De amiibo-crisis

Column
4 mrt 15 om 09:43
Icelos
0

In de geschiedenis van de mens zijn verscheidene crisissen voorbijgekomen. Zo hebben we de tulpenmanie van 1634, de oliecrisis van 1973 en de eurocrisis van 2008 overleefd. Sinds eind 2014 is daar een nieuwe crisis bijgekomen: de amiibo-crisis. Duizenden dan wel niet miljoenen mensen struinen het internet af opzoek naar die ene amiibo om een compleet setje te krijgen of om juist de favoriet te bemachtigen terwijl deze sinds de lancering al “uitverkocht” is. Wat houdt deze crisis precies in en wat heb jij eronder te lijden?

De tulpenmanie is de allereerste op economische factoren gebaseerde crisis van de mensheid en de toevalligheid laat deze crisis in Nederland starten. Rond 1634 werden de tulpen geïntroduceerd in Nederland en de prijs hiervan steeg dramatisch snel. Binnen enkele maanden was de prijs al verviervoudigd en tegen het einde van de crisis, 1637, bedroeg de prijs van één tulpenbol hetzelfde als een jaarsalaris van een gemiddelde vakman. Vanuit deze crisis is gebleken dat iedere mogelijke crisis vier fases heeft: de beginfase, de conditioneringsfase, de maniefase en als laatste de ontnuchteringsfase. De amiibo-crisis is geen uitzondering op deze regel en heeft daarom ook dezelfde fases doorlopen.

De beginfase

Het zware geschut van Nintendo werd ingezet op de E3 van 2014, hier kwam Nintendo met hét antwoord op het immense succes van Skylanders en Disney Infinity. De figuurtjes van Nintendo zouden met verschillende spellen compatibel zijn en daarbij op zowel Ninty’s eigen handheld als thuisconsole te spelen zijn. Alles klonk veel belovend en op 28 november 2014 was daar de derde ontwikkelaar die zich focuste op echt speelgoed voor in-game ervaring. Activision en Disney hadden zich al bewezen, terwijl Nintendo alleen nog maar kon hopen op positieve verkoopcijfers.

De figuurtjes van Disney Infinity, één van Nintendo’s concurrenten.

De amiibo wisten goed te verkopen, zo werden er ruim 100.000 amiibo-figures verkocht binnen enkele weken in Japan. Ook wereldwijd was de lancering van amiibo een groots succes. Eerlijk is eerlijk, sommige amiibo verdwenen sneller dan andere, maar ze werden een commercieel succes. Het vraag en aanbod was relatief gelijk en daarmee een goed begin, iets wat volgens oude folklore het halve werk is.

De conditioneringsfase

De positieve berichten van Nintendo kwamen al relatief snel naar buiten, echter kwam de onduidelijkheid van sommige amiibo sneller aan het licht. Zo bleek al binnen twee weken dat Nintendo of Europe moeite had met de vraag naar de amiibo. Ook Nintendo of America reageerde één dag later publiekelijk met het feit dat ze geen idee hadden hoe het zou gaan met de amiibo. De onrust werd compleet toen Shigeru Miyamoto zelf sprak over de poppetjes. Hij verklaarde hier dat Nintendo niet kon beloven alle amiibo terug te brengen. Daar was opeens de hogere vraag en het beduidend lagere aanbod.

Hoewel de amiibo pas recentelijk verschenen, bleek al gauw dat Nintendo niet alles op orde had. De eerste tekenen van een beperkte oplage kwamen in beeld en The Big N deed er alles aan om dit “ridicule hersenspinsel” van sommige “doemdenkers” tegen te gaan. Hoewel een enkele, zeer speciale Samus-amiibo voor ruim 900 dollar op eBay werd verkocht, bleven de prijzen van de normale amiibo redelijk gelijk. Maar ook hier kwam snel verandering in…

De Samus-amiibo met twee laserguns in plaats van één.

