Endless Ocean: waarom deze Wii-klassieker zo goed is

Zeventien jaar geleden dook er plotseling een spel op genaamd Endless Ocean. Als een kind dat enorm gefascineerd was door vissen en soms uren voor een aquarium kon zitten staren, wist ik meteen dat dit spel iets voor mij kon zijn. Maar oh, geen enkel deel van mij was mentaal voorbereid op de overweldigende pracht en de minutieuze details die de ontwikkelaars in het spel hadden gestopt. Laat me je meenemen op een reis naar mijn verleden en ontdek waarom Endless Ocean zo’n onvergetelijke ervaring was.

Endless Ocean 1 – Augustus 2, 2007 – Wii

Beginnend met de betoverende soundtrack “Prayer” van Hayley Westenra, bracht de eerste Endless Ocean me in een wereld van ontdekking en verwondering. Terwijl ik in het hoofdmenu naar het liedje luisterde, besefte ik al snel dat de soundtrack niet alleen daar afspeelde, maar ook beschikbaar was tijdens het duiken. Ik herinner me nog hoe ik mijn eigen YouTube-video maakte, begeleid door deze melodie, terwijl ik trots foto’s deelde van mijn huisdieren. Zelfs na tien jaar zingt dit liedje nog steeds door mijn hoofd, en Hayley Westenra blijft mijn koningin van dit genre muziek.

De graphics van die tijd mogen nu niet langer indrukwekkend zijn, maar destijds waren ze adembenemend. Endless Ocean was voor mij meer dan alleen een spel; het was een educatieve reis door een virtuele onderwaterwereld. Van het verkennen van koraalriffen tot het aanschouwen van majestueuze walvissen. Elke ontdekking bracht een golf van opwinding teweeg. Mijn moeder, aanvankelijk sceptisch over videogames, omarmde Endless Ocean vanwege zijn educatieve waarde en kalmerende sfeer. Dit was de eerste, maar ook de laatste keer dat ik dit hoorde van haar.

Het spel had een limiet van soundtracks, waarbij je ook enkelen kon unlocken gaandeweg het spel. Wat heel nieuw was indertijd, is dat je een usb-stick kon gebruiken om eigen muziek te uploaden. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Niet dat het veel uitmaakte, want ik bleef kiezen voor Prayer van Hayley Westenra. Ik werd het liedje nooit beu…

De map was echt enorm groot en je kon er wel 1000 uren insteken als je echt alles wilde zien. De ontwikkelaars staken echt enorm veel details in het spel.

In het spel begon je met een tutorial en een instructeur (die niet kon zwemmen, wat ik grappig vond). Zij gaf mij dan instructies wanneer ik diepzee dook in de Manoa Lai Sea. Het spel leerde me hoe ik rond kon zwemmen, visjes kon aanraken, aaien, voederen, foto’s van ze kon maken en hiermee meer informatie kreeg over iedere soort vis die aanwezig was in dit gebied.

Dit spel was enorm realistisch en educatief. De juiste soorten komen voor in de juiste waterdieptes, vissen die alleen of in een school zwommen, vriendelijke en minder vriendelijke soorten. Als je enorm veel geluk had, kon je ook een walvis vinden. Toen dit gebeurde bij mij, was ik zoooo blij! Het spel voelde zo realistisch aan, alsof ik echt aan het diepzeeduiken was. Je doorkruiste verschillende gebieden, variërend van koraalriffen tot diepe zeeën en zelfs de donkere Abyss, waar alleen een zaklamp mijn weg verlichtte, bezorgde me kippenvel. Als klein kindje schrok ik mij rot en werd dit spel echt plots een horrorspel voor me! Gedaan met ontspanning!

Endless Ocean Blue World – September 17, 2009 – Wii

Niks kan de oude authentieke Endless Ocean verslaan, maar toch was Endless Ocean Blue World enorm verbeterd op heel veel vlakken. In tegenstelling tot het eerste spel, dat zich voornamelijk richtte op ontspanning, was dit spel ontworpen met meer avontuur in gedachten. Het spel neemt je mee naar zeeën en rivieren over de hele wereld, van het tropische Gatama Atoll tot de Antarctische Wendell Ocean. Zo kon je dolfijnen trainen die je tijdens je duik kon ontmoeten en ze kon bevrienden. Je kreeg dan een Dolphin Bell op je boot om ze op te roepen en vervolgens mee te nemen op avontuur! Ze volgden je ook echt overal, wat ik super schattig vond! Misschien een heel klein detail, maar de springende pinguïns tijdens de loading screen maakte het ook echt af.

