Chrono Cross - Een tijdloos kunstwerk

Eerder nam ik jullie al mee in mijn eerste stappen in de voor mij nieuwe wereld van Chrono Cross. Nu ik meer tijd heb kunnen doorbrengen met het spel is het tijd om ook een eindoordeel te geven. Blijft het een kunstwerk of is het toch maar een leeg canvas? Tijd zal het leren. 

Chrono Cross kwam uit op de Playstation in 1999 en is een losstaand vervolg op Chrono Trigger. In principe kan je deze game ook spelen zonder het origineel gespeeld te hebben. Ook voor mij is het de eerste keer dat ik deze game speel.

Crossing back in time

The Radical Dreamers Edition is een remaster en kent verschillende nieuwe extra’s en opties. 3D-modellen zijn omgezet naar HD, illustraties van personages zijn verbeterd, achtergrondmuziek is van een hogere kwaliteit, schakel gevechten met tegenstanders in of uit met een simpele druk op de linker joystick, en met het indrukken van de rechter joystick zorg je ervoor dat gevechten erg makkelijk worden gezien je dan geen schade kan oplopen. Als je beide joysticks tegelijk indrukt krijg je de functie voor automatische gevechten. Ook kan je schakelen tussen nagemaakt pixel lettertype en HD-lettertype en het originele aspect ratio of een fullscreen schermresolutie.

Al deze veranderingen zorgen ervoor dat het spel toch een nieuw jasje heeft gekregen. Ik heb heel kort ook de oude stijl uitgeprobeerd, maar besloot toch te gaan voor de nieuwe stijl. Hierdoor voelt het toch net wat meer van deze tijd. Want dit is toch mijn grootste minpunt: het voelt toch ergens wat outdated. Desalniettemin is het een spel dat me vast blijft houden. Dankzij de eerder genoemde extra’s en opties zorgt het ervoor dat Chrono Cross met deze tijd mee kan gaan. Dat de performance van het spel soms wel wat moeite kost is wel verrassend. Op launch day kreeg Chrono Cross een Day One patch. Ik had de hoop dat dit enkele minpunten qua performance zou aanpassen. Helaas moet ik mededelen dat de game niet veel is veranderd op dat gebied. Het loopt nog steeds op vrij lage FPS en hoewel dit uiteindelijk wel went is het wel jammer dat er niet iets meer moeite is gestopt in de optimalisatie.

Ook kunnen spelers RADICAL DREAMERS – Le Trésor Interdit – spelen. Deze game werd in 1996 als een afzonderlijke game uitgebracht op de Satellaview. Radical Dreamers werd steeds moeilijker te vinden. Spelers kunnen het verhaal dat de basis werd voor Chrono Cross in een text based avontuur beleven. Hier ontvouwt zich een alternatief verhaal van RADICAL DREAMERS, een groep van drie dieven – Serge, Kid en Magil – in een parallelle wereld.

Het begin van een kunstwerk

Het begin van Chrono Cross was gelijk pakkend. Een openingsfilmpje, gemaakt in ouderwetse CGI, toont verschillende korte scènes van de game waarvan je niet weet wat er daadwerkelijk gebeurt. De opzwepende muziek in combinatie met nog nietszeggende scenes zorgde er voor dat ik gelijk ontzettend nieuwsgierig was naar het verloop van het spel.

Wanneer je het spel start speel je als Serge, een jongeman uit Arni Village. Je jeugdvriendin, Leena, vraagt je om Komodo Dragon scales voor haar te verzamelen, gezien het een nieuwe hype is in Arni Village. Het is een typische startersmissie voor een JRPG, maar zelf besloot ik eerst Arni Village te verkennen en te praten met de vele personages in het dorp. Zo liep ik een huis binnen waar een man mij alles vertelde over de verschillende Komodo Dragons die op Lizard Rock zitten. Hij legt uit hoe je ze kan vangen en verslaan. Deze uitleg wordt uiteindelijk relevant wanneer je op het eiland komt en deze monsters vindt. Daarnaast vertelde weer een ander personage mij meer over de Komodo Dragon moeder die soms te voorschijn komt. Dit zou de voorbode zijn van je eerste baas gevecht. Het spel geeft NPC’s een hoop leven en zij geven weer meer informatie over dingen die in het verhaal belangrijk worden. Zo zijn er legendes over draken en andere fantastische monsters en word je meegezogen in een prachtige wereld.

