Origami King: de Paper Mario die bijna een 10 was

Paper Mario is een van de franchises die ontstaan is dankzij het bestaan van Super Mario RPG: Legend of the Seven Stars. De Mario RPG’s hebben mij altijd wel veel plezier gegeven; toffe muziek, leuke personages, een top schrijfstijl en prachtige visuals. Van The Thousand-Year Door tot Superstar Saga: de Mario-RPG vervelen eigenlijk nooit. Toen kwam Paper Mario: The Origami King en dat spel was bijna een 10. 

Paper Mario: The Origami King kwam ten tijde van weinig releases uit op de Nintendo Switch. De grote titel van het jaar was Animal Crossing: New Horizons en we kregen onder andere Age of Calamity, Xenoblade Chronicles: Definitive Edition en Super Mario 3D-Allstars. Paper Mario: The Origami King bracht fans gemixte gevoelens. Voor mij kwam het op een moment waar ik weer zin had in een quirky spel van Nintendo; dus kocht ik The Origami King, een spel dat bijna een 10 was…

Origami papier

Als ik aan The Origami King denk, dan denk ik aan de uitmuntende soundtrack. Zo heb je Toad Town dat nadat je Streamers loshaalt van Princess Peach Castle meer instrumenten ten gehore brengt. Ook de Battle Themes hebben zeer toffe OST’s zoals de Purple Streamer Battle Theme of Disco Devil. Daarnaast zijn de omgevingen echt fantastisch en uniek. Toen ik voor het eerste Autumn Mountain op ging, was ik erg onder de indruk. Wat een prachtig nummer en dat gecombineerd met de grafische stijl was het een geweldig avontuur dat gewoon meer en meer bracht. De muziek kon zelfs humor brengen. 

Nadat je van Autumn Mountain richting Scorching Sandpaper Desert gaat kom je bij een Toad die je een Automoboot geeft om door de woestijn te komen. Wat ik niet verwachtte, was dat er ineens keiharde metal begon te spelen! De humor kwam precies op het juiste moment. Ik hou van dat soort randomness. Van een spa in de lucht genaamd Shangri-Spa tot een stad in een Oase.

Het verhaal en schrijfstijl waren dan ook geweldig – mede dankzij de humor die het spel biedt. Toffe personages die mee met je gaan, Luigi die op de meeste interessante plekken terecht komt en daarnaast was het tempo van het verhaal en het spel vrij hoog. Het is een mooi stuk papier om verder te vouwen. Ware het niet van de kreukels.

Kreukels

En je zal denken, maar Robin je geeft het bijna een 10, wat is er dan mis? Voor velen is het misschien al duidelijk wat ik nu nog mis in mijn verhaal: de gameplay. En hoewel ik zojuist zei dat het tempo van het verhaal en het spel hoog was, klopt dat niet helemaal. Het klopt alleen als je alle random battles overslaat. Die zijn ontzettend sloom en zo eentonig dat het gewoon saai werd. De baasgevechten tegen de verschillende unieke bazen waren dan wel weer heel origineel, maar de gameplay gooit te vaak roet in het eten.

Het is uiteindelijk gewoon jammer dat je een deel van het spel bewust ontloopt omdat het anders te veel moeite en snelheid kost. In principe mis je ook niets als je de gevechten niet doet. Hierdoor verloor het momentum en dus ook uiteindelijk een flink aantal punten voor mij.

Vouwlijnen

Hoewel The Origami King controversieel is, is het toch een goede game die meer mensen moeten spelen. Het is dan geen Paper Mario 64 of Thousand-Year Door, maar wanneer jezelf even de rust gunt en het spel beoordeelt op zijn eigen kwaliteiten, zie je misschien juist de vouwlijnen die je nodig hebt om er een mooie kraanvogel van te maken.