Don't Like Critics

Het is niet zo lang geleden dat wij Nintendo-fans met volle trots de andere grootmachten belachelijk maakten omdat de andere gamers incomplete games aanschaften en vervolgens de rest als DLC mochten kopen – alsof je een boek koopt en voor de laatste twee hoofdstukken extra moet betalen, ridicuul. Nee, wij Nintendo-fans moesten daar niet aan denken en het werd zelfs bestempeld als één van Nintendo’s grootste troeven. Nu, een jaartje of twee later, is het bestuur van The Big N net zo snel omgeslagen als een schip dat doet wanneer diens kapitein de benauwde stilte voor de storm aanvoelt. Moeten we hier ontevreden over zijn of is deze ontwikkeling eigenlijk alleen goed voor het bedrijf?

Collect Treasure

Nintendo proefde voor het eerst van de verboden vrucht met Pikmin 3 voor de Wii U. Het spel verscheen op 26 juli 2013 en ruim twee maanden later kwam daar de aankondiging van downloadbare content. Via een Nintendo Direct liet Iwata trots weten dat Pikmin 3 de eerste Nintendo-game is op de Wii U met DLC. Er werd één gratis map uitgedeeld terwijl je voor een vrij laag bedrag – nog geen twee euro’s – vier nieuwe stages erbij kreeg. De prijs-kwaliteit verhouding was prima.

Nintendo had lang kunnen kijken naar de andere ontwikkelaars en uitgevers, hoe zij kritiek kregen op de prijs van downloadbare content en wat de aanvullende content precies toevoegde. De-kat-uit-de-boom-kijkstrategie werkte zeer goed. Voor het eerst DLC uitbrengen op een thuisconsole is altijd een grote stap en een voorbode voor de toekomst. Hiermee leek Nintendo precies te begrijpen wat DLC eigenlijk moet zijn: optionele extra’s voor niet teveel geld.

But they also do it!

Ontwikkelaars over de gehele wereld snappen deze definitie niet goed of kunnen de prijs-kwaliteitverhouding niet rechtvaardigen. Kijk naar The Elder Scrolls IV: Oblivion voor de Xbox 360 waarbij je voor €2,50 niets meer kreeg dan een beschermlaagje voor je paard. Of neem Assassin’s Creed II, waar enkele “Sequences” – zo worden de hoofdstukken in de reeks genoemd – simpelweg uit het spel werden gehaald wegens “tijdgebrek” en later via downloadbare content te downloaden waren. Maar niet alleen de inhoud van de DLC kan soms een spel verpesten, zo heeft Electronic Arts met Tiger Woods PGA Tour 13 een non-stop reclamecampagne in het spel verwerkt waarbij je om de drie minuten eraan wordt herinnerd dat je downloadbare content kunt kopen.

Niet iedere ontwikkelaar moet zich achter zijn oren krabben, want voorbeelden van goede downloadbare content zijn ook aanwezig. Zo is mijn persoonlijke favoriet Peggle Nights van het bekende PopCap. Hierin wordt het aantal levels meer dan verdubbeld en krijg je een nieuw speelbaar personage. De totaalprijs van dit pakketje? Nog geen vijftig procent van de oorspronkelijke game, wat nog geen euro is per vinger aan je hand.

The Legend of Zelda x Mario Kart 8

Ongeveer een halfjaar na Nintendo’s eerste DLC-avontuur op de Wii U verscheen het paradepaardje van deze thuisconsole voor de zomer van 2014: Mario Kart 8. Het spel wist hoge ogen te gooien bij de consumenten en de critici waren tevens tevreden. Nintendo echter niet en in een andere Nintendo Direct maakte zij bekend dat ook de funracer aanvullende content zou krijgen. De prijs hiervan lag iets hoger dan bij Pikmin 3, maar hier kreeg je ook een hoop voor terug. Met drie nieuwe personages, enkele voertuigen en acht nieuwe parkoersen voor een rechtvaardige prijs van acht euro. Het tweede DLC-pakket werd direct aangekondigd en kreeg dezelfde hoeveelheid content voor dezelfde prijs. Kocht je ze echter samen, dan was je nog geen twaalf euro kwijt. Opnieuw viel op de prijs-kwaliteitverhouding niets aan te merken.

Ja, Nintendo’s strategie lijkt zijn vruchten af te werpen. Ondertussen zijn de fans al een jaar aan het genieten van de aanvullende content en gelukkig houdt Nintendo zich aan de beginselen van de definitie van downloadbare content. De extra stages waren een heus genot en met meer speelbare personages voor ieders wat wils. Ondertussen is het virus wat men ‘DLC’ noemt al verder verspreid naar de hack ’n slash game Hyrule Warriors. En ook hier weet Nintendo een mooie balans te houden tussen content en prijs, met nieuwe kostuums en missies terwijl het spel zelf al volledig aanvoelde. Al met al een jaar aan downloadbare content Ninty maakt geen missers.

