Darksiders Genesis - In goede handen

In Darksiders Genesis krijg je twee Ruiters van de Apocalyps onder de knoppen om vijanden te verslaan, puzzels op te lossen en soms zelfs een beetje te platformen. Allemaal in een charmant (en budgetvriendelijk) isometrisch perspectief van bovenaf. Als iemand die de Darksiders franchise -wisselende kwaliteit ten spijt- zeker kan waarderen, keek ik erg uit naar dit spel. Soms worden de beste delen in een serie namelijk gemaakt door een kleinere studio die staat te popelen om zich te bewijzen. En ik kan jullie alvast verklappen: ontwikkelaar Airship Syndicate heeft zeker geen half werk geleverd.

Het eerste wat opvalt wanneer je Darksiders Genesis opstart, is de sterke presentatie. De gotische, maar kleurrijke Darksiders-stijl van comic-tekenaar Joe Madureira is perfect vertaald naar het nieuwe top-down perspectief en ziet er ook op de Nintendo Switch prima uit. Een blik hoogwaardige stemacteurs is opengetrokken om nieuwe en oude gezichten van een stem te voorzien. En de soundtrack? Die wordt gedaan door niemand minder dan Gareth Coker, de componist van Ori en the Blind Forest. De boodschap is duidelijk: dit is een volwaardige Darksiders.

Simpel en robuust
Darksiders is nooit een franchise geweest die het van subtiliteit moet hebben, en dus sta je voordat je het weet als de lompe spierbundel War of de sierlijke gunslinger Strife aan de poorten van de hel korte metten te maken met demonisch gespuis. De controls hiervoor zijn lekker simpel. Met de ene knop voer je een lichte aanval uit, de andere een zware en met weer een derde voer je een snelle dash uit om vijanden te ontwijken. Voeg daar daar nog wat speciale moves en combat te paard aan toe en je hebt een simpel, maar robuust vechtsysteem dat lekker weg speelt. Denk aan Darksiders 1, maar dan top-down, en je komt een heel eind in de buurt van het vechtsysteem van Genesis.

Tenminste, als je met War speelt. Strife heeft zo zijn eigen vechtstijl, die meer om zijn pistolen en langere afstanden draait. Met één druk op de knop kun je wisselen tussen de twee, wat het spel nét dat beetje gevarieerder maakt. Wat daarbij ook helpt, zijn de elementaire attributen die je gedurende het spel vrij speelt. Zo heeft Strife meer dan zeven soorten munitie voor zijn guns en kan War elementen als vuur, ijs en elektriciteit aan zijn toch al brute zwaard toevoegen. In typische Darksiders-stijl hak je vervolgens in op vijanden en duik je weg wanneer je zelf aangevallen wordt.

Ten slotte zijn er ook nog passieve vaardigheden te ontgrendelen in een variant op het skilltree-systeem. Ieder monster wat je slacht draagt een bepaald soort skill en wanneer je deze vaak genoeg verslaat, verkrijg jij die skill, Megaman-stijl. Die kun je vervolgens plaatsen waar je maar wilt op de skilltree, maar in bepaalde slots krijgt deze vaardigheid weer extra kracht. Het is een origineel en vlot systeem wat een vleugje diepgang toevoegt aan het geheel.

Portal-achtige puzzels
Dat neemt niet weg dat Genesis op momenten soms wat eentonig aanvoelt. Met name in het begin recyclet het spel al vijanden en minibazen en heb je relatief weinig mogelijkheden tot je beschikking om de boel wat op te schudden. Het is combat, combat, combat, met hier en daar een verdwaalde puzzel. Toch zou ik je aanraden om even door deze eerste paar levels heen te beuken, want vanaf ongeveer het zesde level openen de makers een grote schatkist vol met toffere vijanden en bosses, grotere en betere puzzels én meer combat-mogelijkheden.

Dat heeft een paar werkelijk fantastische levels tot gevolg. Zo navigeer je in hoofdstuk 7, Decay, door een zompig moeras dat vol zit met zombies en dien je Portal-achtige puzzels op te lossen met Strife’s gloednieuwe Void Bomb. Uiteindelijk vind je de ingang naar een ondergrondse tempel waarin je naast de Void Bomb ook de boemerang van War gebruikt om schakelaars om te halen, terwijl je navigeert door deze Zelda-achtige dungeon. Om de complexere puzzels op te lossen moet je zelfs zo’n vlammende boemerang door een portal gooien, waardoor deze aan de andere kant van het veld een lont aan kan steken om een versperring op te blazen. Heel gaaf.

Liefde en inzet
Om alles uit te game te halen kun je met deze nieuwe ‘items’ ook terug naar eerder gespeelde levels om extra content te unlocken. Denk daarbij aan meer valuta, maar ook aan permanente health upgrades, nieuwe wapen-types en Trickster Keys. De Trickster Keys dienen om de deuren met dezelfde naam te openen en deze helpen je weer aan nog meer goodies. Zo ontstaat er een verslavende loop en zorgen deze goed verstopte sleutels ervoor dat exploratie beloond wordt. Bonus: het voorziet de wat saaiere eerdere stages ook van een broodnodig laagje extra diepgang.

Darksiders Genesis heeft dus het tegenovergestelde probleem van veel moderne games. Het begint qua gameplay een beetje eentonig en alsof het je tijd probeert te verdoen met filler content. Hoe verder je echter in dit spel komt, hoe meer speeltjes je krijgt en hoe leuker het wordt. Dat geldt dubbel als je het samen met een vriend speelt, want het hele spel is in (split-screen) co-op te doorlopen. Sterker nog: zelfs de puzzels veranderen mee, waardoor je echt het gevoel hebt dat je elkaar helpt om verder te navigeren. De framerate kan tijdens de drukkere momenten een tikje gaan stotteren, maar verder niets dan lof voor de hoeveelheid liefde en inzet die Airship Syndicate in deze stand heeft gestoken. De Darksiders-franchise is in goede handen.

Conclusie:
Darksiders Genesis combineert klassieke Darksiders-gameplay op geslaagde wijze met een nieuw cameraperspectief. Met een sterke presentatie en een simpel, maar competent vechtsysteem speelt het geheel erg lekker weg. Pas op grofweg 1/3e van het spel durven de makers echter pas echt los te gaan, met interessante puzzels en coole dungeons die zich mogen rekenen tot de betere uit de franchise. Helemaal wanneer je deze samen met een vriend of vriendin beleeft in split-screen co-op. Genesis is niet zonder fouten, maar de hoeveelheid lol én klasse die ontwikkelaar Airship Syndicate in dit spel heeft gestopt maakt dit voor mij de beste Darksiders game sinds het origineel. Zoek je een leuke (co-op) game met wat lichte Zelda-elementen of draag je de franchise een warm hart toe? Zoek dan niet verder.