnen van je eigen kledingwinkel, lijkt Fashion Dreamer in deze zin eenzijdiger te zijn. Je ontmoet NPC’s, die in dit spel muzes heten, je creëert looks die passen bij hun wensen en bij de recente trends en deze looks post je online op het platform Eve. Andere muzes kunnen jouw looks op Eve beoordelen en zo verdien je punten waarmee je nieuwe kledingitems kunt maken. Klinkt redelijk eenvoudig toch? Nou, vertel dat maar aan de Karlijn van 12 uur geleden, die in volledige verstandsverbijstering en met lichte spierspasmen in haar ogen naar haar Switch heeft gestaard.

Een stijlicoon in spe

Je opent het spel en valt er eigenlijk middenin. Je mag direct je eigen personage creëren en krijgt legio opties voor je gezicht, lichaam (uiteraard alleen voor je lengte, o wee als iemand in de mode-industrie geen maatje 34 heeft) en uiteraard je haar. Hierna word je gedropt in een Cocoon, een virtuele wereld waarin je jouw modesuccesverhaal gaat schrijven. In sneltreinvaart worden alle facetten van het platform Eve (een soort Instagram waar je jouw looks op deelt) en de wereld om je heen uitgelegd. Binnen vijf minuten zou ik het volledige spelmechanisme onder de knie moeten hebben, althans als ik het tempo van de uitleg zou moeten bijhouden, maar ik werd er niets wijzer van. Wat ben ik precies aan het doen? Wat is het doel in het spel? Waarom ben ik op aarde? Ik heb me hier maar een beetje overheen gezet en ben gaan rondlopen, hopend dat de opdrachten die het spel me gaf me meer sturing zouden geven. Gelukkig bleek dat inderdaad het geval te zijn.

Liken en Lookits

Zoals ik aangaf, is het spel heel eenvoudig opgezet. In de wereld bevinden zich meerdere muzes, die wachten op een make-over (in het spel een lookit genoemd). Zodra jij ze deze make-over geeft, wordt deze door hen beoordeeld op een aantal facetten. Allereerst op het vervullen van hun specifieke wens, die ze voorafgaand aan de lookit aan je kenbaar maken. Vaak betreft dit het gebruiken van een bepaalde categorie, een bepaalde kleur of het aanhouden van een bepaalde stijl. Daarnaast zijn er trends, die je bij de Trend Forecaster kunt opvragen. Deze trends veranderen om de zoveel tijd (je krijgt hier een melding van), dus het is belangrijk in de gaten te houden of je de juiste trends nog naleeft. De laatste score krijg je in principe gratis: het feit dat je een lookit hebt uitgevoerd, levert je al een punt op. Alle lookits kunnen maximaal een score van 3 bereiken, en ik ben nog geen score lager dan een 1 tegengekomen (wat volgens mij ook echt onmogelijk is). Scoor je 3 punten op een outfit, dan gaat je relatie met de betreffende muze die de lookit ontving met een level omhoog. Ik weet niet of er een maximum zit aan het level dat een muze kan bereiken, maar als ik kijk naar het merklevel dat je nodig hebt om sommige meubelstukken te ontgrendelen in je showroom (150!), kan dat nog weleens een hoog getal zijn. Deze levels zeggen echter niets over hoe ver je in het spel bent. Na ongeveer negen uur gespeeld te hebben, werd ik al geconfronteerd met de aftiteling van het spel. Ik had nog niet eens alle Cocoons ontgrendeld en mijn merk zat pas op level 10, maar blijkbaar is het spel zo gecodeerd dat wanneer je 10k volgers hebt ontgrendeld je het spel hebt “uitgespeeld” .

Terug naar de lookits, het meest verslavende en leukste onderdeel van het spel. Het samenstellen van de outfits is heel eenvoudig opgezet. Er verschijnt een soort bibliotheek van kledingstukken die je voor de lookit kunt gebruiken. Hierin kun je gebruikmaken van items van je eigen merk of items die je zelf gaandeweg hebt “geliked”, en de muze zelf heeft ook een kleine bibliotheek met items specifiek voor hen. Hier kun je je eigen creativiteit volledig in kwijt; het is aan jou hoe je de muze aankleedt en of je de trends en wensen honoreert of volledig loslaat. Ik koos er in een aantal lookits voor de muzes volledig naar mijn smaak en stijlprofiel aan te kleden (alles in het zwart) en ontving er alsnog telkens minimaal een score van 1 voor. Je progressie gaat dus iets minder snel dan wanneer je het spel speelt zoals het bedoeld is, maar je boekt nog steeds vooruitgang. Dat kon ik erg waarderen.

