Crash Bandicoot N.Sane Trilogy

Wat leven we toch in bijzondere tijden. Ik ben opgegroeid in de tijd dat Crash Bandicoot nog de mascotte van Sony’s apparaatje was. Compleet met reclames en sneren richting Nintendo en haar besnorde loodgieter. De drie spellen waar hij echter furore mee maakte op de PlayStation 1, speel je nu ook gewoon op de Nintendo Switch. Alsof de jaren ’90 nooit zijn gebeurd! Maar hoe is het nou eigenlijk om Crash Bandicoot N.Sane Trilogy op een Nintendo-apparaat te spelen?

Crash N.Sane Trilogy is een remaster van Crash Bandicoot’s eerste drie spellen. Deze zijn oorspronkelijk ontwikkeld door de uiterst bekwame dames en heren van Naughty Dog, dat tegenwoordig bekend is van The Last of Us en Uncharted. Crash Bandicoot, Crash Bandicoot 2: Cortex Strikes Back en Crash Bandicoot 3: Warped zijn echter een drietal vrolijke spelletjes, waarin je het met een oranje buideldas opneemt tegen Dr. Neo Cortex en ondertussen een paar dozijn paarse kristallen verzamelt. Het bijzondere? Het zijn een soort tweedimensionale platformers in 3D. Je baant je weg vooruit (of soms zelfs richting het scherm toe!) op een afgebakend pad, waarin je heel gelimiteerd van links naar rechts kunt bewegen om bijvoorbeeld vijanden te ontwijken. Gelukkig bestuurt onze Crash heerlijk direct, waardoor je dat na een tijdje goed in de vingers hebt.

Jaren ’90 weer in huis
Het is dan ook volledig te begrijpen waarom deze spellen in de jaren ’90 zoveel populariteit wonnen: er is eigenlijk bijna niets dat zo speelt als Crash Bandicoot. De camera hangt maar iets boven Crash, waardoor je jouw ideale weg vooruit heel goed moet inschatten. Dit wordt nog eens benadrukt door een vrij hoge moeilijkheidsgraad: sprongen moet je op het allerlaatste moment nemen en vijanden vereisen een bliksemsnelle reactietijd. Vooral je diepte-inzicht wordt verder nogal eens op de proef gesteld. Dit viel bijvoorbeeld op tijdens een level in Crash 3, waar je (in een heerlijk Arabisch jasje) aan het plafond hangt en een lange reeks aan obstakels trotseert. Door het perspectief is het soms lastig zien waar je precies bent ten opzichte van de vijanden. Doorgaans lossen de makers dit goed op, maar af en toe leidt dit tot frustrerende situaties. Scherp opletten is vereist!

Onze Crash wijkt ook regelmatig van deze formule af. Speciale bonussecties tijdens levels zijn bijvoorbeeld volledig in 2D: hier probeer je zoveel mogelijk appels (Crash Bandicoot’s equivalent van muntjes) en extra levens te verzamelen. Sommige andere levels laten je voornamelijk in twee dimensies naar het einde bewegen. Vooral het eerste deel heeft hierin een aantal voortreffelijke, doch uiterst meedogenloze, gebieden voor je klaarstaan: zo is er een level waar je eerst huizenhoog de lucht in moet suizen, om vervolgens van rechts naar links pixelperfect tussen allerlei schildpadden, vuurballen en schildragend gespuis te springen. Vergevingsgezindheid is er bijna niet bij met Crash – maar wát een voldoening als je zo’n level uiteindelijk weet te trotseren.

N.Sane Trilogy bevat bizar veel content, maar deeltje één en twee lijken qua concept en uitvoering toch wel heel veel op elkaar. Gelukkig is Crash Bandicoot 3: Warped de uitzondering op die regel. Deze legt de drempel niet alleen een stukje lager, maar biedt ook meer variatie. Het laat je bijvoorbeeld de diepe wateren verkennen, zet je op de rug van een nergens-voor-stoppende tijger of juist aan het stuur van een motorfiets. In het laatste geval wordt het bijna een racespel! Deel drie lijkt hiermee het meest op een ‘moderne game’ en weet het tempo heerlijk door te breken. Toch komt de grote focus op variatie ook met nadelen: niet alles is even fijn uitgewerkt. De jetski-levels besturen bijvoorbeeld nogal houterig.

Wii U-perikelen

Over frustraties gesproken: Crash N.Sane Trilogy doet nogal moeilijk als je je Switch even uit het dock haalt om op het toilet of in bed verder te spelen, of andersom. Waar je normaal gesproken gewoon lekker in handheldmodus verder kunt, weigert N.Sane Trilogy enige staat van dienst als je van besturingsmogelijkheid wisselt. Bizar en ronduit belachelijk – dit haalt al het onderscheid van de Nintendo Switch-versie weg. Enkel het spel opnieuw opstarten of heel moeilijk doen met controllers synchroniseren verhelpt dit momenteel. Hopelijk weet Vicarious Visions dit in de toekomst te patchen. Sowieso is het technisch niet je-van-het: handheldmodus is niet HD (het is net of je naar je wazige Wii U GamePad zit te staren) én de framerate wil nogal eens moeilijk doen. Natuurlijk, de Nintendo Switch is niet zo krachtig als de PlayStation 4, maar ik had niet verwacht dat de console zóveel moeite zou hebben met deze kleurrijke platformer. Zonde, zonde.

Conclusie

Anno 2018 kun je ook gewoon op de Nintendo Switch in de weer met Sony’s eerste mascotte! En hoe: Crash Bandicoot N.Sane Trilogy is een geweldige remaster van de eerste drie delen van de buideldas. Heb je echter een PlayStation 4 of Xbox One in huis staan? Dan is die versie op dit moment helaas de superieure keus. Hét unieke aspect van de Nintendo Switch wordt namelijk niet benut door Vicarious Visions. Dat neemt niet weg dat je bizar veel en over het algemeen zeer sterke content krijgt voor een schappelijk prijskaartje van €40,-. Hopelijk is het binnenkort de beurt aan Spyro!