Toen de eerste trailer van Windbound verscheen verwachtte ik (en met mij vele anderen) een Zelda-achtige game. Varen op zee, rondvliegen met een glider… dat leek bekend. De vergelijkingen houden echter heel snel op: Windbound is vooral gericht op craften en overleven, terwijl je verschillende eilandjes afstruint en de open zee bevaart. Samen met Kara ging ik op ontdekkingstocht.
De hoofdpersoon, Kara, is een krijger die tijdens een stevige storm gescheiden raakt van haar stam. Ze spoelt aan op het Forbidden Island en met haar overlevingsvaardigheden gaat ze op pad om de mysteries rondom de eilanden te ontrafelen en een weg naar huis te vinden. Als je de game start kun je kiezen tussen twee modi: Survivalist en Storyteller. Met de eerste verlies je ook echt alles als je overlijdt: je gaat helemaal terug naar hoofdstuk één (van de vijf) en bent vrijwel al je items kwijt. Met Storyteller hou je wel je voortgang voor hoofdstukken en al je items. Ook is de combat wat makkelijker. Het leek me slim om in deze modus te starten, en gelukkig maar: Windbound begint ontzettend moeilijk.Geen uitleg
Ik begon met alles verzamelen wat ik maar kon vasthouden. Wanneer je nieuwe items oppakt, speel je nieuwe items vrij om in elkaar te knutselen. Mijn stamina-meter ging in rap tempo naar beneden en ik had geen idee hoe ik aan voedsel kon komen. Al snel stierf ik de hongerdood en kon ik helemaal opnieuw beginnen. Dit alles vond ik nogal frustrerend, omdat er helemaal geen uitleg wordt gegeven. Waar je heen moet en waarom, dat zoek je zelf uit. Een beetje meer richtlijn was hier wel heel erg prettig geweest. Bovendien zijn je starterswapens ontzettend zwak, waardoor het heel lastig is om op gang te komen.
Geen uitleg
Ik begon met alles verzamelen wat ik maar kon vasthouden. Wanneer je nieuwe items oppakt, speel je nieuwe items vrij om in elkaar te knutselen. Mijn stamina-meter ging in rap tempo naar beneden en ik had geen idee hoe ik aan voedsel kon komen. Al snel stierf ik de hongerdood en kon ik helemaal opnieuw beginnen. Dit alles vond ik nogal frustrerend, omdat er helemaal geen uitleg wordt gegeven. Waar je heen moet en waarom, dat zoek je zelf uit. Een beetje meer richtlijn was hier wel heel erg prettig geweest. Bovendien zijn je starterswapens ontzettend zwak, waardoor het heel lastig is om op gang te komen.
Na een tijdje lukt het me steeds beter om me een weg te banen door en langs de verschillende eilandjes. Ik maak steeds betere wapens en kan de wat sterkere vijanden aan. Alles ziet er heel mooi uit: eilanden vol begroeiing met zwijnenfamilies en hier en daar een vervallen gebouwtje. De variatie in vrij te spelen voorwerpen is helaas niet erg groot, waardoor de boel snel toch wat in herhaling valt. De eilandjes lijken ook allemaal wel een beetje op elkaar. Er komen zeker nieuwe dingen voorbij, maar te weinig om het lang genoeg spannend te houden. Bovendien loopt je hongermeter wel erg snel naar beneden, waardoor het naarstig zoeken naar voedsel een iets te prominent onderdeel van het spel wordt. Desondanks voelde het steeds leuker om de eilanden te doorzoeken en slimmer te worden in het verslaan van de wilde beesten die hier huizen.
Laag tempo
Uiteindelijk blijkt dat er over de eilanden verspreid drie torens zijn te vinden per hoofdstuk, die je moet activeren om naar het volgende te gaan. Aan het eind van elk hoofdstuk speel je een stuk van het verhaal vrij. Helaas wordt dit verteld in de vorm van muurschilderingen waar ik helemaal niets uit kon opmaken, waardoor het verhaal één groot mysterie bleef. Ook eindigt elk hoofdstuk met een heel lang stuk varen op een woelige zee. Het roeitempo is behoorlijk laag, waardoor al dat varen ook vrij frustrerend is. Je kunt wel een betere boot maken met een zeil, maar de besturing hiervan vond ik zo onhandig dat ik het maar bij een roeiboot hield.
Dat het varen zo moeizaam gaat in een spel waarin echt veel zeemijl afgelegd moet worden, is natuurlijk wel een nadeel. Naast de drie eilanden die je moet vinden om torens te activeren, zijn er ook allerlei stukjes land te vinden waar je zeldzame ingrediënten kunt vinden, of extra geld. Zelfs de prachtige soundtrack die klinkt als je op open zee bent, kan het lage tempo niet goedmaken. Bovendien loopt je hongermeter al varende ook leeg, waardoor het demotiverend is om ver weg te varen naar een plek waar je misschien helemaal geen eten kunt vinden. Eten meenemen kan wel, maar dit bederft ongelofelijk snel. Bedorven eten vult wel nog steeds de hongermeter, dus meestal at ik het alsnog maar op. Het voelde echter wel frustrerend.
Daarnaast is het jammer dat je niet erg veel materialen bij je kunt hebben. Hoewel je grotere tassen leert maken en op je boot extra spullen kunt opslaan, is er alsnog te weinig ruimte om alles wat je regelmatig nodig hebt mee te nemen. Daardoor sta je soms te jongleren met je spullen, om zo min mogelijk te verspillen maar wel nieuwe items te kunnen samenstellen. Ook het koken van voedsel duurt te lang. Zo zijn er allerlei kleine dingen die nét wat te frustrerend werken of te saai zijn.
Conclusie
Het verkennen van de verschillende eilanden in Windbound is best een leuke bezigheid, maar helaas weegt het plezier niet op tegen de afwisseling tussen frustratie en saaiheid. Het varen is te langzaam, er is te weinig variatie in de eilanden en de items die je kunt maken en het verhaal is zó vaag dat het er net zo goed niet in had kunnen zitten. Wat meer uitleg in het begin van het spel, wat verbeteringen aan het vaartempo en wat minder cryptische verhaalvertelling zouden Windbound heel veel goeds doen.
- + Mooie soundtrack
- + Leuk concept
- + Grafisch erg uitnodigend
- - Vaag verhaal
- - Te weinig variatie
- - Varen werkt frustrerend
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!