Meer aanvullende content

Ondertussen zijn we alweer een jaartje verder en zijn beide DLC-pakketten van Mario Kart 8 beschikbaar, zijn er drie DLC-pakketten van Pikmin verkrijgbaar in de Nintendo eShop, is Hyrule Warriors ruim vertegenwoordigd in de digitale winkel en kun je nu ook nieuwe elementen toevoegen aan de nieuwste telg van de Super Smash Bros.-reeks. De aanvullende content houdt voornamelijk in dat Mii Fighters nieuwe outfits kunnen aantrekken. Tevens is het mogelijk om vervolgens met Mewtwo te spelen, een gewild personage uit Super Smash Bros. Melee. Het pakket kost een tientje voor één versie en bijna vijftien euro voor beide versies. Tevens is het mogelijk om de elementen uit het pakket één voor één te kopen, waarmee je een stuk duurder uit bent.

Het feit dat Super Smash Bros. for Wii U & Nintendo 3DS downloadbare content zou krijgen, is natuurlijk geen verrassing geweest. Director Masahiro Sakurai schreeuwde van de daken dat hij niet zou werken aan dat soort taferelen, maar niets blijkt minder waar. Eerlijk is eerlijk, de extra kostuums voor de Mii Fighter voegen vrijwel niets toe aan het spel. Daarbij lijkt de ontwikkeling van een simpel T-shirt ook geen euro per stuk te kosten en zijn de andere kostuums vrij matig te noemen in mijn nederige opinie. Tel daarbij op dat de prijs hoger ligt dan bij Mario Kart 8, je er minder voor krijgt en hier beginnen de problemen. Waar is Nintendo precies mee bezig?

Heden

Dan nu het heden. Het is duidelijk dat Nintendo downloadbare content een leuke manier van geld verdienen vindt. De grote vraag rest dan: is het voor ons een leuke manier om geld uit te geven? In de afgelopen maanden is het aantal titels dat DLC ondersteunt exponentieel gegroeid. Op de dag van de Japanse release van Xenoblade Chronicles X werd bekendgemaakt dat het Wii U-spel ruim zeven DLC-pakketten krijgt. Een zeer hoog aantal waarbij de vraag “waarom zitten die zeven pakketten niet gewoon in het spel?” duidelijk komt opborrelen. Op de dag van release DLC aankondigen kan alleen maar verontrusting bieden voor een opeens vrij mistige toekomst. Of is daar toch nog een lichtpuntje dat de mistbank doet verdwijnen?

Het antwoord op die vraag moet toch wel “ja” zijn. Met de komst van Splatoon is er weer licht aan het eind van de duistere tunnel waar Nintendo zich in begaf. Met de komst van DLC bij Super Smash Bros. en Xenoblade Chronicles X werden mijn zorgen om het bedrijf aangewakkerd. Waarom zou Ninty deze weg inslaan? Ze hadden tijdens de Wii-dagen toch gezien hoe fataal verkeerde DLC is bij de andere grootmachten? Enfin, met Splatoon lijkt Nintendo het tij weer te keren met nieuwe gamemodi, stages, wapens en outfits op reguliere basis. Het mooiste van dit alles? Het is geheel gratis. En nee, ik vind niet dat The Big N nu een incompleet spel op de markt brengt. Ik geloof dat het ontwikkelingsteam na het “originele” spel nog genoeg ideeën had en daarmee aan de slag mocht. Dat dit op zo’n toffe manier te verkrijgen is, is voor potentiële consumenten als een lofzang die het oor streelt.

Splatoon maakt in zekere mate echter wel gebruik van extra betaalde content. Dit in de vorm waarin Nintendo veel “DLC” heeft uitgebracht: amiibo. Een unieke manier om downloadbare content niet alleen als geheugen op je thuisconsole te hebben, maar tevens als beeldje in de vitrinekast. Met zestig extra levels, nieuwe in-game outfits en drie beeldjes voor 45 euro. Ja, het is enigszins aan de dure kant als je alleen kijkt naar de in-game beloningen, maar de amiibo kunnen veel meer. Zo kun je de gratis applicatie Touch & Play: Nintendo Classics Highlights gebruiken en zullen de amiibo wellicht in meerdere spellen inzetbaar zijn. Reden genoeg om ze in huis proberen te halen. Jammer genoeg zijn de amiibo vrij karig beschikbaar, waardoor deze optionele content waarschijnlijk niet voor iedereen toegankelijk is.

Vloek of verrijking?

Het vraagstuk of Nintendo het gebruik van downloadbare content gaat uitbuiten of eer doet aan het credo, kan niemand voor nu beantwoorden. Het lijkt er een beetje op alsof dit Japanse bedrijf de geschiedenis van de downloadbare content in een drietal jaar heeft nagedaan. Met de komst van Splatoon en de belofte om op regelmatige wijze gratis content toe te voegen lijkt het zelfs alsof ze verder zijn gegroeid dan de industrie op dit moment is. The Big N weet met zijn DLC echt optionele content tegen een eerlijke prijs te geven met vrijwel iedere titel die ze uitbrengen. Ik denk dat dit een zeer positieve ontwikkeling is voor de Nintendo-fan en iets waar we helemaal niet om gevraagd hadden. Laten we daarbij eerlijk zijn, welke fan wil er nou niet meer content van zijn favoriete game zien?