Je stijlbibliotheek heeft een maximum van 25 items, dat je écht heel snel bereikt. Rondrennen en alle items van muzes liken heeft dus geen enkele zin; je zult selectief moeten zijn. Er bestaat een mogelijkheid om te filteren op items, maar dit filteringssysteem laat absoluut te wensen over. Je kunt enkel filteren op itemtype (broek, top, schoenen, accessoire), op zeldzaamheid van het item (dat enkel geldt voor items die je zelf gemaakt hebt voor je merk), op wanneer het item aan je bibliotheek is toegevoegd en of het item door jou gemaakt is of niet. Je kunt niet sorteren op stijl of kleur, wat absoluut een toevoeging was geweest, gezien het spel vaak vraagt om specifieke kleuren en stijlen voor een lookit. Hopelijk wordt deze optie in een toekomstige update nog aan het spel toegevoegd.

Online en offline-modus

Het spel kent twee spelmodi: online en offline. Ik ben normaliter 100% een offline speler, ik wil in mijn eigen bubbel kunnen genieten van een ervaring zonder dat andere mensen daar een invloed op hebben, maar om het spel toch volledig te kunnen beoordelen speelde ik deels online. Ik kwam enkel Japanse spelers tegen, ondanks dat de game vroeg om toestemming om mijn lokalisatiegegevens te bekijken. Misschien niet vreemd, aangezien het spel net een dag op de markt is. De online interface is nagenoeg hetzelfde als de offline-interface. Ook hier zie je al je Cocoon-werelden, maar worden de NPC-muzes hier en daar afgewisseld door de muzes van andere spelers. In principe kun je hier op dezelfde manier mee interacteren als de NPC-muzes: je kunt kledingitems liken, hun visuele kenmerken (zoals haar en make-up) overnemen en als toegevoegde feature kun je ook een reactie sturen. Of ja, er zijn twee opties: “Like” en “Thanks”. Verder kun je ook hun profiel bekijken en hun Showroom bezoeken. De online-modus geeft wel als grote bonus dat een like van een andere speler je direct 20000 E-points oplevert en je kledingitems ziet die je normaal gesproken in het spel wellicht niet zou tegenkomen. Deze worden met een like aan jouw eigen bibliotheek toegevoegd. Een creatieve manier om je als speler al redelijk vroeg in het spel bloot te stellen aan de mogelijkheden die het creëren van items biedt.

Creëer jouw eigen merk

Als je voorbij de tutorial bent, word je geïntroduceerd met het tweede spelelement: het creëren van je eigen kledingmerk (en ja, je mag je eigen logo ontwerpen). In het spel verdien je E-points, waarmee je in de Item Creator je eigen kledingstukken kunt maken. Natuurlijk zitten bepaalde zeldzame kledingstukken verstopt achter een ontgrendelmechaniek, waar je aparte sleutels voor moet verdienen door meer muzes een lookit te geven, zodat er wel een klein beetje uitdaging in het maken van kledingstukken blijft. Hier wordt het spel wat grindy; het maken van items kost E-points, dus om een succesvol merk te realiseren en zeldzame kledingstukken te maken, heb je een boel E-points nodig. Je rent dus de godganse tijd rondjes door je Cocoon, op zoek naar muzes die een lookit willen ontvangen om maar meer E-points en tickets te verzamelen, om vervolgens alle Bingo-tickets in een Bingo-spel te spelen in de hoop meer E-points te verdienen. Afijn, je snapt de cirkel waar je je op een gegeven moment in begeeft. Hoewel dit proces repetitief wordt na een tijdje, maakte dat het spel niet minder vermakelijk: het geven van de lookits bleef leuk om te doen, de trends bleven veranderen waardoor je telkens weer creatief uitgedaagd werd en ook het maken van nieuwe kledingitems werd niet gelimiteerd, behalve door de hoeveelheid E-points waarover je beschikt. Ik heb mezelf moeten dwingen mijn Switch weg te leggen, toen ik zag dat ik al ruim zes uur achter elkaar had gespeeld en het diep in de nacht was.

