Redactieklassiekers: Xenoblade Chronicles

In 2011 bracht een zestienjarige Jeroen zijn zomervakantie door in het prachtige en heuvelachtige Zuid-Engeland. Londen stond voor een dagje op de planning, maar we bezochten vooral verschillende dorpjes aan de zuidkust van het eiland Groot-Britannië. Een van deze dorpjes bevatte een wel erg maffe gamewinkel. Hier brachten personeel en ‘klanten’ de zaterdagmiddag vooral door met het samen spelen van games… Geen videogames, maar bord- en kaartspellen. Ik griste snel een Engelse [N]Gamer uit het rek en verliet de winkel (na betaald te hebben, uiteraard).

Futures That Lie Ahead

Deze zestienjarige Jeroen in 2011 had na een jeugd met zijn PlayStation 2 en GameBoy Advance nu vooral plezier van zijn Wii. Toen GoldenEye 007 in 2010 voor de Wii verscheen, wilde hij toch echt eens het spelsysteem in huis halen met die mooie gouden controller erbij. Mede omdat ook Super Smash Bros. Brawl al speelbaar was op het systeem. Op de [N]Gamer uit Engeland blonk één titel uit met een prachtig plaatje uit op de voorkant: Xenoblade Chronicles. De titel kreeg wel zes bladzijden aan lovende woorden zo’n 10 dagen voor de release, dus ik wist wat mij te doen stond zodra ik thuis zou arriveren uit Engeland: veel uren maken achter mijn Wii!

Memories

En [N]Gamer Engeland had niet gelogen: wat een prachtige titel had ik met Xenoblade Chronicles in huis gehaald. Nooit eerder heb ik zo’n mooie wereld mogen ervaren met een intrigerend verhaal en overtuigende personages. Nooit heb ik geweten dat de video-game als kunst- en entertainmentvorm dit in zijn mars zou hebben. Nooit had ik voor mogelijk gehouden dat de Wii zo’n enorm grootse game in al haar glorie zou kunnen draaien. Voor eens en altijd heeft Monolith Software ervoor gezorgd dat ik een heel stuk meer geïnteresseerd raakte in gaming. Tot op de dag van vandaag heeft geen enkele game meer zó veel indruk op me gemaakt.

Gaur Plain

In het aandoenlijke dorpje Colony 9 begint je avontuur als Shulk met de Monado. Al meteen verrast de game je met een uitgestrekte natuur en een plezierig muziekje op de achtergrond. Ook vrij snel introduceert het je aan veel van haar ingewikkelde en uitgebreide mechanieken, en start je queeste na een aanval van de Mechon. Als je na een tocht door de Tephra Cave de Gaur Plain bereikt, gaat er letterlijk een wereld voor je open…

Wie kan zich niet de werkelijk énorme glasvlakten van de Gaur Plain herinneren, terwijl het gelijknamige fijne deuntje op de achtergrond speelt? Vanaf dit punt kreeg je pas écht door wat de werelden van de Mechonis en Bionis te bieden hadden. Hier houden de indrukwekkende omgevingen echter niet op. Je tocht neemt je ook mee langs het prachtige Nopon-dorp, de Satorl Marsh, de Eryth Sea, Valak Mountain en nog veel meer oogverblindende omgevingen.

Dan heb ik nog niet eens iets over het meeslepende verhaal verteld. Van de aanval op Colony 9 tot het bereiken van Sword Valley en van de ontmoeting met Xord tot de verrassende verhaaltwist op Prison Island. Het verhaal neemt je mee van het ene hoogtepunt naar het andere en blijft je verbazen. Na een ontdekkingsreis van 70 tot 80 uur arriveer je bij het daadwerkelijke eindpunt en sta je met je mond vol tanden.

Memory’s End

Inmiddels is het 2017, heeft Monolith Soft een uitstapje met de serie gemaakt naar een totaal ander soort game (Xenoblade Chronicles X) en wachten we met smart op de release van Xenoblade Chronicles 2. De enorme prestatie van Xenoblade Chronicles evenaren lijkt bijna onbegonnen werk, maar Monolith Soft zet het beste beentje voor om dit tóch te proberen. We gaan zien waar het toe leidt, wanneer Xenoblade Chronicles 2 komende vrijdag in de winkels verschijnt! Dit maal heb ik alle Engelse [N]Gamer’s van deze wereld én alle andere media proberen te ontwijken om fris het avontuur in te duiken. Wij zijn vol vertrouwen!