Xenoblade Chronicles X

Het jaar was 2011 en de game Xenoblade Chronicles kwam uit. Het resultaat was één van de beste RPG’s aller tijden en een spel dat nog bij velen geliefd is. Met een groot aantal quests, een uniek gevechtssysteem en een meeslepend verhaal was het één van de allerbeste Wii-spellen. Nu is er eindelijk een vervolg in de vorm van Xenoblade Chronicles X, dat belooft nog dieper te gaan dan ooit tevoren. Op het menu staat een nieuw verhaal met andere locaties en insteek, wat op zich genoeg reden vormt voor zorgen. Het originele team staat echter klaar om het alle liefde van de wereld te geven. Heeft Monolith Soft alle stoppen uit de kast getrokken en wederom een topproduct afgeleverd?

De eerste momenten

De insteek van Xenoblade Chronicles X voelt gelijk anders dan het origineel. Waar de originele Xenoblade vooral om het verhaal draaide, is het hoofdthema van deze nieuwe game ontdekking. Deze ontdekkingsreis start met het maken van een eigen personage. Er is een groot aantal gezichten, lengtes, huid, haar en andere mogelijkheden om iets moois op tafel te zetten. Er zijn tevens vele stemmen om uit te kiezen. Een klein probleem is dat de keuze uit alleen Engelse stemmen bestaat. Dit kan een afknapper zijn voor de puristen, maar er is gelukkig werk besteed om de stemmen zo goed mogelijk te krijgen.

Nadat je personage af is begint het avontuur dan eindelijk echt, door middel van een epische scene dat een intergalactisch gevecht laat zien uit het jaar 2054. De aarde is in groot gevaar door een onbekend buitenaards ras en vele mensen kunnen niet ontsnappen aan het grote aantal explosies en de Aarde zal uiteindelijk exploderen. Een paar kolonieën weten het gebied echter veilig te verlaten en gaan op ontdekkingsreis naar een nieuw thuis. We volgen één van deze schepen, genaamd White Whale, en zien hoe de mensen aan boord twee jaar hulpeloos rond reizen. Dit totdat ze uiteindelijk gevonden worden door aliens, waarna de gehele kolonie neerstort op een voor hun onbekende planeet. Deze planeet geven ze de naam Mira en ze gaan vervolgens op onderzoek uit. De opening toont gelijk weer hoe prachtig Xenoblade Chronicles X er wel niet uitziet. Je eerste momenten op Mira voelen bijzonder, vooral omdat je flink in het diepe wordt gegooid. Je personage begint namelijk niet bij de basis, New Los Angeles genaamd, maar vanuit een escape pod die gevonden wordt door Elma. Deze kapitein van de organisatie BLADE (Builders of the Legacy After the Destruction of Earth) had de taak om je te vinden en terug te brengen naar waar je thuis hoort. Hier begint een één uur-durende proloog waar je de beginselen van het spel leert te begrijpen. Het vormt het begin voor een reis vol spanning en sensatie, waar je op zijn minst 80 uur mee zoet zal zijn.

Nooit en te nimmer saai

Het eerste wat je moet leren is het gevechtssysteem, waarbij het helpt als je Xenoblade Chronicles gespeeld hebt. Xenoblade Chronicles X kent een dynamisch gevechtssysteem, waarbij de verschillende personages automatisch aanvallen terwijl je commando’s kiest. Deze commando’s, Arts genaamd, zijn sterkere aanvallen die een status toekennen aan je personage of je vijand. Je begint met een geweer waarmee je Flame Grenades kunt gooien en insecten gemakkelijker kunt verwonden. Gaandeweg leer je meer Arts en kun je wisselen tussen het geweer en een zwaard. Waar het origineel zich puur richtte op de zwaardgevechten, maakt het nodige schietwerk het geheel aardig verfrissend en zorgt het ervoor dat het nooit verveelt.