De maniefase

Het woord ‘manie’ betekent letterlijk “een probleem in het functioneren”. In deze fase zien we de problemen van Nintendo een stuk beter, want dat deze er zijn, daar mag toch geen twijfel over bestaan. De hectiek rondom de amiibo kwam tot een nieuw hoogtepunt toen de derde wave verscheen. Voornamelijk in Noord-Amerika begon de race om ze allemaal te verzamelen (Pokémon anyone?) echt van start te gaan toen Lucario en Rosalina exclusief werden voor bepaalde winkelketens. Deze amiibo bleken al snel zeer gelimiteerd en zelfs de pre-orders werden zo goed als allemaal teniet gedaan. De chaos was pas helemaal compleet toen vrij recentelijk Shulk in de winkelschappen verscheen. Pre-orders werden geannuleerd, mensen stonden in de rij om vervolgens met lege handen thuis te komen en de schaarste omtrent de figures van Nintendo bereikte wederom een nieuw hoogtepunt. Overduidelijk een groots probleem, niet alleen voor de verzamelaar maar tevens voor The Big N. Potentiële consumenten worden nu diep teleurgesteld en de echte amiibo-hunters worden gedwongen belachelijk hoge bedragen neer te tellen voor een beetje plastiek met wat chips. Wii Fit Trainer, Shulk, Marth en Villager worden aangeboden voor honderden euro’s terwijl de reële waarde niet veel meer dan een tientje bedraagt. Het amiibo-tekort was een feit.

Nintendo’s grote fout was overduidelijk het te vroeg in de speelgoedbranche stappen. Zoals wel vaker het geval schijnt te zijn (latere release New Nintendo 3DS), was The Big N eigenlijk te kleindenkend en hadden ze de hoge vraag naar amiibo totaal niet verwacht. Het lange onduidelijkheid creëren van Nintendo is dan opeens ook een stuk logischer: ze wilden geen schaarste creëren, maar konden en kunnen de vraag simpelweg niet meer aan. Omdat er ondertussen al ruim dertig amiibo zijn aangekondigd, is het voor Nintendo gelijk onmogelijk om nog alle amiibo terug te brengen naar de winkels. Daar is simpelweg niet genoeg ruimte voor. Helaas is dit ook een kwestie van ‘achteraf is gemakkelijk lullen’, maar Nintendo had nooit de speelgoedbranche in moeten duiken met zo’n kleine oplage. Ze hadden eerst de speelgoedfiguurtjes massaal moeten creëren om zo aan de gigantische vraag te kunnen voldoen. Een duidelijk voorbeeld van een product dat uitgesteld diende te worden om het zo te redden.

Satoru Iwata: “There are no amiibo, please understand.”

De ontnuchteringsfase

In de amiibo-crisis is er één fase nog niet aangebroken en dat is de ontnuchteringsfase. Dit houdt kortweg in dat de mensen gaan realiseren dat de belachelijk hoge prijzen nergens op slaan en de amiibo-figures het niet waard zijn. Tevens gaat dit een moment van besef vereisen van Nintendo, ze zullen duidelijkheid moeten bieden. Dit is de enige manier om de fans niet gekwetst achter te laten. Deze zullen anders ellenlang blijven hopen en dit zal resulteren in een afkeer naar Nintendo.

Wanneer de ontnuchteringsfase van start gaat, kan niemand vertellen. Zelfs de vele glazen bollen, magische 8-ballen en waarzegsters zullen daar geen (echt) antwoord op hebben. Het is echter wel vaak gebleken dat de consument als enige de crisis echt kan stoppen. Het is in mijn optiek een simpele kwestie, Nintendo moet meer amiibo gaan creëren om zo de hoge vraag te beantwoorden. Doen ze dit echter te laat, dan kan de gehele amiibo-line-up voor de toekomst in elkaar vallen. Nintendo kennende zal dit nog wel even op zich laten wachten en zullen er pas rond de E3 berichten verschijnen met “Het amiibo-tekort is ten einde”. De amiibo-crisis zal in ieder geval ooit ten einde komen en wat mij betreft liever vroeger dan later. Want als er één ding is wat de geschiedenis ons heeft geleerd, dan is het wel dat er aan alles een einde komt.