Yomawari: The Long Night Collection

Survival Horror is een moeilijk genre om juist neer te zetten. Wat mensen laat schrikken verschilt per persoon en daarnaast zul je er ook gameplay-elementen aan moeten verbinden. Yomawari: The Long Night Collection pakt het op een verrassende manier aan. De aandoenlijke stijl nodigt uit, maar laat je niet foppen: het onheil kan uit elke hoek springen en voor je het weet slaat het noodlot toe. Het ergste? Je kunt er maar bar weinig tegen doen. Alles in Yomawari draait om timing.

Onheil is hier

Yomawari: The Long Night Collection kent twee verhalen die erg op elkaar lijken. In Night Alone zoek je naar zus, terwijl je in Midnight Shadows naar een vriend zoekt. In ieder van de twee avonturen zoek je in een dorp om aanwijzingen te vinden naar je geliefde. Deze tochten zijn niet zonder gevaar. De dorpen zijn gevuld met geesten, monsters en andere creaturen die je proberen te verwonden. Zodra je wordt geraakt, dan wordt je terug gezonden naar het vorige checkpoint. De game draait op het vertrouwen op je instinct en in de omgevingen.

Tegen de creaturen valt er eigenlijk weinig te beginnen. Het enige wat het hoofdpersonage bij zich draagt is een zaklicht. Je kunt schuilen, ontwijken en rennen maar voor de rest zul je moeten speuren. Objecten in de wereld kunnen geesten een compleet andere kant sturen, waardoor je langs hen kunt glippen. De verschillende vijanden reageren ook enorm verschillend van elkaar. Sommige komen af op het licht van je zaklantaarn, terwijl anderen direct op je af zullen komen. Het zijn de momenten waar je bijna gelijk in bosjes zult duiken. In andere situaties is een papieren vliegtuigje genoeg om ze voor een paar seconden compleet te verwarren.

Vanuit een gameplay-perspectief zijn er enige verschillen tussen Night Alone en Midnight Shadows. Het tweede avontuur is veel moeilijker te voltooien. De timing waarop je moet voortbewegen laat weinig ruimte voor fouten, iets wat aardig kan frustreren. De game vraagt je taken op een specifieke manier uit te voeren, wat echt geen pretje kan zijn. Vooral oog in oog met de grote bazen zul je moeten leren door fouten te maken, iets wat niet iedereen zal aanspreken. Tegelijkertijd geeft het extra perspectief aan de onheilspellende momenten, waardoor het stempel ‘Survival Horror’ er extra hard wordt opgedrukt.

Prachtige presentatie

Yomawari: The Long Night Collection ziet er prachtig uit op de Nintendo Switch. Het is vrij ongebruikelijk om zo’n mooie stijl in een horror game te zien. Alles ziet er zo aandoenlijk uit, terwijl het onderwerp dat allesbehalve is. Het geeft de engste scenes een hoog ”uncanny valley” gehalte, gezien de makers ideeën lijken te gebruiken vanuit het concept van een kinderboek. Wat helpt aan de horrorkant is het sound design. Vooral met koptelefoons op lijken de creaturen dichter naar je toe te kruipen. Het verhoogt de stress op een strakke manier waardoor je bij de les blijft.

Conclusie

Yomawari: The Long Night Collection is een toffe game voor de horrorliefhebber. De prachtige stijl geeft je een valse zekerheid en gooit je steeds meer in het onheil. De speler moet vertrouwen op de dingen die zich om hemheen bevinden en vooral leren van fouten. Het trial-and-error design is zeker niet voor iedereen weggelegd, vooral als de frustrerende momenten op de hoek komen. Zodra jejezelf daar weet overheen te zetten, dan blijft Yomawari op ieder moment verbazen. Op een uiterst enge en stressverhogende manier.