De groeiende kloof in de gamewereld: een verkenning van toenemende polariteit

In de altijd veranderende wereld van videogames is er de afgelopen decennia een opmerkelijk fenomeen opgedoken: de polarisatie van genres. Deze trend, waarbij gamers zich steeds meer richten op specifieke genres, heeft een duidelijke kloof gecreëerd tussen verschillende gaming gemeenschappen. Deze polarisatie heeft ingrijpende gevolgen voor de ontwikkeling, het spel en de discussies rondom games, en roept boeiende vragen op over de toekomst van diversiteit en inclusiviteit binnen de gamewereld. 

Ik zie mezelf als een relatief avontuurlijk persoon als het op spellen aankomt. Genres buiten mijn comfortzone (shooters, deckbuilders of complexe managementsims) sluit ik niet direct uit en ik poog elk spel een eerlijke kans te geven. Natuurlijk helpt mijn betrokkenheid bij N1-UP ook om mijn horizon te verbreden, wat ik absoluut heb gemerkt. Hierdoor begon ik me steeds meer af te vragen: heeft het feit dat we als gamers een sterke voorkeur hebben voor bepaalde genres een negatieve impact op de industrie in zijn geheel? In een poging deze vraag voor mezelf te beantwoorden, besloot ik mijn gedachten op een rijtje te zetten.

Specialisatie van uitgevers en ontwikkelaars

Volgens mij is een van de belangrijkste drijvende krachten achter de polarisatie van genres de groeiende specialisatie van game-ontwikkelaars. In een poging om zich te onderscheiden in een verzadigde markt, wat tegenwoordig haast onvermijdbaar is, concentreren veel ontwikkelaars zich nu op het perfectioneren van specifieke genres. Kijk naar Arc System Games voor het fighting-genre, FromSoftware voor Soulslike-spellen en Rockstar Games voor openwereld en sandbox-spellen.

E-sports en de dominantie van specifieke genres

Maar niet enkel aan de kant van ontwikkelaars zien we een drijfveer die polarisatie teweegbrengt. De opkomst van e-sports is een tekenend voorbeeld van de consument die een bijdrage levert aan deze polarisatie, met de dominante aanwezigheid van specifieke genres zoals MOBA’s (Multiplayer Online Battle Arena) en first-person shooters. Deze trend heeft geleid tot een intensivering van de concurrentie tussen verschillende e-sportsgemeenschappen en heeft de aandacht van gamers verschoven naar competitieve, vaak teamgebaseerde, gameplay. Hierdoor ontstaat er een sterke binding met specifieke genres, met misschien wel een zekere vijandigheid naar andere genres. Aangezien ik zelf niet zo thuis ben in deze gemeenschap: neem dit met een korreltje zout.

De dagdagelijkse sneltrein

Niet geheel onbelangrijk is het aandeel dat tijd speelt in het grote geheel. In de razendsnelle wereld van vandaag, waar tijd een schaars goed is en het aanbod aan spellen exponentieel groeit, lijkt de polarisatie van genres niet alleen voort te komen uit een diepgewortelde liefde voor specifieke genres, maar ook uit praktische overwegingen. Gamers, geconfronteerd met een overweldigende keuze aan spellen en een gebrek aan vrije tijd, zoeken naar vertrouwde en efficiënte ervaringen (het is alsof ik in de spiegel kijk). Gamers richten zich in dit geval steeds meer op genres die voldoen aan hun behoefte van onmiddellijke bevrediging en bekende spelelementen.

Impact op game kritiek en -journalistiek

Nu hoor ik je denken: is polarisatie in de gamewereld dan zo erg? Nou, ja en nee. Waar ik hoofdzakelijk bij wil stilstaan in deze context, is de invloed van deze polarisatie op het beeld dat we als gamers in algemene zin hebben over spellen. Voornamelijk wanneer we kijken naar de meer fanatieke recensenten en journalisten. Zij kunnen zich immers, net als gamers zelf, ook specialiseren in bepaalde genres, wat kan leiden tot een gefragmenteerde beoordeling van games. Onevenredige aandacht voor verschillende soorten spellen, versterking van vooroordelen ten aanzien van bepaalde genres en een meer kortzichtige of simplistische kijk op een spel, zonder rekening te houden met een bredere context. 

Denk bijvoorbeeld aan een reviewer die zich alleen richt op first-person shooters. Wellicht zijn diens standaarden omtrent het verhaal van een spel, rechtlijnigheid en creativiteit heel anders dan die van een reviewer die zich richt op RPG’s of meer verhaalgedreven spellen. Ik ben van mening dat een goede recensent al deze facetten eerlijk moet kunnen beoordelen, en jezelf beperken tot het spelen van één genre kan ertoe leiden dat je telkens geconfronteerd wordt met meer van hetzelfde. Een brede horizon en dus meer speelervaring binnen diverse genres lijkt me in deze context noodzakelijk.

Een kwestie van balans

Heb je tijdens het lezen van dit stuk gedacht: “Karlijn, is dit fenomeen werkelijk problematisch, of valt het allemaal wel mee?” Dan ben je niet de enige. Die vraag stel ik mezelf tijdens het schrijven van dit slot nog steeds. Wat ik wel kan stellen, is dat terwijl de focus op specifieke genres de industrie heeft gestimuleerd en gepassioneerde gemeenschappen heeft voortgebracht, het niet onverstandig is als we ook stilstaan bij de mogelijke schaduwzijden. Het risico bestaat dat we door deze polarisatie kansen missen om te genieten van de volledige diversiteit die de game-industrie te bieden heeft.

Aan de andere kant kun je de polarisatie ook zien als een natuurlijk gevolg van de groeiende complexiteit en diversiteit binnen videogames. Het stelt gamers in staat zich te specialiseren en hechte gemeenschappen te vormen rond hun favoriete genres. Bovendien kan het gebrek aan tijd en het overweldigende aanbod aan spellen een begrijpelijke drijfveer zijn voor deze trend en polarisatie dus misschien wel onvermijdelijk maken.

In de zoektocht naar een evenwichtige toekomst voor videospellen lijkt het antwoord, zoals altijd, ergens in het midden te liggen. Het omarmen van specialisatie en gemeenschapsvorming binnen genres is waardevol, maar mag in mijn ogen niet ten koste gaan van het erkennen en verkennen van nieuwe ervaringen. De uitdaging voor de industrie en gamers zelf is om een balans te vinden tussen het koesteren van bestaande passies en het openstaan voor het onbekende.

Uiteindelijk is de mate van polarisatie in de wereld van videogames dus misschien niet zozeer een probleem dat moet worden opgelost, maar eerder een uitdaging die de diversiteit en rijkdom van gaming naar nieuwe hoogten kan stuwen. Maar goed, laten we eerst maar eens afwachten wanneer ik me aan mijn eigen principes ga wagen en me nog eens aan een Call of Duty-titel zal wagen…

Hoe zit dat bij jou: speel jij veel verschillende spellen of richt jij je meer op één genre? Discussieer met me mee in de comments!