WRITHE - klassieke arcadeshooter in een krokant jasje

WRITHE is een project in het leven geroepen om de verloving van de twee ontwikkelaars te vieren, wat plaatsvond in Thailand. Het spel brengt je naar een alternatieve versie van het land uit de jaren ’70, waar een eindeloos leger gemuteerde sagowormen de inwoners van Bangkok terroriseert. Aan jou de taak, als Exterminator, om deze wriemelende golf tegen te houden.

Kronkelende pieren

De opzet van WRITHE is simpel: verdelg een eindeloze golf aan wormen in diverse arena’s met behulp van een shotgun en een plasmageweer. Met de schouderknoppen bedien je de twee wapens, en met de A- of B-knop kun je springen om de bijtgrage ongewervelde schepsels te ontwijken. Het enige wat uiteindelijk telt is hoe lang je het volhoudt; je tijd wordt bijgehouden en opgeslagen om te vergelijken met andere spelers.

De eerste paar potjes zullen je waarschijnlijk niet al te goed afgaan. Zonder een tutorial is het een beetje verwarrend, en je wordt meteen in de actie gegooid. Het scheelt dat het spel een hele simpele besturing heeft, maar wat tekst en uitleg had zeker niet misstaan. Zo was ik bezig met een nieuw persoonlijk record en wilde ik met de plusknop het spel pauzeren, wat blijkbaar de “geef het op”-knop is. Mijn run werd zonder enige waarschuwing direct stopgezet en ik mocht het opnieuw proberen. Ook al doe je het maar één keer onbewust – oké, misschien twee keer, de minknop doet precies hetzelfde – zuur is het wel.

Arcade op en top

Er zijn in totaal drie arena’s te spelen die de fictieve variant van Thailand uitlichten: op straat, in de jungle en in de fabriek waar het allemaal misging. Elke arena heeft z’n eigen scorebord en de lay-out varieert genoeg tussen de drie om je scherp te houden. De industriële technomuziek en de (optionele) CRT- of retrofilter zijn toffe details, en maken het een ware arcadeshooter die je even terugbrengt naar simpelere tijden.

Arcade-achtig is echter wel waar het bij blijft: je hoeft in dit spel geen nieuwe wapens te vinden, keuzes te maken in wat voor upgrades je krijgt of enige progressie te boeken naast een nieuwe personal best op het scorebord. Wanneer je genoeg vijanden verslaat worden je wapens iets sterker, maar verder dan drie niveaus met ogenschijnlijk minimale verschillen gaat het niet. Hierdoor was ik al vrij gauw uitgekeken op een nieuw record te kunnen plaatsen, want ieder potje speelt precies hetzelfde.

Krokante kipfilet

Een tof extraatje is het museum waar uitleg wordt gegeven over het achtergrondverhaal van het spel, je uitrusting en de vijanden. Ik raad nieuwe spelers aan om hier een kijkje te nemen, puur omdat dit dienstdoet als een verkapte tutorial die je uitlegt waar je op moet letten. Ook staat er een oude man die je graag vertelt hoe je het beste krokante kipfilet klaarmaakt, naast andere sappige feitjes. Met de gems die je verzamelt door de wormen af te schieten speel je tevens automatisch pagina’s aan lore vrij, die het lezen wel waard zijn.

Tijdens het spelen miste ik wel gyro-besturing, maar de ontwikkelaars hebben al bevestigd dat dit in de planning staat. Met opties voor 30 of 60 beeldjes per seconde, schermfilters voor dat retro-gevoel en verschillende gevoeligheidsopties voor de besturing heeft het al meer instellingen dan ik zou verwachten. Ook hebben de ontwikkelaars bevestigd dat er nieuwe arena’s zullen verschijnen in de vorm van gratis updates, alsmede kleine tweaks om de gebruikerservaring beter te maken. Dit is goed nieuws voor liefhebbers van arcade-actie, maar persoonlijk zie ik liever iets meer diepgang in de gameplay.

Conclusie

WRITHE is een smakelijke hap van een tijdperk waar games een stuk simpeler in opzet waren. Desondanks heeft het mij niet heel lang weten te boeien vanwege enig gebrek aan progressie en diepgang in de gameplay. Zonder een frustrerende tutorial-loze introductie lijkt de arcade-ervaring niet compleet, maar dat mag wat mij betreft best naar moderne standaarden getild worden. Desalniettemin doet WRITHE precies wat het adverteert, dus dat kan ik de ontwikkelaars niet kwalijk nemen. Wellicht ben ik uit het genre gegroeid, maar laat dat de liefhebbers voor dit genre niet tegenhouden: het voelt aan als een ode aan het genre wat voor een klein indieproject toch een nette prestatie is.