Wargroove 2 - Een (sterke) herhaling van zetten

In 2019 kwam Wargroove uit, een zeer goed ontvangen strategiespel dat werd gezien als de spirituele opvolger van Advance Wars. Nu is het 2023, is Advance Wars terug als remake én kunnen we aan de slag met Wargroove 2. Hoe verhoudt deze sequel zich tot het eerste deel en kan deze franchise haar niche vinden, nu Advance Wars ook weer het slagveld heeft betreden?

Toen Wargroove uitkwam in 2019 gooide de game hoge ogen. De gameplay en artstyle deden sterk denken aan Advance Wars, een serie die door Nintendo in de koelkast was gezet. De Middeleeuwse setting gaf het spel echter een eigen gezicht, en talloze gratis updates maakten het spel steeds beter. Zo werd er een co-op campagne toegevoegd die samen online of lokaal te doorlopen is. Wij beloonden het spel dan ook met een mooie 9.

Oude en nieuwe gezichten

Ondertussen is Advance Wars terug van weggeweest, maar dat weerhoudt Chucklefish er niet van met Wargroove 2 te komen. In tegenstelling tot Advance Wars houdt Wargroove 2 vast aan de pixelstijl, die (samen met de vrolijke personages) oorlog voeren bijna tot een feest maakt. Fijn is dat het spel in handheld inzoomt op de actie, en op de tv een wat meer uitgezoomd beeld laat zien.

In dit nieuwe deel zien we een hoop oude bekenden terug, zoals koningin Mercia en de hond Caesar, de ontdeugende Nuru en ook personages uit de later toegevoegde gratis uitbreiding Double Trouble. Maar uiteraard zijn er ook flink wat nieuwe gezichten. Wat dacht je van het muizenras de Faahri (waarvan de cavalerie op katten rijdt), of een piratenbende onder leiding van Nadia. Het verhaal sluit aan op de gebeurtenissen uit het eerste deel, maar die worden gaandeweg ook samengevat, waardoor je als nieuweling ook met dit tweede deel kunt beginnen.

Vechten als vanouds

Wat niet nieuw is, is de strategische gameplay. Deze is nog steeds ijzersterk. Wargroove 2 is een turn-based strategiespel waarbij de speler iedere beurt troepen rekruteert, verplaatst, vijanden aanvalt, en dorpen verovert, enzovoorts. Hierbij moet je rekening houden met welke soort troepen sterk of zwak zijn tegen elkaar, maar ook met de omgeving. Daarnaast heeft elke eenheid een mogelijkheid tot een critical hit, maar dit verschilt per eenheid. Boogschutters richten bijvoorbeeld kritieke schade aan wanneer ze aanvallen zonder zich te hebben verplaatst in dezelfde beurt. Zwaardvechters zijn sterk als ze naast een commandant staan, enzovoorts. Het kennen van je troepen is nog belangrijker geworden. Er zit in ieder geval genoeg diepgang in de gameplay.

Net als in het eerste deel heeft elke commandant (de extra sterke aanvoerder van je leger) een “groove”. Is deze opgeladen, dan kun je een speciale actie uitvoeren. Denk aan het plaatsen van bommen, het genezen van troepen, of alle elkaar rakende troepen aanvallen met bliksem. Er is wel een flink verschil tussen hoe nuttig deze zijn. Zeker de grooves van sommige nieuwe commandanten zijn wat vergezocht en lastig te gebruiken in de praktijk.

Weinig nieuws, maar is dat erg?

Verder zijn de vernieuwingen op één hand te tellen. Er zijn een handjevol nieuwe troepen te trainen, en er is wat meer variatie in missies en gebouwen op de kaart. De map editor is ook weer aanwezig en wat uitgebreider, waardoor iedereen zelf kaarten, campagnes en zelfs cutscenes kan maken. De grootste echt nieuwe toevoeging is Conquest Mode, een roguelike avontuur met willekeurig gegenereerde levels. Helaas is er geen co-op avontuur, zoals de Double Trouble campagne die gratis aan het eerste deel werd toegevoegd. Wellicht dat de makers voor deel twee zoiets nog op de planning hebben.

Wel zijn losse maps online of lokaal te spelen, tot vier spelers. Wie het vechten tegen de AI beu is, kan het zo opnemen tegen vriend of (onbekende) vijand. De AI is in Wargroove 2 weer net zo moeilijk als deel één. De campagne wordt al snel flink lastig en deze uitspelen op Hard (de standaard moeilijkheidsgraad) lukte mij niet. Gelukkig kun je de moeilijkheidsgraad verlagen naar Medium of Easy, of zelfs handmatig instellen met een aantal sliders. Toch voelt het frustrerend dat je een game niet uitgespeeld krijgt op de standaard moeilijkheidsgraad. Een pluspuntis dat er in deze campagne minder vaak plotseling versterkingen verschijnen voor de tegenstander. In het eerste deel was dit mijn grootste frustratie, omdat je dit niet zag aankomen en je daardoor vaak verrast werd. Voor wie een extra uitdaging wil, heeft elke missie nu ook optionele sidequests. Deze vervangen de losse sidequests zoals we die zagen in het eerste deel.

De campagne wordt weer net zo charmant gepresenteerd als in deel één, met personages die deels ingesproken zijn en met grappige cutscenes. De humor is wel meer van hetzelfde. Waar de grappen in het eerste deel nog zijn charme hadden, voelen ze nu wat flauw aan. Fans van Wargroove kan ik het tweede deel zeker aanraden, vanwege de nieuwe campagne en de Conquest Mode. Ben je een nieuwkomer, dan kun je misschien beter starten met het eerste deel. Deze is vaak in de aanbieding, en heeft dezelfde top gameplay, een co-op campagne en net als deel twee de mogelijkheid om zelf maps te maken en te spelen. Deel twee is goed, maar het is gewoon erg lastig om het eerste deel te toppen, daarvoor zijn de vernieuwingen net te klein en is het eerste deel al zo goed en compleet.

Conclusie

Wargroove 2 borduurt verder op de formule van het uitstekende eerste deel en voegt enkele nieuwigheden toe, zoals nieuwe commandanten, eenheden en een roguelike modus. De kleurrijke pixelstijl en vrolijke personages maken oorlog voeren bijna tot een feestje! De campagne is leuk maar wel een flinke uitdaging. Het is jammer dat een co-op campagne vooralsnog ontbreekt. De vernieuwingen zijn verder klein ten opzichte van deel één, waardoor nieuwelingen beter daar kunnen starten. Heb je het eerste deel gespeeld en wil je meer? Dan is deze game zeker voor jou, want de kern is weer net zo ijzersterk.