De wapensoorten hebben hun eigen Arts, net als de verscheidene personages zelf. Hierdoor zul je constant willen wisselen en zien hoe de verschillende personages reageren. Samenwerking tijdens de aanvallen is daarnaast ook van bijzonder groot belang om tegenstanders klein te krijgen. Soms zul je voor afleiding moeten zorgen, waardoor het zwaktepunt van een vijand makkelijker bereikt kan worden. Dit zorgt ervoor dat het tijdens een gevecht weinig zin heeft om stil te staan. Door op het juiste moment als team te strijden, kun je ook delen van de gesneuvelde levensmeter weer terug naar boven krijgen. Het helpt dus om een zo goed mogelijk team te vormen! Hierdoor moet je jezelf blijven verbeteren en zodoende ontdekken wat er allemaal verandert. Het vinden van nieuwe wapens en gear helpt, maar uiteindelijk komt het neer op je eigen kunnen. Als je ongetraind door Xenoblade Chronicles X denkt te kunnen stormen, kom je al snel bedrogen uit. Sommige van de vijanden zijn echt bruut en weten precies hoe ze het beste moeten reageren. De tegenstanders zien je aankomen, proberen je te omsingelen en vallen meteen aan. Ze zullen ook vrij door de wereld ronddwalen en dit maakt dat reizen Mira nooit geheel zonder gevaar is. Je kunt overal heenlopen en iedereen aanvallen, maar houd het level van het monster en jezelf goed in het oog. Helaas zullen vijanden je ook wel eens spontaan aanvallen en is er verder niets wat je eraan kunt doen. Het kan dat hierdoor je gehele party ineens neer gaat – dit is waar een punt van irritatie om de hoek komt kijken. In de enkele momenten dat het gebeurde, werden we flink ver terug gezet en moest er een heel eind terug gelopen naar de oorspronkelijke locatie. Echter kwam het helaas dan ook voor dat dezelfde vijand ons weer op zat te wachten.

Draven door Mira

Ronddwalen door Mira is de hoofdattractie van de avontuurlijke reis. Er zijn grote uitgestrekte landschappen en iedere regio heeft zijn eigen kenmerken om interessant te blijven. De flora en fauna zijn vele malen uitgebreider dan die van de originele Xenoblade Chronicles en dit maakt op onderzoek uitgaan zo adembenemend. Het avontuur begint op het continent Primordia, dat voornamelijk bestaat uit grote groene velden en steile heuvels waar je vrij vaak omheen moet lopen. Zodra de game vordert, ervaar je de variatie die in het spel is gestopt. De diversiteit in weersomstandigheden, oppervlakten en kleine details maken ieder continent weer uniek. Je kunt in de verschillende continenten tegen vijanden vechten, loot verzamelen, locaties onderzoeken, nieuwe prachtige punten ontdekken of het allemaal simpelweg op je in laten werken. De wereld voelt nergens leeg aan en dat maakt het extra fijn. Meestal struin je de wereld door op zoek naar missies, die in grote getale aanwezig zijn, maar de wereld van Mira is op zichzelf ook interessant genoeg. Het helpt dat de besturing lekker voelt, waardoor je het rondlopen helemaal niet ziet als werk. De Wii U GamePad lijkt er bijna voor gemaakt en het voelde fijn om uren achter elkaar te spelen. Dankzij opties als de kaart en quick travel, is het een pré om de grote controller erbij te hebben. Je kunt met een Wii U Pro Controller spelen, maar het geeft niet bepaald dezelfde ervaring. Er is een spanning en sensatie in het vinden van nieuwigheden en de Wii U GamePad is die sleutel tot succes.

Missies galore!

Over de missies gesproken: dit is waar een groot deel van je tijd in zal worden gestoken. In het begin doe je deze in New Los Angeles, waar je soms even simpelweg een kat uit een boom moet redden. Dat klinkt misschien iets te bizar, maar gelukkig wordt het op bepaalde momenten ook vrij serieus. Als je de latere momenten van het spel doorloopt, wordt je op een bepaald moment bijvoorbeeld gevraagd om een compleet alienras van de ondergang te redden. Alles wordt je op een duidelijk manier uitgelegd en door de dialogen bouw je een band op met nagenoeg elk gesteld doel. Naast de standaard rits aan missies, kun je ook verschillende functies vervullen binnen in de BLADE-organisatie. Jouw personage kan vrij wisselen tussen deze divisies, al kun je ook bepaalde offline party members meenemen. Tijdens onze playthrough hebben we vooral het beroep van Pathfinder uitgediept. Hiervoor moesten we de kaart van Mira constant vernieuwen en updaten, wat een vermakelijke bezigheid bleek. Het voordeel van Pathfinders is dat ze ook sneller hun Hit Points (HP) terug krijgen en hierdoor ook langer hun mannetje staan!