Het spel bood ook tal van nieuwe quests en mysteries, met een diepgaander verhaal dan zijn voorganger. Nieuwe functies zoals de Pulsar gun en de Multi-sensor voegden een extra dimensie toe. Met de Pulsar kon je zieke dieren genezen en gevaarlijke dieren afweren, terwijl de Multi-sensor je hielp bij het opsporen van artefacten. Het ontdekken van ruïnes was een van de hoogtepunten van het spel, omdat het de gameplay actiever maakte en je echt op zoek moest gaan naar verborgen schatten. Dit bracht meer dan alleen maar verkennen met zich mee. Het spel deelde een intrigerend mysterieus verhaal. Je hoefde dit niet alleen te doen, want je kon samen met vrienden en NPC’s de oceaan verkennen. Ik herinner me nog hoe ik met mijn beste vriendin en onze dolfijnen-vriendjes zwom, wat een geweldige ervaring was! De NPC’s waren ook actiever dan voorheen, en soms brachten ze zelfs wat opwinding met zich mee, vooral wanneer je te maken kreeg met de angstaanjagende Abyssals of werd aangevallen door haaien. Gelukkig was ik al wat ouder, want mijn kinderhart had dit niet aangekund. De realistische aspecten van het spel maakten het soms behoorlijk eng!

De graphics waren aanzienlijk verbeterd. Het spel was adembenemend mooi en zelfs nu, jaren later, vind ik het nog steeds prachtig en zou ik het zo weer spelen. De oceaan zat vol met kleine details en de visjes hadden nog betere animaties.

Endless Ocean Luminous – Verwachtingen

Ik kan werkelijk niet wachten op het derde deel van Endless Ocean. Al vijftien jaar heb ik geduldig gewacht en elke drie jaar typte ik ‘Endless Ocean 3’ in de zoekbalk van Google in de hoop op nieuws. Ik speurde zelfs naar ontwikkelaars die mogelijk een vergelijkbaar spel aan het maken waren, maar helaas vond ik niets dat echt in de buurt kwam van Endless Ocean. Natuurlijk waren er spellen zoals Abzu en Subnautica, maar ze waren niet zo realistisch als ik had gehoopt, wat juist het sterke punt van Endless Ocean was. Eigenlijk had ik vorig jaar de hoop al opgegeven en dacht ik dat er nooit een derde deel zou komen. Ik was bijna ontroerd toen Nintendo aankondigde dat er toch een derde deel zou komen!

Beide eerdere spellen hadden een zeer ontspannen, ongehaaste sfeer, en dat verwacht ik ook van Endless Ocean 3, iets wat de wereld momenteel echt nodig heeft. Luminous ziet er zo prachtig uit in de trailer die Nintendo heeft uitgebracht. Het geeft me echt een golf van nostalgie. In de trailer zie je meteen een grote variëteit aan visjes en zelfs haaien (ik hoop dat ze niet aanvallen)! Maar wat me opviel, is dat ondanks dat er een kaart aanwezig is in het spel, de omgeving elke keer verandert wanneer je gaat duiken, en dat vind ik jammer. Ik vond het juist leuk om de kaart te gebruiken en naar specifieke gebieden te varen voor missies. Als dat niet meer kan, omdat de trailer aangeeft dat de onderwatergebieden bij elke duik veranderen, zou dat voor mij een minpunt van het spel zijn. Wat wel een geweldig pluspunt is, is dat je met 30 spelers online kunt spelen! Ik ben benieuwd hoe dat precies zal werken.

Ik heb Haley Westenra niet gehoord in de trailer. Hopelijk is onze koningin wel terug in het spel, toch?

Endless Ocean Luminous wordt uitgebracht op 2 mei op de Nintendo Switch.

Wat denken jullie ervan? Hebben jullie ook zo’n nostalgische ervaring gehad toen Nintendo de trailer uitbracht? Gaan jullie het spel ook spelen? Laat het me weten in de reacties!