Het sprookje dat Fire Emblem: Awakening heet

Fire Emblem heeft zich ontpopt tot een van de meest populaire franchises van Nintendo. Toch was het nog niet heel lang geleden dat het lot van de strategiegame aan een zijden draadje hing. Fire Emblem: Awakening zorgde er in 2013 eigenhandig voor het voorkomen van dit noodlot. Maar waar kwam dit door? En wat heeft ertoe geleid dat het zo slecht ging met de franchise? Ik neem je mee naar een van de mooiste sprookjes in de geschiedenis van gaming, Fire Emblem: Awakening.

Het is 2010. Iwata en de zijnen kijken naar de verkoopresultaten van Fire Emblem: New Mystery of the Emblem, een remake van het allereerste deel van de franchise. Ze krabben zich achter het hoofd. Waarom lukt het, na bijna twintig jaar, maar niet om de franchise te laten doorbreken? Als een remake van het personage dat de franchise bekend heeft gemaakt, Marth, al niet weet te verkopen – heeft het nog wel zin om door te gaan? Nintendo geeft Intelligent Systems een ultimatum: als het volgende deel niet minimaal 250.000 stuks verkoopt, dan trekken we een streep door de franchise. Voorgoed.

“Om eerlijk te zijn was het voor ons ook een grote verrassing. En om je nog meer te vertellen.. ik weet nog steeds niet waarom het zo’n succes is geworden.[..] We hebben geen grote veranderingen aangebracht aan de serie om Fire Emblem: Awakening buiten Japan populariteit te kunnen bieden. Ik begrijp nog steeds niet waarom het zo populair is geworden.”
– Director Toshiuki Kusakihara over het succes van Fire Emblem: Awakening

De teloorgang

Nintendo is altijd een beetje huiverig geweest om zijn strategieseries naar het westen te brengen. Dit bleek bijvoorbeeld uit Advance Wars, dat al in de jaren ’80 al iteraries had onder de noemer Famicom Wars. Maar ook Fire Emblem, een combinatie tussen een strategiespel en RPG, maakte maar niet de overstap. Dit veranderde na de release van Super Smash Bros. Melee. Hier waren Marth en Roy speelbaar; twee voor westerlingen onbekende personages. Nintendo zag de ongekend grote populariteit van de twee en besloot de gok te nemen. Veertien jaar na de introductie van de franchise verscheen Fire Emblem: The Blazing Blade in Europa. Simpelweg getiteld: Fire Emblem.

Waarom Fire Emblem nooit eerder uitkwam in het westen? Daar heeft Nintendo nooit officieel antwoord op hebben gegeven, maar deels heeft het ermee te maken dat de franchise ook in Japan altijd vrij niche is geweest. De andere kant is dat men daar lang dacht dat Amerikanen en ook Europeanen niet zo’n fan waren van turn-based strategiespellen. RTS-games (real time strategy), waar al jouw acties direct invloed hadden, waren hier populairder. Daar komt ook nog eens bij dat het Fire Emblem dat wij kennen pas is ontstaan bij het haast mythische Genealogy of the Holy War voor de SNES. Deze introduceerde onder andere het befaamde lans-zwaard-bijl-systeem (lans verslaat zwaard, zwaard verslaat bijl en bijl verslaat lans).

Toch leek die terughoudendheid van Nintendo ergens vandaan te komen. Hoewel The Blazing Blade en zijn vervolg het nog best aardig deden (ongetwijfeld geholpen door het succes van Smash), daalden de cijfers met elk nieuw deel dat hier uitkwam. Met als dieptepunt Fire Emblem: Radiant Dawn, dat naar schatting slechts 500.000 stuks verkocht wereldwijd. Extra schrijnend is dat die uitkwam voor de gigantisch populaire Nintendo Wii. Zelfs het Nintendo GameCube-deel verkocht beter. Een genre dat al heel niche was, leek nu helemaal uit de tijd.

De wederopstanding

“Wanneer je spellen maakt, is het lastig om door iedereen geliefd te zijn. Maar het is makkelijker om te denken “wat moet ik doen om niet door iedereen gehaat te worden?”

Toen Intelligent Systems in 2010 die mededeling van Nintendo kreeg, heerste er intern paniek. Natuurlijk wist het team dat de franchise nooit écht goed verkocht, maar desondanks voelde het alsof de serie een soort onschendbare status had. Fire Emblem had altijd een hechte en actieve fanbase en daarnaast vormde het een welkome variatie op het aanbod van Nintendo. Maar nu was er werk aan de winkel: de volgende game moest en zou een succes worden.

Waar paniek is, volgen ook de meest creatieve ideeën. De projectmanager van Awakening, Masahiro Higuchi, zei hierover: “We maakten voorstellen die compleet afstapten van die middeleeuwse wereld – zoals een Fire Emblem in de moderne wereld of eentje die voelde als een sprookje.” Het ging zelfs nog verder: op een gegeven moment wilde het team dat de game die later Awakening zou worden, zich op Mars zou afspelen. Op Mars, ja.

