Hiep hiep hoera, de Nintendo DSi is 15 jaar!

De Nintendo DSi is altijd een speciale handheld voor mij geweest omdat het mijn eerste kennismaking met Nintendo was. Ik ben ermee opgegroeid en daarom heb ik er veel goede herinneringen aan overgehouden. Maar: zonder het succes van de DS had de handheld waarschijnlijk niet bestaan. Hoe is de DSi nou eigenlijk tot stand gekomen en wat maakt het zo speciaal? 

Rond de tijd dat de originele DS uitkwam, zat Nintendo in een soort dipje omdat de GameCube niet zo goed verkocht werd als verwacht. Gelukkig deed het bedrijf het nog wel goed op de handheldmarkt, want de GBA en de GBA SP waren een hit bij het publiek. Toch werd het tijd voor Nintendo om een nieuwe handheld te maken omdat concurrentie in de vorm van de PSP eraan zat te komen en het Game Boy-merk niet voor eeuwig voort kon blijven bestaan. Daarom besloot Nintendo om een groot risico te nemen met de DS. Het bedrijf had er gewoon voor kunnen kiezen om safe te spelen en een nieuwe en betere versie van de GameBoy Advance SP uit te brengen. Nintendo koos er echter voor om een totaal nieuw concept op de markt te brengen: een handheld met een touchscreen en twee schermen. 

Een flop, of juist een succes?

Na de aankondiging van de DS tijdens E3 2004 hadden niet veel mensen vertrouwen in de handheld. Het voelde een beetje alsof Nintendo het als een soort uitprobeersel gebruikte, mede doordat het bedrijf het ook nergens de opvolger van de GBA noemde. Het welbekende Game Boy-merk zou dus blijven bestaan als de DS zou falen. Het was dus wel te verwachten dat de DS na zijn lancering in november 2004 ook niet goed verkocht werd. De handheld had een wat niche gimmick in de vorm van een touchscreen en twee schermen, en tijdens de lancering waren er niet veel interessante games beschikbaar. 

De verkoop van de ‘Dual Screen’ handheld begon eindelijk wat vaart te maken na de E3 van 2005, toen er eindelijk wat betere games zoals Mario Kart DS en New Super Mario Bros. DS werden aangekondigd. De DS had ineens een veel groter aanbod aan games wat de handheld een stuk veelzijdiger maakte. Eindelijk kwamen de verkopen op gang en met een prijs van ongeveer 150 euro ging de handheld steeds vaker over de toonbank in verschillende winkels. De meest logische stap voor Nintendo was nu om een hardware revisie van de DS te maken en dat is maarliefst twee keer gebeurd.

Een verfijning van de handheld

De originele DS was misschien niet de best ontworpen console ooit. De handheld was best dik, had twee redelijk kleine schermen en de scharnieren gingen na verloop van tijd kapot. Met de eerste hardware revisie, de Nintendo DS Lite, probeerde Nintendo al een paar van deze problemen op te lossen. De tweede hardware-revisie, de Nintendo DSi, was echter echt een verfijning van de hardware en software van de handheld. Nintendo bleef bij het vierkante design van de DS Lite en maakte de handheld nog dunner en voegde onder andere twee camera’s, een SD-kaart opening, DSiWare, een vernieuwd hoofdmenu, grotere schermen en ingebouwde software zoals Flipnote Studio, Nintendo DSi Browser, Nintendo DSi Sound toe. 

Een controversiële keuze van Nintendo was om de GBA-slot te verwijderen. Veel mensen waren hier niet blij mee, maar hierdoor begon het er eindelijk op te lijken dat de DS-serie apart stond van de Game Boy-serie. De DSi begon eigenlijk steeds meer te lijken op een smartphone, die rond de release van de handheld ook opkwam. Het werd meer dan alleen een handheld om games op te spelen. Je kon het internet op, foto’s en notities maken en zelf muziek luisteren en opnemen. 

Fantastische herinneringen 

Ik ben eigenlijk wel blij dat ik opgegroeid ben in wat ik de Golden Age van Nintendo noem. Het was de periode waarin ongeveer iedereen wel een Nintendo DS of een Wii had. Toen ik mijn DSi kreeg, was ik er ook erg blij mee, omdat vele van mijn vrienden er ook eentje hadden. Het was eigenlijk gewoon bijna standaard om minstens één DS in je huishouden te hebben als je kinderen had. We hadden zelfs een aantal op school liggen en dat zie je tegenwoordig niet zomaar meer. 

Eén van de dingen die de DS ook zo aantrekkelijk maakte, was Download Play. Door deze functie had maar één iemand een gamecard nodig om de game met andere mensen te spelen. De host maakt een kamer die de andere spelers joinen. Zodra de host heeft bevestigd dat iedereen klaar is, wordt de lobby gesloten en begint een deel van het desbetreffende spel te downloaden naar de systemen van de andere spelers. Dankzij deze functie konden we gemakkelijk allerlei verschillende games met elkaar spelen, omdat niet iedereen een gamecard nodig had. Zo hebben we vaak genoeg met een groepje Mario Kart DS en Mario Party DS gespeeld. 

Een van de andere redenen waarom ik zulke goede herinneringen aan de DSi heb overgehouden, is het feit dat je met de handheld zelf ook herinneringen kon maken. Ik heb talloze video’s, foto’s, geluidsopnamen en notities gemaakt met m’n DS. Daarnaast kon je de foto’s en geluidsopnames zelf bewerken met rare en grappige filters, wat het als kind nog leuker maakte. 

De Nintendo DSi zal voor mij altijd een heel speciale handheld blijven. Ik ben ermee opgegroeid, waardoor het mij (en vele andere van mijn leeftijdsgenoten) kennis heeft laten maken met Nintendo, zijn franchises en waar het bedrijf voor staat. Hoewel ik het soms jammer vind dat hedendaags lang niet iedereen van mijn vrienden een Nintendo-console heeft, geeft het mijn kindertijd wel iets speciaals waar ik altijd met plezier naar terugkijk. En laten we niet vergeten dat al mijn vrienden ook nu, 15 jaar na de release van de DSi, nog steeds met plezier van Nintendo-games zoals Mario Kart genieten.