De geheime ingrediënten Yooka-Laylee and the Impossible Lair

Het borrelt en bruist achter de bureaus van Playtonic, want zij werken nog altijd hard aan de nieuwe Yooka-Laylee. Op de Gamescom mocht ik de meest recente demo proberen én kreeg ik behind close doors een gloednieuwe toevoeging aan het spel te zien. Yooka en Laylee hebben net als in het eerste deel weer Tonics tot hun beschikking, maar deze keer kun je daarmee het complete spel bijna volledig naar eigen wens aanpassen! Zo voegt Playtonic steeds meer ingrediënten aan hun nieuwste creatie toe. Hoe pakt dat uit?

Korte opfrisser
Voor wie de preview van Daan gemist heeft zal ik nog even kort samenvatten wat er allemaal veranderd is in Yooka-Laylee and the Impossible Lair. Zo speel je in tegenstelling tot het vorige spel nu in twee dimensies, waardoor de vergelijking met Donkey Kong Country natuurlijk al snel boven komt drijven. Toch is dit niet zomaar de zoveelste 2D-platformer, want dit nieuwe avontuur kent drie unieke twists, waarvan eentje op de Gamescom achter gesloten deuren getoond werd.

De eerste twist is de Impossible Lair zelf. Gebouwd door de snode Capital B is dit level vijf keer zo groot als andere stages en bevat het zo’n beetje iedere duivelse valstrik die je je kunt bedenken. Doel van het spel is om zo sterk mogelijk te worden, de basis binnen te dringen en Capital B uit te schakelen. Dat kan ook direct vanaf het begin, maar Playtonic verwacht niet dat dat lukt. Na het kort geprobeerd te hebben op de Gamescom kan ook ondergetekende beamen dat de blaaskakerige bijentronie zijn verdediging goed op orde heeft.

Waar de Impossible Lair doet denken aan Hyrule Castle uit The Legend of Zelda: Breath of the Wild, daar brengt de tweede grote vernieuwing juist herinneringen aan The Legend of Zelda: Skyward Sword naar boven. Net als in dat spel bezoek je dezelfde gebieden meerdere keren, maar dan zijn ze aardig getransformeerd. Denk aan een fabriekslevel dat onder water loopt of een waterlevel dat juist bevriest. The Impossible Lair zal twintig levels bevatten, maar eigenlijk zijn er dat dus ruim veertig.

Toffe Tonics
Dat brengt ons bij de derde vernieuwing, die mij op de Gamescom achter de zogeheten gesloten deuren vertoond werd: de Tonics. Wat blijkt? Gedurende het avontuur zul je speciale Tonics vinden waarmee je het spel nog verder kunt transformeren. Daarbij kun je denken aan het vertragen of juist versnellen van de spelwereld. De Playtonic-medewerker demonstreerde daarbij het versnellen en het spel veranderde spontaan in Sonic the Hedgehog!

Er zijn ook Tonics die het spel vooral moeilijker of onhandiger maken. Wissel bijvoorbeeld je controls eens om of zorg ervoor dat je slechts één hit kunt verduren voordat je het loodje legt. Waarom je dit zou doen? Playtonic belooft allerlei toffe bonussen en beloningen aan de masochisten onder ons. Zo wil men spelers prikkelen om te experimenteren met Tonics om zo een breed aantal manieren van spelen uit te proberen.

Naast Tonics die de gameplay beïnvloeden, zitten er ook tal van toffe cosmetische varianten tussen. Kijk nog maar eens goed naar de screenshots in dit artikel. Het NES- en Gameboy-filter valt je vast meteen op, maar heb je ook de grotere hoofden gespot? Playtonic put daarbij weer eens goed inspiratie uit het verleden van Rareware, want die grote hoofden komen natuurlijk regelrecht uit GoldenEye 007 op de Nintendo 64. Er zijn behoorlijk veel van deze Tonics en hoewel ze de gameplay zelf niet beïnvloeden, raakte ik toch wel gecharmeerd van de verschillende sferen die het spel hiermee kan krijgen.

Met spellen als Super Mario Maker 2 en het succes van diensten als Twitch passen de customization opties van de Tonics dan ook helemaal in 2019. Of denk ook aan platforms als Awesome Games Done Quick, die dankzij de Tonics misschien wel tien nieuwe speed-run categorieën kunnen toevoegen. Het is een vernieuwing die ik niet zag aankomen, maar die wel eens een stuk groter kan worden dan je denkt.

Voorlopige conclusie:
Yooka-Laylee and the Impossible Lair was al een spel dat op mijn radar stond en de presentatie op de Gamescom heeft dat gevoel alleen maar versterkt. Met het concept van de ondoordringbare Impossible Lair die je vanaf het begin kan betreden én de transformerende levels voegen de makers twee toffe vernieuwingen toe aan het genre. De toevoeging van Tonics om het spel aan te passen naar de wensen van de speler lijkt daarbij de spreekwoordelijke kers op de taart te worden. Yooka-Laylee belooft old-school platform goodness mét een mate van customization die perfect aansluit bij de Nintendo Switch anno 2019 en het is stiekem éen van de games waar ik het meeste naar uit kijk dit najaar.

Terecht zelfvertrouwen
Nog even terug naar die Impossible Lair dan. Bij veel spellen, zoals het eerdergenoemde Zelda, valt zo’n laatste uitdaging vaak tegen. Je personage is aan het einde van het spel zo sterk dat de laatste test opeens een eitje blijkt. Met dit in het achterhoofd betrad ik op ongeveer driekwart van het spel voor het eerst The Impossible Lair, met meer dan 25 hit points. Eindstand: ik kwam nog niet eens tot de helft! Playtonic heeft wat dat betreft geen woord teveel gezegd: The Impossible Lair doet daadwerkelijk zijn naam eer aan.

Het helpt dat The Impossible Lair ook echt goed ontworpen is. In meerdere segmenten wordt het uiterste van de speler gevraagd door elementen en vijanden die al eerder in de game zijn voorgekomen op nieuwe, soms ronduit kwaadaardige manieren te combineren. Dit alles terwijl Capital B je om de zoveel tijd handige hints toespeelt van het kaliber “Ik heb gehoord dat er een geheime warp naar het einde van het spel verstopt zit in de tweede kettingzaag van rechts!”. Het is grappig, memorabel en bij vlagen frustrerend. Maar boven alles is The Impossible Lair een showcase van het zelfvertrouwen dat Playtonic heeft in haar met zorg ontworpen spelmechanieken. Een zelfvertrouwen dat wat mij betreft meer dan terecht is.

Conclusie
Vergeet de valse start van twee jaar geleden: Yooka-Laylee and the Impossible Lair is het échte begin dat dit olijke duo verdient. Aan alles kun je merken dat Playtonic terug naar de tekentafel is gegaan en het resultaat is een oerdegelijke platformer die bijzonder lekker wegspeelt. Met originele concepten zoals de bikkelmoeilijke Impossible Lair en de Zelda-achtige overworld heeft de titel bovendien genoeg eigen smoel om de concurrentie aan te gaan. De 2D-platform gameplay zelf had wat origineler gemogen, maar staat tegelijkertijd als een huis. Yooka-Laylee and The Impossible Lair kan ik dan ook warm aanbevelen aan iedere platformliefhebber.