Commander Keen: Keen Dreams

Toen ik nog maar vier jaar was, kocht mijn vader een computer. Op deze computer konden spellen gespeeld worden door middel van een diskette. Ik als kleine Dreon was toentertijd erg onder de indruk van mijn allereerste spel genaamd Commander Keen: Keen Dreams. Tijdens mijn vele gamejaren heb ik terug gedacht aan mijn allereerste videogame die mijn interesse in games opwekte. Echter, heb ik nooit de kans gehad om dit spel opnieuw te spelen. Na 22 jaar is het dan eindelijk tijd voor grote Dreon om Commander Keen: Keen Dreams nogmaals te spelen en uit te vinden waarom ik destijds dankzij dit spel niet meer achter een computer of gameconsole weg te krijgen was. Er rest mij natuurlijk één grote vraag: is Commander Keen: Keen Dreams na al die jaren nog net zo geweldig als vroeger of is mijn herinnering aan het spel beter dan het spel zelf?

Groenten zijn gezond
In Commander Keen: Keen Dreams speel je een jongen genaamd Billy Blaze. Hij geeft zichzelf de naam Commander Keen wanneer hij planeten redt in zijn vrije tijd. Na het redden van de planeet Vorticon zit hij rustig te eten aan tafel. Zijn moeder vertelt hem dat hij ook zijn groenten op moet eten maar Billy vindt dat hij dat niet hoeft, hij heeft immers de planeet Vorticon gered. Echte helden eten geen groenten. Helaas kan hij het niet laten om verbaal de kookkunsten van zijn moeder in twijfel te trekken en moet voor straf naar zijn kamer. Na een tijdje valt hij in slaap en wordt hij wakker op een berg. Hier wordt hij omsingeld door aardappels met speren die hem dwingen om mee te gaan naar de koning van dit rare land. Gelukkig weet hij net op tijd zijn laserpistool te pakken en daarmee zichzelf te bevrijden uit de klauwen van de kwaadaardige aardappelen. Helaas is zijn pistool kapot gegaan tijdens dit gevecht en moet hij het zonder zijn trouwe gereedschap opnemen tegen koning Boobus Tuber.

Platform-actie zoals we niet meer gewend zijn
Commander Keen: Keen Dreams is een platform-spel waarbij je al rennend en springend het einde van het level moet zien te bereiken. Vreemd genoeg is het einde niet altijd aan de rechterkant. Je kunt namelijk in alle hoeken beginnen en vaak is het einde te vinden in de tegengestelde richting. Zo moet je in sommige levels grote torens beklimmen of juist zo ver mogelijk naar beneden zien te komen. Je reis door het level wordt belemmerd door verschillende soorten groenten die je allemaal een kopje kleiner willen maken. Zo heb je aardappels met speren, stuiterende tomaten die je proberen te pletten en zelfs Franse frietjes die je bekogelen met kleine stukjes patat. Deze kwaadaardige groenten kun je bekogelen met zaadjes; wanneer zij deze zaadjes raken veranderen ze voor ongeveer vijf seconden in bloemen. Dit geeft je genoeg tijd om er voorbij te lopen en ervoor te zorgen dat ze je niet meer kunnen pakken. Het springen werkt goed maar is in het begin een beetje wennen, Keens sprongen zijn een beetje zweverig waardoor je inschattingen in het begin niet helemaal kloppen wanneer je games als Super Mario Bros. gewend bent. Het voordeel is dat je Keen in de lucht nog kunt sturen en na een tijdje krijg je de smaak zeker te pakken.

De moeilijkheidsgraad van vroeger
Het is de bedoeling dat je in totaal tien bommen vindt die verstopt zijn in alle levels. Wanneer je deze hebt, kun je het opnemen tegen Boobus Tuber. Dit lijkt een makkelijke opgave maar alle bommen zijn erg goed verstopt, je zult ieder level goed moeten doorzoeken om er tien te vinden. Ook is Commander Keen: Keen Dreams een moeilijk spel, uit alle hoeken kunnen vijanden komen en deze maken je met één aanraking of kogel een kopje kleiner. Zoals we bij de spellen van vroeger gewend zijn, is het ook nog zo dat je “Game Over” bent wanneer je al je levens verliest. Je zult dan helemaal opnieuw moeten beginnen, dit zorgt natuurlijk voor flink wat uitdaging. Gelukkig geeft het spel je verschillende keuzes in moeilijkheidsgraad en wanneer het je echt niet lukt, kun je save-states maken. Dit betekent dat je waar en wanneer je maar wilt het spel op kan slaan en weer kan laden. Dit is uiteraard een optie waar je gebruik van kunt maken, maar dat is nog altijd je eigen keuze.

Visueel is het spel toch wel verouderd. De levels zijn grappig gemaakt en hebben allemaal zo zijn charmes, ook de muziek is erg grappig. Toch kunnen sommige levels wat leeg aanvoelen door de eentonige achtergronden. Vaak bestaat de achtergrond alleen maar uit stukken grond, muren of lucht. Uiteraard komt het spel nog uit een tijdperk waarin spellen erg klein waren, zo was Commander Keen: Keen Dreams maar 284,94 KB. Stiekem heeft het dus wel zijn charme dat een spel bestaande uit zo weinig kilobytes toch nog voor zo veel plezier kan zorgen. Het spel bevat zelfs een wereldkaart waarin je naar levels toe moet lopen om ze te kunnen overmeesteren. Deze wereldkaart is grappig gemaakt en het top-down perspectief zorgt ervoor dat je in één oogopslag ziet welke levels je allemaal kunt spelen.

Conclusie
Commander Keen: Keen Dreams is na al die jaren nog steeds een ontzettend leuke platform-game. Echter hebben de vele twee dimensionale platform-spellen door de jaren heen ons zo verwend dat het spel toch echt verouderd is. Dit neemt niet weg dat Commander Keen: Keen Dreams geweldige levels en vijanden heeft. Eén van de meest opvallende dingen is toch wel dat je nooit van links naar rechts loopt maar dat het spel varieert in looprichting. Het oude DOS-stijltje in zowel de menu’s als het spel zelf heeft een bepaalde charme die bij mij flink wat nostalgische gevoelens opwekt. Het spel is erg moeilijk en je zult verschillende keren opnieuw moeten beginnen als je op een old-school manier de baas wilt bereiken en verslaan. Dat je het spel overal kunt opslaan zorgt ervoor dat iedereen in staat is om het uit te spelen. Wanneer je van moeilijke platform-spellen houdt of wanneer je wilt weten waarom Commander Keen bij zo veel oudere gamers nostalgische gevoelens op weet te wekken, is Commander Keen: Keen Dreams zeker een spel voor jou.