Dragon Quest
Over een groots verhaal valt er niet te spreken in de originele Dragon Quest. Het is aan jou om het grootse kwaad te verslaan en de wereld van de ondergang te redden. Een simpeler verhaal kun je je bijna niet bedenken. Gelukkig kunnen de NPCs iets meer dan een paar woorden spreken, mede dankzij een meer moderne vertaling. Dat houdt alles nog redelijk aandoenlijk en elegant.
Dragon Quest was één van de eerste spellen ooit die een turn-based gevechtssysteem introduceerde, en dat valt te merken ook. Diepgaand is het totaal niet, waardoor je de beschikbare opties al snel onder de knie hebt. Voor het merendeel van de reis is dit niet zo’n groot probleem. Toch wordt het vervelend als je snel de wereld wil overbruggen en een beetje vaart wil maken in het spel. Hiervoor kent de remaster maar heel weinig mogelijkheden, vooral ten opzichte van zijn Final Fantasy-tegenhangers. Oh, wat zou het fijn zijn geweest om het proces te versnellen met een dubbele snelheid optie.
Voor de liefhebber: Dragon Quest draait om de details. Als je het leuk vindt om te speuren en elk detail tot je te nemen; het origineel vraagt je alles goed te bestuderen. Je zult moeten lezen wat iedere NPC zegt voor de broodnodige informatie, en de actie moeten ondernemen. Het is soms lang van stof, maar het is een echte ”no nonsense” RPG. Je moet opletten, want anders kom je simpelweg van de koude kermis thuis. Voor de fan is daar eigenlijk weinig mis mee, vind ik zo.
Dragon Quest II: Luminaries Of The Legendary Line
Dragon Quest II, dat zich 100 jaar na het origineel afspeelt, laat jou en een clubje mensen de wereld doorgronden. Als erfgenaam van de legendarische held Erdrick is het aan jou gelegen om de wereld van het kwaad te behoeden. Met de introductie van het party systeem zou je wellicht verwachten dat het spel een stuk vriendelijker is in de omgang. Echter, wat je voorgeschoteld krijgt is één van de meest ongebalanceerde Role Playing Games ooit gemaakt.
Vanaf een vroeg stadium weet het spel je ontzettend te frustreren. Groepen aan monsters komen vanuit het niets op je af en maken de reis een absolute hel. Je hebt in een vroeg stadium nog weinig metgezellen, en zelfs dan kent de game nauwelijks genade. Het belangrijkste advies wat ik geven is dat je op alles voorbereid moet zijn. Dit doe je door het rustig aan te doen, simpele gevechten op te starten en vanuit daar op te bouwen. Je zult merken dat de eerste helft van het spel bedoeld is om je party te verzamelen, om vervolgens je plek in de wereld te vergaren. Het neemt tijd in beslag, vooral de laatste paar uur kunnen best op je zenuwen gaan werken. Het komt mede omdat er vele kleine details zijn die je in het achterhoofd moet houden. Een pen en papier zijn zeker geen overbodige luxe.
Toch moet ik gezegd hebben dat ik bepaalde aspecten van Dragon Quest II zeker beter vond. De verschillende party members spelen een dermate belangrijke rol en voelen bij elke stap betrokken. Daarnaast glijd je nu sneller door de wereld en is het gevechtssysteem een hele verbetering vergeleken met het origineel. Daarnaast was het mooi om te zien hoe de wereld zich heeft ontwikkeld in de afgelopen 100 jaar. Toch zul je veel voor lief moeten nemen in Dragon Quest II, iets waar alleen de doorgewinterde speler voor open zal staan.
Dragon Quest III: The Seeds of Salvation
Dragon Quest III is, in mijn optiek, één van de beste Role Playing Games ooit gemaakt. Het spel is geen oppervlakkig vervolg, maar prequel op de gebeurtenissen in het origineel. Daarnaast is het de eerste keer dat de personages op een bepaalde manier geschreven zijn. De Dragon Quest-manier brengt accenten, fantastische persoonlijkheden en een oog voor detail. Hoewel de tweede game dit probeerde, kun je moeilijk om het plezier van The Seeds of Salvation heen.
De wereld laat zich van zijn beste kant zien met opwindende plekken en geen saaie, langzame progressie. Het loopt vlot door en progressie neem je mee naar de verschillende plaatsen die je bezoekt. Dat klinkt nu simpel, maar destijds was dit revolutionair. Het maakt het spel in ieder geval vele malen leuker om te doorgronden. De locaties hebben allemaal hun eigen sfeer, gewoontes en manier van denken. Vooral in de eerste helft, waar alles nog nieuw aanvoelt, voelt het als een festijn zonder einde. Een andere belangrijke verandering: een vrijer party systeem. Direct vanaf het begin kun je zelf een party samenstellen en kiezen welke classes je erbij wilt. Deze zijn ook vrij uitwisselbaar, waardoor je het kan aanpassen naar eigen inzicht.
Dat is ook meteen het toverwoord van Dragon Quest III: vrijheid. Hoewel de tweede helft minder gefocust aanvoelt, blijf je zelf de controle houden over het avontuur. Mede dankzij meer mogelijkheden in de wereld en het gevechtssysteem voelt het alsof je voor jezelf mag denken. Dat was het voornaamste probleem met de eerste twee spellen: je ging al snel in automatische piloot. Dragon Quest III kent dungeons, vele spraakmakende NPCs en een daadwerkelijke progressiesystemen. Je leert nieuwe aanvallen en maakt veranderingen waar mogelijk. Je vliegt er aardig snel doorheen zo!
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!