Uiteindelijk stelde een van de ontwikkelaars vanuit Nintendo, Hitoshi Yamagami, voor om in plaats daarvan juist een samensmelting van alles dat ze hiervoor hebben gedaan te maken [Fire Emblem: Awakening werd door Nintendo en Intelligent Systems samen ontwikkeld]. Een viering van alles dat Fire Emblem goed maakte. Als dit toch mogelijk de laatste Fire Emblem zou zijn, waarom dan niet eindigen met een knaller? Intelligent Systems hield onder andere een enquête onder haar werknemers om te bepalen wat Fire Emblem nou zo iconisch maakte. Ontwikkeling kwam in een stroomversnelling, en algauw werd het ene na het andere idee aan de game toegevoegd.

Om ervoor te zorgen dat de game aansprekend oogde voor het westen, werd Yusuke Kozaki ingevlogen als character designer. Kozaki werkte eerder aan de art van No More Heroes, een spel dat gigantisch populair werd in Europa en Amerika. Daarnaast was het de allereerste Nintendo-game die in zou spelen op een steeds populairder wordend fenomeen: DLC. Ook nadat je de game had uitgespeeld, zou er nog extra content voor je klaar staan.

Ja, Intelligent Systems kreeg van Nintendo zeker de tijd en ruimte om van deze game een knaller te maken. Misschien ook wel omdat ook zij in het achterhoofd hadden dat dit wel eens de laatste kon zijn. De titel ‘Awakening’ (ontwaking) is niet voor niets gekozen: het representeert een ultieme Fire Emblem. Het was klaar, ze hadden twintig jaar lang hun best gedaan. Intern heette de game zelfs: “Fire Emblem Fin: The Children from the Brink”

Fire Emblem: Awakening verkocht uiteindelijk 2,35 miljoen exemplaren, en was na 22 jaar de eerste Fire Emblem-game die de grens van één miljoen doorbrak. Zijn populariteit zorgde ervoor dat Nintendo direct groen licht gaf aan twee nieuwe Fire Emblem-games. Drie  van zijn personages zouden de overstap maken naar Super Smash Bros. en Fire Emblem Heroes, een viering van alle Fire Emblem-spellen, is in veel opzichten een hommage aan Awakening.

Nog lang en gelukkig

“Uiteindelijk bepaalden we dat het leuk vinden van de personages het mooiste is aan Fire Emblem”
– Director Kouhei Maeda

Was het de belofte van DLC? Het aansprekende artwork van Kozaki? Waren het de ongelofelijk goede recensies? Was het de toevoeging van de Casual Mode, die de de game een stuk laagdrempeliger maakte? Of was het simpelweg een gevalletje: het juiste moment op de juiste plaats? Het plotselinge succes van Fire Emblem: Awakening blijft bijzonder. Zoals Toshiuki Kusakihara aan het begin van dit artikel al zei: “Het was voor ons ook een verrassing. […] We hebben nooit echt grote veranderingen aangebracht om de serie buiten Japan ook populair te maken”. Maar is dat écht zo?

Misschien wel het meest unieke aan de game voor ons westerlingen, was dat je op en na het slagveld relaties kon doen opbloeien. Vochten manschappen dicht bij elkaar of samen, dan ontgrendelde je speciale Support Conversations. Was je relatie goed genoeg, dan kon je zelfs trouwen en kinderen krijgen. Deze kinderen waren later ook in te zetten op het slagveld. Niet alleen was het leuk om mensen te koppelen en te kijken hoe hun persoonlijkheden matchten (of juist helemaal niet): het was ook nog eens ongelofelijk functioneel. In-game leverde het allerlei voordelen op. Dit systeem werd bizar goed ontvangen hier.

Geen wonder dat het een integraal onderdeel vormde van Fire Emblem Fates (2016) en Fire Emblem: Three Houses (2019), die beide nóg beter wisten te verkopen dan Awakening. En zonder dat we het doorhadden, zijn we dit relatie-aspect gaan zien als een onderdeel van de franchise. Een reden om die game te halen. We zijn het er zelfs zo erg mee gaan associëren, dat recensies soms wat strenger waren op Fire Emblem Engage (2023) – waar dit systeem een klein beetje naar de achtergrond is geschoven.

Natuurlijk is dit maar een theorie. Maar zijn personages niet een van de voornaamste redenen waarom we stiekem allemaal boeken lezen of rollenspellen spelen? Stiekem hopen we allemaal op dat ‘nog lang en gelukkig’-moment. En in Fire Emblem: Awakening is het helemaal aan jou om dat sprookjeseinde te bepalen.

Dit artikel is gepubliceerd ter ere van het tienjarige bestaan van Fire Emblem: Awakening (in Noord-Amerika). Bedankt voor het lezen! Heb jij de game gespeeld? Waar denk jij dat het plotselinge succes mee te maken had? Laat het weten in de reacties!