Bloodstained: Curse of the Moon

Toen ik Bloodstained: Curse of the Moon kreeg om te recenseren, dacht ik dat het de nieuwe game van Koji Igarashi, director van vele Castlevania-games, was die via Kickstarter het licht had gezien. Toen ik echter begon met de game kwam ik erachter dat dit niet helemaal klopte. Ik herinnerde me vooral de graphics anders en zodoende ging ik op onderzoek uit. Toen kwam ik erachter dat een extra doelstelling van de Kickstarter was dat ze een retro mini-game zouden maken en dat blijkt Curse of the Moon te zijn… Ik kan alvast verklappen dat dit veel goeds beloofd voor Bloodstained: Ritual of the Night.

Bloodstained: Curse of the Moon is een ode aan 8-bit Castelvania-games. Na enkele minuten spelen waan je je al in verloren tijden, wat ik ervaar als zeer positief. Nostalgie is iets waar veel games op leunen de afgelopen jaren, vaak zelfs iets te veel. Met deze korte uitstap naar een 8-bitsstijl doet Inti Creates echter alles goed! Wat dit betekent voor Bloodstained: Ritual of the Night is lastig te bedenken, maar dat ze in deze retro mini-game zoveel passie gestoken hebben is in ieder geval een zeer goed teken en je leert enkele van de personages alvast kennen.

Zangetsu, Miriam, Alfred en Gebel

Zangetsu neemt de taak op zich om de Curse of the Moon te doorbreken. Om dit te doen moet je, net als in de gemiddelde Castlevania-game, een weg banen door een kwaadaardig kasteel om uiteindelijk een eindbaas te verslaan. In de eerste drie levels kun je drie metgezellen toevoegen aan je team. Dit is echter een keuze en zodoende heb je ook de keuze om de personages tot vermoorden of te negeren. Dit zal uiteindelijk tot andere eindes leiden waardoor de replaywaarde en het verdere verloop van je spel veranderen. Hoe meer metgezellen: hoe makkelijker en hoe korte de route naar de eindbaas.

De personages hebben ieder een normale aanval en meerdere speciale aanvallen die wisselen door ze op te rapen na het vernietigen van kandelaren. Dat komt ons bekend voor, of niet? Dit en vele andere elementen komen rechtstreeks uit Castlevania-games. Zangetsu gebruikt een zwaard om vijanden af te maken en kan een bal met ketting oprapen om vijanden schuin boven hem aan te vallen. Miriam is vervolgens het eerste personage dat je kunt toevoegen aan je team en is het hoofdpersonage uit Bloodstained: Ritual of the Night. Ze gebruikt een zweep als normale aanval en gooit met dolken om vijanden op afstand te verslaan. Daarnaast heb je nog de magiër Alfred en de vampier Gebel. De personages hebben ieder ook nog iets specials zodat je de kortste route naar het einde kunt nemen. Is er eentje door dan moet je een langere route nemen.

Blijdschap van korte duur

Als je begint met de game raak je al snel verliefd op de schitterende 8-bitsstijl en de heerlijke muziekjes en geluiden die daarbij passen. Jammer is dat je na een sessie van twee tot drie uur het einde bereikt. Je ontgrendelt dan nog wel een vervolgmodus waarin je niet met Zangetsu kunt spelen, maar de levels veranderen verder niet. Wel zijn er meerdere manieren om tot het einde van een level te komen afhankelijk van welke personages je beschikbaar hebt. Dit betekent dus dat je in een tweede en derde keer spelen nog steeds nieuwe dingen tegen kunt komen. Wil je alles volledig uit de game halen en alle eindes bereiken dan kun je je prima een uur of 15 vermaken met Curse of the Moon. Daarnaast kun je nog kiezen voor de moeilijke Veteran Mode, waarin je, net zoals vroeger, maar een beperkt aantal levens hebt om jezelf extra uit te dagen. Al met al zit het met de replaywaarde dus wel snor.

Conclusie

Als je in gedachte houdt dat Bloodstained: Curse of the Moon alleen maar een extra mini-game is voor het via Kickstarter gefinancierde Bloodstained: Ritual of the Night kun je niet meer dan tot de conclusie komen dat Inti Creates een geweldig product heeft neergezet. Curse of the Moon is een gepaste ode aan de Castlevania-serie en weet de ouderwetse 8-bitsstijl in al zijn glorie neer te zetten. Daarnaast zorgen de verschillende wegen die naar Rome leiden ervoor dat de replaywaarde erg hoog is. Jammer genoeg kom je er na een paar uur achter dat het ook echt alleen maar een mini-game is. Verder is de besturing op sommige momenten wat onhandig waardoor je onnodig doorgaat maar goed dat was vroeger niet anders.