Cat Quest II - Niet voor de poes!

Het originele Cat Quest heb ik aan me voorbij laten gaan. Toch prikkelden die aandoenlijke gameplay en kattige visuele stijl me wel om het eens te proberen. Ik was er daarom als de katten, ehm, kippen bij toen de reviewcode van Cat Quest II in onze virtuele mailbox terecht kwam. Kat in ’t bakkie?

Cat Quest II loopt over van de charme. Je speelt in een wereld waar katten en honden de baas zijn. Katten over het ene deel, en honden over de ander. Natuurlijk heerst er een hevige rivaliteit tussen de twee. Gelukkig hebben de koningen van de twee rijken de handen ineen geslagen, en proberen ze het geheel weer een beetje te verzoenen. Dit zorgt ervoor dat je, ondanks de naam van de titel, in Kattenqueeste II vanaf het begin ook als een trouw hondje speelt. Het verzoenen gaat gepaard met, over het algemeen, geweldig geschreven dialogen die vol met katten- en hondenwoordspelingen zitten – en ook nog eens een woeftastische Nederlandse vertaling hebben.

Van IJsmiauwden naar Hoofdstyad

Zo komt het voor dat jij in een soort RPG-lite van plaatsen als IJsmiauwden via de Mauwvelden naar Hoofdstyad kuiert. Allen keurig aangegeven op de wereldkaart waar je doorheen wandelt. Ondertussen maak je met een zwaardje of toverstaf korte metten met vijanden en voltooi je allerhande queesten. Ook leuk: op de wereldkaart zijn niet alleen dorpjes en gekke kattenmagiërculten verstopt, maar ook allerlei kerkers. Hier voltooi je speciale uitdagingen om allerlei uitrusting voor je kat en hond te verzamelen. Deze kerkers zijn verrassend leuk opgezet: doorgaans probeer je simpelweg elk hoekje en gaatje uit te kammen, maar soms moet je in een afgebakend gebied meerdere golven aan vijanden verslaan óf zelf een geheime route zien te vinden naar de schat. Het heeft allemaal niet zo veel om het lijf, maar het speelt wel aandoenlijk weg.

Vechten doe je doorgaans met twee knoppen: met Y mep je met je zwaard of vuur je een magische bol af met je staf (afhankelijk van hetgeen waarmee je ze uitgerust hebt), terwijl je met B een mooie rol doet om vijandelijke klappen te ontwijken. De schouderknoppen zijn vervolgens voor magische aanvallen, waarvan je er maximaal vier per personage kunt gebruiken. Beetje onhandig is dat als je ze eenmaal aan een personage hebt gegeven, je later niet meer kunt zien op welke knop je ‘m ook alweer gezet hebt. Een menuutje á la The Legend of Zelda in het scherm, had ’t spel niet misstaan. Beetje stom is ook dat voorwerpen niet allemaal goed werken; zo gaf een stoer hoofddeksel mij bijvoorbeeld 30% minder HP, terwijl ie juist hetzelfde percentage meer moest geven.

Cat Quest II is namelijk niet voor de poes! Vooral als je er als een malloot-die-een-review-moet-schrijven doorheen dendert, gaat de moeilijkheidsgraad in rasse schreden omhoog. Al kom je met geduld (of wél al die extra queesten en kerkers op de wereldkaart voltooien) en een slim getimede rol hier en daar al een heel eind: veel strategie zit er namelijk niet in het vechten. Hier en daar zijn er de bekende zwakten voor de elementen (ijsvijanden hebben moeite met vuur en dergelijke), maar je ramt vooral op één aanvalsknop. Het spelleke is hierdoor zeer laagdrempelig en heerlijk gemakkelijk op te pakken, maar heeft wel moeite om je aandacht er voor lange tijd bij te houden. Hou ’t daarom lekker bij korte speelsessies – of nodig gezellig een vriend of vriendin (of je zoon of dochter!) uit.

Multiplayer

Een verrassend leuk element aan Cat Quest II is namelijk de multiplayer. Te allen tijde kun je tijdens het spelen een tweede speler toevoegen, die dan de controle neemt over ’t personage dat jij niet bent (in je uppie kun je tussen ze wisselen met X). Je kunt samen queesten oppakken, kerkers doorploegen en natuurlijk ook de hoofdverhaallijn volgen. Leuk is dat je met z’n tweeën natuurlijk lekker wat tactiekjes kan afstemmen; de computer is normaal gesproken niet bijster slim en kiest behoorlijk willekeurig aanvallen. Doordat het spelletje lekker toegankelijk is, kunnen ook de allerjongsten gemakkelijk meespelen. Bonus: het wordt ook er zeker (nog) een stukje leuker van!

Conclusie

Cat Quest II is heerlijk laagdrempelig, aangenaam voor het oog en zit bomvol charme. Meerdere malen glimlachte ik van al die kattige woordspelingen. Door de toevoeging van een Nederlandse taaloptie, is het ook nog eens goed te volgen voor de allerjongsten. Beetje jammer alleen dat de moeilijkheidsgraad af en toe wel wat gekke bokkensprongen maakt, maar met een tweede speler aan je zijde is dit geen probleem. Houd het echter gewoon bij een lekker korte sessie – de simpele opzet laat na een tijdje zijn sporen zien. Miauw!