Donkey Konga: Bongo no Tatsujin

Twintig jaar geleden kwam Donkey Konga uit in Japan als het eerste ritmespel dat Nintendo ooit uitgebracht heeft. Het werd verkocht samen met de ondertussen welbekende DK Bongos. Of het voor Nintendo de eerste keer raak was in dit genre, vinden we uit in deze terugblik.

Nintendo staat niet bekend om zijn ritmegames. Integendeel, ze hebben er zo weinig gemaakt dat hun laatste spel in het genre meer dan 3000 dagen geleden uitgebracht werd (Rhythm Paradise Megamix in Japan). Maar ondanks dat kleine aantal weten ze toch die games uniek te maken. Rhythm Paradise geeft je geen honderden noten om te verwerken en om op het juiste moment de juiste knoppen in te drukken, maar laat je focussen op het ritme van het lied en geeft je iets simpeler, iets dat zelfs mogelijk is om blind te spelen (daar ben ik levend bewijs van). Elite Beat Agents daarentegen maakt de inputs uniek door het touchscreen van de DS te gebruiken.

Maar voor dat alles kwam Donkey Konga: een ritmespel gemaakt door Namco dat volledig gemaakt is rond de DK Bongos. Dit accessoire is in de running om mijn favoriete accessoire ooit te zijn. Het is zó functioneel en zó dom tegelijkertijd. De bongo’s zijn gemaakt van goede materialen en voelen goed om mee te spelen, maar tijdens het spelen zie je Donkey Kong altijd in een hoekje nadoen wat jij speelt op de bongo en het maakt mij aan het altijd lachen.

De selectie van liedjes die je kan spelen helpt daar ook bij. Wat denk jij dat Donkey Kong zou spelen op zijn bongo’s? De soundtracks van de voorgaande Donkey Kong Country games zou je misschien zeggen, maar dat is geen optie. Wat dacht je van Tubthumping van Chumbawamba, All The Small Things van Blink-182 of de Engelse versie van 99 Luftballons? De eerste keer dat ik het speelde, lag ik plat van het lachen toen ik zag dat ik bongo moest spelen op deze popnummers en het is een genot dat niet verminderd is met het spel meer spelen.

Wat doen we met die aap?

Het spel werd uitgebracht in de periode waar Rare, de ontwikkelaar die in de SNES- en N64-generaties Donkey Kong games maakte, werd gekocht door Microsoft.  Bij Nintendo wisten ze niet wat ze met Donkey Kong moesten doen. De eindproducten hiervan waren o.a. DK: King of Swing, Donkey Kong Jet Race en natuurlijk Donkey Konga. Dat kan je zien aan het feit dat het voelt alsof Donkey Kong gewoon in de game is geworpen en ze zijn branding van jungle over de game gegoten hebben. De gameplay is ook gewoon zo goed als volledig overgenomen van Taiko no Tatsujin, ook een ritmespel gemaakt door Namco. Je hebt wel vier inputs in plaats van twee zoals in Taiko no Tatsujin: slaan op de linker bongo, slaan op de rechter bongo, slaan op beide en in je handen klappen.

Het spel staat ook voor mij een beetje symbool voor een tijd die ik door mijn relatief jonge leeftijd gemist heb: een tijdperk waarin accessoires nog regelmatig werden uitgebracht en er dus games gemaakt werden met die accessoires in het achterhoofd. Ik hou van unieke manieren om te spelen en accessoires zoals de DK Bongos waren nodig om nieuwe manieren mogelijk te maken. Doordat mensen steeds meer games digitaal kopen en het verdwijnen van arcades is het voor vele ontwikkelaars onmogelijk om games te ontwerpen rond een accessoire en dat vind ik zeer spijtig.

Donkey Konga is zeker niet het beste ritmespel van Nintendo, maar ik raad het iedereen aan om het spel minstens één keer te spelen met de DK Bongos. Het is een aparte, maar leuke manier om het spel te spelen, en een manier die we niet vaak meer te zien krijgen door het verdwijnen van arcademachines in publieke plaatsen en het feit dat we bijna geen accessoires meer krijgen in het gaminglandschap.

Heb jij herinneringen aan Donkey Konga? Laat het ons weten in de comments!