De eeuwige Gacha-nachtmerrie

Natuurlijk is geen enkel spel uit Japan compleet zonder een Gacha-element. Voor wie hier niet bekend mee is: een kansspel waarin je valuta gebruikt om prijzen te winnen. Het is nooit zeker of je een normale of een meer zeldzame prijs wint, ze kosten allemaal hetzelfde. Het komt dus puur neer op geluk (of het algoritme, pick your choice). Zo ook in Fashion Dreamer, waar ze om het gebruik van dit spelelement absoluut geen doekjes winden en het simpelweg “Gacha Machine” noemen. Ik heb een intrinsieke hekel aan Gacha-elementen in spellen, maar ik ben iets meer vergevingsgezind naar Fashion Dreamer, omdat dit spel geen gebruikmaakt van echt geld om de Gacha-game te stimuleren. Je kunt enkel met de valuta van het spel zelf spelen. Ja, dat zorgt er wel voor dat je een flinke grind aan moet gaan om maar genoeg tickets te vinden om het Gacha-spel te spelen, maar het stimuleert spelers niet om tot extremen te gaan om items in het spel te verkrijgen.

Naast het Gacha-spel zijn er twee bingo-spellen, waarmee je kans maakt op meer in-game valuta. Voor het spelen van deze spellen heb je ook specifieke tickets nodig, die je verkrijgt door muzes te stylen. Er is een Bingo 3-spel, waarin je drie-op-een-rij speelt, en een Bingo 5-spel, waarin je vijf-op-een-rij speelt. Uiteraard is er een groter risico op verlies in Bingo 5, dus daar is de winst ook groter (12000 E-points per win versus 1500 E-points per win in Bingo 3). Tja, wat moet ik over deze minispellen zeggen. Ze zijn ongeïnspireerd, maar eigenlijk precies wat ik van een spel als Fashion Dreamer verwachtte. Ik had een memory- of een matching-game ook nog wel op zijn plaats gevonden, maar ik kan niet bijzonder rouwig zijn over het feit dat er maar twee simpele minispellen zijn. Het doet niets af aan het spel en het voegt niet echt iets toe.

Grafische elementen

Visueel is het spel Japans met hoofdletter J. Felle kleuren, upbeat muziek en erg schattig vormgegeven. De muzes lenen sterke inspiratie van animepersonages qua uiterlijk en de kledingstijl is typisch voor Oost-Azië, met name Korea en Japan. Dit is een kwestie van smaak: ik kan de stijl van het spel op zich waarderen, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor andere spelers te schreeuwerig is en niet in lijn ligt met hun stijl. De visuals doen het op de Switch prima: ik ben een enkele keer een iets trager ladende muze tegengekomen, maar verder geen grote noemenswaardigheden als het op prestatie aankomt. Mijn allergrootste bezwaar op technisch vlak is het formaat van je speelscherm. Gedockt wilde ik niets liever dan uitzoomen, want ik kon amper iets om me heen zien, maar zodra ik in handheldmodus speelde, kon ik de kledingstukken niet meer fatsoenlijk bekijken. Een functie om uit- en in te zoomen was geen overbodige luxe geweest en had me heel wat frustratie bespaard.

Als we het dan toch over niet-content gerelateerde zaken in het spel hebben, wil ik ook het volgende even kwijt. De persoon bij ontwikkelaar Syn Sophia die het een goed idee vond om twee stemacteurs in te huren om alle stemmen in te spreken, zou ik graag even op het hart willen drukken dat dat geld ook anders ingezet had kunnen worden. Ik heb alleen de Engelstalige versie gespeeld, maar na de zevende “hOw ArE yOu?!” in exact dezelfde stem gehoord te hebben van een Muse, was ik er wel klaar mee. Gelukkig is er dan wél een onderscheid gemaakt in de mannen- en vrouwenstem.

Conclusie

Hoe kritisch ik ook kan zijn over het simplisme en de oppervlakkigheid van het spel, één ding moet ik het absoluut meegeven: het is VERSLAVEND. Ik heb uur na uur, rondje na rondje door Cocoon gerend en tientallen lookits aan muzes gegeven. Als je, net als ik, in je jongere jaren veel voldoening hebt gehaald uit de makeover Flash-spellen die op het internet te vinden waren, is Fashion Dreamer een spel dat deze nostalgie helemaal terug brengt. Natuurlijk kan ik het je ook aanraden als je Style Boutique op de Nintendo DS hebt gespeeld en zoekt naar een vergelijkbare ervaring. Jammer wel dat het runnen van je eigen kledingwinkel in dit spel geminimaliseerd is tot een eigen merk en een showroom, waar vrijwel geen management aan te pas komt. Toen ik de credits voorbij zag rollen, werd ik tevens verrast door mijn eigen gecreëerde outfits, die naast de ontwikkelaars getoond werden. Ondanks het feit dat ik de aftiteling heb gezien, heb ik het idee dat ik echt maar een fractie van het spel gezien heb, dus wat dat betreft voelt het spel nog ietwat uit balans. Verder was het een amusante en onderhoudende spelervaring, die ik liefhebbers van het makeover-genre zeer zeker aanbeveel!