DOOM

Het voelt enorm bizar om na zes jaar voor een Nintendo-website te hebben geschreven, een review te mogen schrijven van Bethesda’s Doom. Nooit had ik verwacht dat deze, of een andere, Bethesda-titel naar een Nintendo-console zou komen. We mogen Todd Howard en Nintendo bedanken, want de uitgeverij brengt verscheidene topspellen naar de hybride console. Kan deze 18+ titel zich goed bewegen bij Nintendo of toont de game gelijk aan waarom Bethesda’s spellen nooit naar Nintendo-consoles komen?

Doom draait volledig om de gameplay en dat is goed te merken door het magere verhaal. Je bent soldaat X die ontwaakt te midden van buitenaardse wezens. Nee, niet de schattige groene varianten, maar eerder de dodelijke Ghoul-achtige aliens. Bewapend met een geweer voorzien van oneindige ammunitie, kan het Doom-feest beginnen. Je gaat van de maan naar Mars om uiteindelijk zelfs de demonen in de hel een kopje kleiner te maken. Wees klaar voor een buitengewoon avontuur vol bloed, gore en baldadig geweld.

Highway to Hell

In Doom staan geweld en het doden van demonen op de eerste plek, en dit kun je dan ook op verschillende manieren doen. Je begint het spel met een simplistisch geweertje, maar komt op den duur nieuwe en grotere wapens tegen. Zo krijg je een two barrel shotgun in je schoot geworpen, mag je vijanden af gaan slachten met een kettingzaag en uiteraard de BFG9000. Dit laatste geweer heeft een acroniem als naam; Big Fucking Gun. Dit “fucking” grote geweer is dan ook iconisch voor Doom: gewelddadig, grof en over de top. Dat is echter niet alles betreffende de wapens, zo kun je met verzamelde punten je wapens ook upgraden. Zo kun je jouw shotgun verbeteren met een granaatwerper of je standaard geweertje upgraden om meer schade aan te richten.

Deze upgrades zijn meestal goed verstopt, wat het exploreren tegelijk extra beloont. De meeste locaties in Doom kennen een zeer lineaire aanpak, met als voornaamste obstakel de muur aan vijanden. Toch stuit je op genoeg geheime wegen en hier vind je extra leven, additionele armor, aanvullende ammunitie, en zelfs enkele verzamelobjecten. Al met al is er genoeg voor de verzamelaar en wordt de ontdekkingsreiziger flink beloond met upgrades en andere hulpmiddelen.

Hells Bells

De vijanden in Doom onderscheiden zich niet als de meest intelligente wezens in het universum, maar ze zijn in ieder geval niet dommer dan in andere versies. Je kunt vanaf een hoger punt in principe het gros van de vijanden vernietigen terwijl de demonen rustig door wandelen alsof er niets gebeurt. Eenmaal in het gevecht zijn de demonen een stuk agressiever en vallen ze je roekeloos aan. Hiermee houden ze totaal geen rekening met eigen beschutting, wat perfect uitkomt voor onze soldaat.

Wanneer je een demon hebt verzwakt, licht zijn lichaam op. Dit licht indiceert dat je de demon op een gruwelijke wijze tot pulp mag slaan. Met één druk op de rechter analogestick rukt de protagonist een arm van de demon af om hem met zijn eigen arm in elkaar te beuken, of hij duwt de vijand op de grond om vervolgens zijn hoofd te pletten met de hak van zijn laars. Deze brute moorden typeren de Doom-gameplay en zelfs op de Nintendo Switch zitten alle finishing moves erin. Dit houdt de gehele speelsessie leuk en fris.

Grafisch en Geluid

Doom is al enkele jaren oud, maar weet grafisch toch enkele stappen terug te zetten op de Nintendo Switch. Dit stoort niet, noch heeft het een impact op het spelen van de game, maar het spel ziet er beduidend waziger uit op de hybride console dan op andere platformen. Gelukkig loopt de Nintendo Switch-versie wel enorm stabiel; het spel heeft geen framedrops of andere technische beperkingen. Zelfs op de handheld loopt het spel zeer stabiel. Als je dan toch de keuze hebt tussen mooie grond texturen of een soepel draaiende game, dan zou ik altijd voor die laatste gaan.

De sfeer van Doom maakt een geweldige indruk. De heftige achtergrondmuziek gevolgd door de snelle en bloeddorstige actie zorgen voor een compleet plaatje. De volledige speelsessie zit je op het puntje van je stoel, simpelweg door de boeiende en fascinerende actiegameplay. ID Software heeft absoluut goed gekeken naar de eerste Doom, want deze “remake” heeft veel weg van de oorspronkelijke titel, wat alleen maar als “zeer goed” omschreven kan worden.

Extra’s

Doom heeft meer te bieden dan alleen een groots singleplayeravontuur. Zo heeft het een online multiplayermodus waarbij je in een team het opneemt tegen andere gamers. Deze werkt prima, maar heeft me nooit weten te interesseren. Tevens kun je in de Arcade Mode levels uit de verhaallijn opnieuw spelen. Dit keer heb je alle wapens die je aan het eind van de game hebt inclusief power-ups. Door ieder level zo snel en compleet mogelijk te halen zou je Doom op een geheel nieuwe manier ervaren. In plaats van een uur, duurt een level in de Arcade Mode slechts vijf minuten. Deze zijn dan wel enorm intensief, wat het geheel enorm adrenaline pompend maakt.

Conclusie

Wie had ooit gedacht dat we Doom op een Nintendo-handheld konden spelen? Ik zeker niet in ieder geval. Maar het resultaat moge er zijn: een met actie bepakte first-person shooter die verrassend soepel draait in de handheld-modus. Toegegeven, het spel oogt een stuk waziger dan de alternatieve versies, maar daarvoor krijgen we een soepel draaiende game terug. Al met al is Doom een aanrader voor iedereen die houdt van first-person shooters. De Nintendo Switch-versie is absoluut niet de beste, maar dankzij de hybride aard van het beestje, wel de enige versie die je niet weg hoeft te leggen.