Dieper en dieper met Skells

Zodra er meer progressie is gemaakt tijdens de reis, zullen meer opties zich langzaam voor je openbaren. Hoewel het zonde zou zijn om alles te verklappen wat je tegenkomt, moeten de Skells toch wel even genoemd worden. Met deze metalen gevaartes kun je grote afstanden overbruggen en de verschillende continenten met gemak bezoeken. Het duurt echter een tijd voordat je op dat punt bent. Je zult eerst het vijfde hoofdstuk moeten bereiken en daarnaast ook nog eens acht verschillende quests moeten doorgronden. Een van deze missies is een uiterst lange rit, gezien je naar een ver afgelegen gebied moet reizen om een voorwerp op te pikken. Het was verre van een fantastische opdracht, maar de beloning is dan wel weer de moeite waard. De Skell stelt je in staat om de wereld in stijl af te reizen. Dit is ook broodnodig, want het is één van de grootste open wereld games ooit. Daarnaast kun je vijanden, die je vroeger te veel problemen gaven, hiermee gemakkelijker bijbenen. Enige voorzichtigheid is wel geboden: Skells krijgen niet zo makkelijk hun HP terug en ze moeten gerepareerd worden als het mis gaat. Ze besturen goed, al duurt het even voordat je alles goed door hebt.

Graphics en geluid

Xenoblade Chronicles X is het best ogende spel op de Wii U. Er valt niets aan te merken op de stijl van de game, hoe bepaalde onderdelen eruit zien of zelfs kleinere details. Je kunt zien dat de mensen bij Monolith Soft lang bezig geweest om de wereld te perfectioneren – zelfs nog meer dan bij zijn voorganger. Dit is ook ongetwijfeld zijn grote aantrekkingskracht. Het verhaal is uiterst vermakelijk en de bijhorende voice acting is meer dan prima, maar Xenoblade Chronicles X staat in hand-in-hand met de wereld van Mira. Hoewel de game een meer serieuze toon aanslaat dan het eerste deel, maakt het scala aan kleur en weersomstandigheden een hele hoop goed, gezien ze zoveel bieden. De personages zijn mooi gedetailleerd – tot zelfs de NPCs aan toe.

De soundtrack slaat een andere toon aan dan Xenoblade Chronicles. Hoewel mooie, zacht klinkende deuntjes niet vermeden zijn, valt op hoe actievol de soundtrack klinkt. Het zorgt voor meer dreunende beats en rock-achtige melodieën, wat niet iedereen zal bekoren. Het was moeilijk te verwachten dat het origineel in dit aspect overtroffen zou worden, maar Xenoblade Chronicles X staat op zijn eigen manier zijn mannetje. Hiroyuki Sawano, bekend voor zijn contributies in Attack on Titan en Kill la Kill, brengt zijn eigen flair en stijl naar de wereld. Er zijn een paar nummers met teksten en we konden niet anders dan er met een grote glimlach naar luisteren.

Conclusie

Xenoblade Chronicles X is meer dan een perfect vervolg op een aangenaam avontuur. Het doet het aardig anders dan zijn voorganger, maar dat houdt het zo levendig en fris. De wereld is nog groter en uitgebreider dan het origineel ooit was en er wordt meer moeite gedaan om een connectie met de wereld te bouwen. Hoewel de focus minder ligt op het verhaal, zijn de avonturen op Mira nog steeds de moeite waard. Er zijn epische scenes die je op het puntje van je stoel zullen zetten en je kunt er niet anders dan vrolijk van worden. Als er echt minpunten genoemd moeten worden, zijn er twee: de rit om een Skell te verkrijgen is een zware en het checkpoint systeem had iets beter gekund. Vooral gezien laatstgenoemde zo magistraal werkte in de eerste Xenoblade. Deze dingen zullen je echter nooit en te nimmer ervan weer houden om te ontdekken wat Xenoblade Chronicles X nou daadwerkelijk in zijn mars heeft. Het antwoord? Ontzettend veel. Zoveel dat de recensie nog veel langer had kunnen doorgaan.