Vijf redenen om af te tellen tot Astral Chain

We hebben hier en daar wat stukjes gameplay en verhaal van het veelbelovende Astral Chain gezien, maar wat is het nu precies voor spel? Is het een typische Platinum-game in de trant van Bayonetta en draait het voornamelijk om vette actie en gevechten in kleine arena’s? Of is het een wat meer open wereld-epos waar je een groter gebied verkent en quests kunt aannemen van personages, zoals in Nier Automata? Het antwoord is beiden.. en meer! Nu ik het spel inmiddels al een tijdje aan de tand heb mogen voelen, deel ik graag vijf redenen met jullie om af te tellen tot Astral Chain.

Een geloofwaardige cyberpunk wereld
Astral Chain speelt zich omstreeks het jaar 2070 af en jouw personage is lid van de Neuron politie-eenheid. Chimera, demonische wezens uit een andere dimensie, duiken steeds vaker op in de futuristische stad The Ark en er verdwijnen steeds meer mensen. Aan jou om de verschillende districten van deze stad te bezoeken om uiteindelijk korte metten te maken met de Chimera. Die districten zijn prachtig vormgegeven en veel vaker dan ik verwacht had, keek ik mijn ogen uit. Met grote neonverlichte advertenties van bedrijven die niet bestaan, hologrammen op zebrapaden en rondzoemende drones zet het spel direct een heerlijk cyberpunksfeertje neer. De designers spelen duidelijk leentjebuur bij grote namen uit het genre, zoals Akira en Ghost in the Shell, maar weten er wel echt iets eigens van te maken.

Agentje spelen
In Astral Chain ben je een je lid van een speciale anti-Chimera eenheid, maar dat betekent niet dat je te goed bent voor regulier agentenwerk. Gelukkig zijn de politie-elementen in het spel een stuk leuker uitgewerkt dan ik op voorhand dacht. Ze doen denken aan de ‘investigations’ uit visual novels als Phoenix Wright, maar dan in drie dimensies. Je praat met personages en je ziet op plaats-delicten hologrammen van ongelukken of diefstallen, maar je bent ook vrij bent om een stukje van de stad te verkennen. Dan stuit je op personages die je quests geven. Al snel ren je achter vandalen aan, schop je bendeleden in elkaar of… haal je een ijsje voor een huilend jongetje. Een betere wereld begint ook anno 2070 toch echt bij jezelf!

Zelda-elementen.
Hier is iets wat nog niet veel mensen lijken door te hebben: Astral Chain heeft dungeons! Nouja…soort van, maar hear me out. Op bepaalde punten in het spel betreed je namelijk portalen die je brengen naar de dimensie van de Chimera: de Astral Plane. In deze demonische dimensie staan de vaardigheden van je eigen Legion centraal. Zo kun je de Legion op een platform laten staan en jezelf ernaartoe trekken met de ketting om een soort sprong te maken. Of gebruik bijvoorbeeld eens je Boogschutter-Legion om een aantal lastig bereikbare schakelaars om te halen, zodat er een brug verschijnt die leidt naar het volgende gebied. Denk aan de shrines uit The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar dan groter en met interessantere gevechten, en je zit aardig in de richting van wat je van de Astral Planes mag verwachten.

Frisse combat
Je zou het bijna vergeten met alle verschillende gameplay-stijlen die Astral Chain rijk is, maar we hebben hier nog steeds te maken met een typisch Platinum-spel. Dat betekent dus dat er geknokt moet worden en dan meteen ook het liefst zo stijlvol mogelijk.
De eerdergenoemde Legion -die met een ketting aan je personage vastzit- speelt hierbij een sleutelrol. Deze kun je oproepen en zelf ook tijdelijk besturen om combo’s uit te voeren. De Legion wordt bestuurd door een AI, maar met een druk op de schouderknop kun je deze ook handmatig verplaatsen. Het is een variant op de hoogwaardige combat die je in spellen als Bayonetta en Metal Gear Rising tegenkomt, maar tegelijkertijd voelt het door de Legions en de ketting weer helemaal fris, nieuw en uitdagend.

Unieke soundtrack
Over Platinum Games gesproken: een van de componisten van het bejubelde Nier Automata, Satoshi Igarashi, is de lead composer van Astral Chain en ik ben er al sinds de eerste trailer van overtuigd dat deze man weet wat hij doet. In zijn blog vertelt hij uitgebreid over de sfeer die hij wil oproepen in verschillende scenario’s, met een mix van epische orkesten, ambient electronica én mechanische metal. Voeg daar de spookachtige, Ghost in the Shell-stijl vrouwelijke koorzang aan toe en onze oren staan wederom iets heel bijzonders te wachten. Nier Automata won Soundtrack of the Year op de Game Awards van 2017 en Astral Chain heeft een nominatie voor dit jaar wat mij betreft nu al binnen.