Detective Pikachu Returns - Geen glansrijke terugkeer

Detective Pikachu is terug! In Detective Pikachu Returns voor de Nintendo Switch staan hij en zijn trouwe partner Tim Goodman weer paraat om de nodige mysteries en zaken op te lossen. Hoewel dit wederom een bijzonder kijkje in de wereld van Pokémon oplevert, kampt het tegelijkertijd een beetje met een identiteitscrisis. 

First things first: Detective Pikachu Returns borduurt voort op het verhaal uit het eerste deel. Niet op dat van de later verschenen live-action-film; die heeft op een paar geinige easter eggs na, niets met deze game te maken. Het begint een paar jaar nadat het incident met “R” (waardoor Pokémon helemaal agressief werden) is opgelost, en Pikachu en Tim zijn aanwezig bij een ceremonie die de vriendschap tussen mens en Pokémon eert. Helaas gaat het meteen mis, als een Corviknight de boel verstoort en de mensen daar zomaar aanvalt. Is R opnieuw uitgebroken, of is er ditmaal wat anders aan de hand? Aan jou om het uit te zoeken!

Dit betekent dat jij wederom mensen mag ondervragen, bewijslast mag verzamelen en locaties mag afspeuren. Hier is een leuke dynamiek aan gekoppeld: Tim ondervraagt de mensen, terwijl onze Pikachu de Pokémon de oren van het lijf kan vragen. Een fantastisch concept, want dit zorgt ervoor dat jij achter informatie kan komen waar de politie geen weet van heeft. Alles wat je tegenkomt, verzamel je in een notitieblok, waarmee jij stap voor stap dichter bij de waarheid komt.

Geuren opsnuiven met Growlithe

Voor dit vervolg heeft Creatures (de makers) de rol van Pikachu zelfs nog iets uitgebreid: op gezette momenten kan Pikachu de krachten van een andere Pokémon gebruiken. Op de rug van Growlithe speur je geuren op, terwijl je in het haar van die ijskoude Galarian Darmanitan steen- en ijsblokken uit de weg ramt. Dit is leuk gedaan, en zorgt ervoor dat het spel nét wat meer actiegericht is dan zijn voorganger. Vooral Darmanitan was tof, want zijn steengepletter laat jou op plekken komen waar je anders niet komt.

Over die omgevingen gesproken, die zitten best vernuftig in elkaar. Je wandelt doorgaans vanaf een zij-perspectief door de straten van Ryme City, of door een bamboebos of een verlaten ruïne. Je kunt in drie dimensies lopen (dus ook naar de camera toe en er vanaf), alleen je mag niet met de camera spelen. Hierdoor weet je nooit echt wat je tegenkomt, waardoor elke nieuwe Pokémon, gang of personage een leuke verrassing is.

Helaas komen de flora en fauna niet zo mooi tot leven als op de Nintendo 3DS: de verhoogde resolutie van de Switch maakt ze helaas wat sterieler en minder kleurrijk. Iets dat des te meer opvalt doordat we recentelijk zijn verblijd met het grafische spektakel dat New Pokémon Snap heet. Toch blijft het een genot om Whimsicott, Ludicolo, Bellossom, Pikachu en andere Pokémon zo levendig in actie te zien. Ze praten daarnaast wederom met hun anime-stemmen.

Gebreken uit eerste deel keren terug

“Helaas is het verhaal te oppervlakkig en het speurneus uithangen wat te gemakkelijk om het écht intrigerend te maken”, schreef ik in mijn conclusie van Detective Pikachu voor de Nintendo 3DS.

Helaas kan ik die conclusie voor het vervolg deels overnemen. Detective Pikachu en Tim zijn nog steeds op zoek naar Tims vader. Een zoektocht die natuurlijk alles te maken heeft met die kwade Corviknight aan het begin (en andere Pokémon, die ditzelfde rare gedrag vertonen). Dit verhaal is op sommige punten verrassend intrigerend: aan het begin en eind van een case wordt je doorgaans beloond met een scène die jou daadwerkelijk dichter bij het geheim achter verdwijning van je vader brengt. Hierin worden zelfs best spannende onderwerpen aangeslagen, zoals een scheiding tussen Tims vader en zijn moeder.

Rond Case 5, als je naar het bamboebos gaat, komt deze zoektocht zelfs nog meer naar voren – en wordt het definitief in het verhaal verweven. Deze case is samen met de derde (die je een mysterieuze ruïne laat verkennen) zonder meer een hoogtepunt. De case speelt slim met flashbacks, en laat je een gebied vanuit twee verschillende tijdperken ervaren. Leuk! Vanaf dan wordt de game ook best boeiend.

Helaas is de gameplay wederom gemakkelijk – heel gemakkelijk. Case 4, waar je na zo’n zes uren spelen komt, verwacht zo weinig van jou, dat je op een gegeven moment maar op A aan het drukken bent – gezien je de oplossing al lang en breed in je hoofd hebt bedacht, terwijl onze Tim nog per se met een aantal anderen moet praten. Het eerste deel deed dat toch iets beter; en wisselde bewijsmateriaal af met Professor Layton-achtige puzzels. Omdat de makers alle content nu wat uitgesmeerd hebben (meer personages om tegen te praten, kleinere stapjes naar de conclusie en af en toe ook wat koddige zijmissies) en je zoveel fouten mag maken als je wil, valt dit des te meer op.

Geen Nederlandse taaloptie

Dit komt natuurlijk omdat het eigenlijk een spel voor kinderen is. Voor mensen van een jaar of 10, die fan zijn van de anime. De humor, weinig complexe persoonlijkheden en de vele positieve feedback die je steeds krijgt (“wat doe je het super goed!”) zijn hier kenmerkend voor. Daarnaast is voor hen alles heerlijk behapbaar en toegankelijk. Maar goed: hiervoor moet je wel door een bulk aan tekst heen. En het lastige… de game is niet in het Nederlands te spelen. Hier wordt de plank toch wel tamelijk misgeslagen. Zeker anno 2023, waarin Pikmin-spellen een Nederlandse vertaling krijgen. Zelfs Professor Layton, een spel dat al in 2006 naar de Nintendo DS kwam en stiekem op dezelfde doelgroep gericht is, was in het Nederlands.

Tegelijkertijd proberen ze de oude doelgroep niet te vergeten. Zoals gezegd is het verhaal best spannend, en slaat het vrij duistere thema’s aan. Dat niet alleen: er zijn overal leuke referenties naar eerdere Pokémon-games te vinden. Maar voor hen, voor jou en mij, is de gameplay weer niet interessant genoeg voor 16+ uur. Misschien is deze game alleen het proberen waard als je nog nooit iets als Phoenix Wright of Professor Layton gespeeld hebt. Maar zelfs dan kun je denk ik beter die series eens een keer proberen.

Conclusie

De zaak Detective Pikachu Returns is voor niemand écht leuk, helaas. Als spel voor kinderen werkt het fantastisch; het is laagdrempelig en makkelijk behapbaar. Het bevat een interessant verhaal, dat helaas opgebroken wordt in cases die voor oudere spelers te makkelijk zijn en lang worden uitgesmeerd. Een Nederlandse taaloptie had het spel wonderen gedaan, maar die ontbreekt helaas. Ik kan dit spel daarom, in Nederland en België in ieder geval, moeilijk echt aanraden. Sorry Detective Pikachu, hoe leuk je ook bent: je terugkeer is helaas niet zo glansrijk als gehoopt.