Nadat je uiteindelijk klaar bent met het verzamelen van de Komodo Dragon scales ontmoet je Leena bij het strand om de scales aan haar te geven. Je hebt een nostalgisch gesprek met Leena over de kindertijd van Serge en haarzelf en vervolgens na een cutscene ben je terug op het strand maar zonder Leena. Terug in Arni Village kom je erachter dat jij dood bent en zo begint het verhaal van Chrono Cross.

Geen tijdloze performance, wel een tijdloze ervaring

Hoewel de performance mij dus tegenviel, is het de rest van het pakket dat zich kan meten met andere JRPG’s op de markt. Chrono Cross is nog steeds een unieke game in het genre. De muziek is fantastisch en blijft voor mij één van de hoogtepunten van het spel. Een nummer die ik je aanraad om te luisteren is de overworld theme van Another World: Dream of the Shore Near Another World.

Ook het verhaal blijft een sterk element. Ik ben groot fan van de manga One Piece en wat deze serie sterk maakt is een sterke cast aan personages en fantastische world building. Dit is ook iets waar ik Chrono Cross nogmaals in de spotlight voor wil zetten. Ik hou van diepgaande personages en toffe world building. Iets wat Chrono Cross ook erg goed doet door middel van een sterk hoofdverhaal en sterke zij-verhalen.

Zo ontmoet je vroeg in het verhaal Skelly in Fossil Valley. Hier is een groep soldaten bezig met onderzoek. Eén van de soldaten vraagt of je een exorcist bent. Jij als Serge geeft aan dat je dit bent en ontmoet op deze manier Skelly. In een later moment van het verhaal ontmoet je een oudere vrouw die haar kleinzoon mist. Je komt erachter dat haar kleinzoon graag wou reizen in een Circus Troupe. Tuurlijk zie je de connectie snel en gaat het om Skelly. UIteindelijk moet je andere delen van zijn lichaam vinden die verspreid zijn over de wereld van Chrono Cross. Wanneer je uiteindelijk hem compleet hebt gemaakt vind je hem terug bij zijn grootmoeder, die grappig genoeg die goed niet meer ziet en dus eigenlijk niet door heeft dat hij ondertussen een skelet is. Het zijn kleine dingen zoals dit die Chrono Cross een boeiende ervaring maken. Je keuzes hebben ook echt effect en geven je op deze manier het gevoel van een eigen avontuur.

Een waar JRPG-avontuur

Hoewel ik zojuist aangaf dat Chrono Cross een unieke JRPG is heeft het veel van de te verwachten elementen van een JRPG. Turn based battles, monsters, skills en levelen horen allemaal bij. Wat het anders maakt is dat je zelf kan kiezen om uiteindelijk de strijd met monsters aan te gaan of niet. Deze monsters zie je her en der verspreid in de verschillende gebieden die je bezoekt. Daarnaast is over-levelen ook geen optie want je ‘levelt’ pas wanneer je een baas verslaat. Hiermee krijgen je verschillende stats een grotere groei en zijn er ook weer meerdere skills die worden vrijgespeeld voor de diverse party members. Wel krijg je soms na een normaal gevecht een hele kleine stat-boost maar dat komt niet vaak voor. Ook krijg je vaak toffe loot wanneer je monsters verslaat, dus het is altijd een optie!

Conclusie

Als ik een analogie moet gebruiken voor Chrono Cross: The Radical Dream Edition dan is het een driegangenmenu. Het voorgerecht (Radical Dreamers) is een toffe toevoeging aan deze mini collectie, waarbij een spel dat moeilijk te spelen was nu eindelijk voor iedereen weer toegankelijk is. Het hoofdgerecht (Chrono Cross) is een fantastische ervaring waarbij je heerlijk avontuur tegemoet gaat met prachtige muziek, boeiende personages en aardige graphics. Het is het nagerecht (performance) dat ergens toch een nare nasmaak achterlaat. Square Enix had toch net wat meer moeite kunnen stoppen in deze remaster. Het volledige pakket is een goede ervaring, maar het had gewoon meer kunnen zijn. Mocht je deze klassieker nooit hebben gespeeld, Chrono Cross: The Radical Dream Edition is een must-have game voor de JRPG speler. Voor de veteranen zijn de remaster-vernieuwingen tevens een mooi extraatje om het spel in een mooier jasje te spelen. En wil je toch liever nostalgie ervaren dan is daar ook de mogelijkheid voor.