Trinity Trigger - Voor de RPG-fans

De Nintendo Switch is een gameplatform dat vol staat met bekende RPG’s, zoals Final Fantasy en Octopath Traveler II. Een nieuw rollenspel moet dus een onderscheidend kenmerk hebben om met kop en schouders boven de rest uit te kunnen steken. De makers van Trinity Trigger zeggen dat het “de look and feel van iconische RPG’s uit de jaren 90 combineert met een moderne nadruk op snelle, aanpasbare gevechten.” Maar, is het spel alles wat de makers ervan zeggen en kan het zich onderscheiden van vergelijkende RPG’s op de Nintendo Switch?

Trinity Trigger speelt zich af in het fantasieland Trinitia. In Trinitia was er in de oude tijden een strijd om de controle van het land tussen de goden van orde en de goden van chaos. De goden kiezen mensen om voor hen te vechten en zo de macht te bepalen. Cyan, een van de hoofdpersonen van het spel, komt te weten dat hij door de goden van chaos gekozen is om de krijger van chaos te worden. In een poging te begrijpen wat dit betekent en wat hij moet doen, gaat Cyan op reis met zijn jeugdvriendin Elise en ontmoeten ze later Zantis, die met hen mee gaat op reis.

Drie opvallende personages

In Trinity Trigger speel je als Cyan, Elise en Zantis. Tijdens het spelen kun je vrij tussen deze personages wisselen. Dit is zeker nodig, omdat ze alle drie verschillende vaardigheden hebben. Zowel Cyan, Elise en Zantis hebben verscheidene wapens tot hun beschikking, die ze verkrijgen via hun eigen Trigger. Triggers zijn magische wezens die in verschillende wapens kunnen veranderen. Sommige wapens zijn personage gebonden, maar andere kunnen weer door iedereen gebruikt worden. Het was erg leuk om tijdens het spelen tussen de drie personages te wisselen en al hun wapens en vaardigheden te leren kennen. Verder gaat het spel, net als in traditionele RPG’s, goed in op hun ontwikkeling:  je ziet ze  groeien in zowel hun kracht als hun persoonlijkheid terwijl het verhaal zich ontvouwt.

Een veelvoudig gevechtssysteem

Als je allemaal verschillende wapens ter beschikking hebt, moet je ze natuurlijk ook ergens tegen kunnen gebruiken. Gelukkig lopen er genoeg monsters rond in Trinitia om ze op te testen en heeft het spel een erg uitgebreid gevechtssysteem. Dit is een van de belangrijkste punten van het spel. Daarom heb ik hieronder alle delen van het gevechtssysteem even kort opgesomd:

Een aanval bestaat uit drie verschillende onderdelen, die kunnen worden aangepast. Je kunt twee technieken wisselen voor elk deel van een aanval. De ene aanval is weer beter tegen één vijand en de andere weer tegen een groep van vijanden.

Hoe krachtig je aanvallen zijn, hangt af van hoe vol je Synchro Gauge is. Als je een aanval uitvoert zal je Synchro Gauge langzaam leeglopen. Zodra de Gauge helemaal leeg is, worden aanvallen een stuk minder effectief en delen ze minder schade uit. Gelukkig hervult de Synchro Gauge zich vanzelf en kun je dit versnellen door een aanval van een monster op het laatste moment te ontwijken.

Naast je normale aanvallen, heb je ook speciale Trigger Strikes, die extra veel schade aanrichten. Na het gebruik moet een Trigger Strike wel weer opgeladen worden, dus is het van belang om deze zorgvuldig te gebruiken. Daarnaast heeft elk wapen ook zijn eigen Weapon Aura, die na activatie je aanvalskracht verhoogt.

Verder kun je ook vreemde edelstenen, bekend als Manatite, aan Triggers toevoegen voor extra effecten. Er zijn vele soorten Manatite beschikbaar, zoals Attack- en Armor Manatite. Als laatste kan je een Trinity Impact gebruiken. Deze deelt extra veel schade uit aan alle vijanden die op het scherm te zien zijn, maar kan maar eens in de zoveel tijd gebruikt worden.

Zoals je kan zien heeft Trinity Trigger dus een erg uitgebreid gevechtssysteem met allerlei verschillende elementen waar je tegelijk op moet letten. In het begin van het spel was dit voor mij allemaal maar een beetje verwarrend. Al vrij snel krijg je toegang tot het gehele gevechtssysteem met al zijn toeters en bellen. Alles werd redelijk simpel via eenvoudige tekstvakken met plaatjes uitgelegd, maar ik denk dat dit niet de beste aanpak is. Naar mijn mening hadden ze de delen van het gevechtssysteem wat beter over het spel kunnen verspreiden, zodat je eerst de basis goed leert kennen en stuk voor stuk kennis maakt met de rest van het systeem.

Lineaire verkenning

Trinitia is verdeeld in tien verschillende biomen die je tijdens het spelen lineair ontdekt. Je mag pas naar een volgende biome reizen als je de eindbaas van een kerker hebt verslagen. Elke biome heeft een eigen kerker die elk zijn eigen uitdaging voor de speler heeft. De ene is weer meer gefocust op het vechten tegen tegenstanders en de andere weer op het oplossen van puzzels.

Aan het eind van een kerker staat er een eindbaas op je te wachten. Elke eindbaas heeft een schild dat gebroken moet worden. Nadat ‘ie gebroken is, heb je een korte tijd om schade aan te richten op de eindbaas voordat het schild weer heelt. Elke eindbaas heeft zijn eigen arsenaal aan aanvallen, maar na een tijdje herken je de patronen van de aanvallen wel en zijn ze niet moeilijk om te ontwijken. Hierdoor kunnen eindbazen soms wat langdradig aanvoelen.

Omdat de biomen lineair worden gevolgd, is er niet veel ruimte voor vrije verkenning. Gelukkig zijn er verschillende schatkisten en geheime paden verstopt die het verkennen iets interessanter maken. De keuze voor lineaire verkenning had ik zelf niet verwacht, omdat het spel de “look en feel van een traditionele RPG” wil nabootsen.

Een wat levenloze artstyle

Een van de opvallende dingen van Trinity Trigger is dat het gemaakt is in Unity. Dit is best indrukwekkend, maar helaas is het ook te zien aan de artstyle. De visuele stijl is misschien wel een van de minst indrukwekkende dingen van het spel. Er zit niet veel detail in de personages en omgevingen, en soms ziet alles er wat simpel uit. Dit nam voor mij wel een beetje af van de ervaring tijdens het spelen, omdat ze er een wat meer levendige wereld van hadden kunnen maken.

Extraatjes

Een van de dingen die mij erg verraste, is dat alle dialogen in Trinity Trigger volledig in het Engels ingesproken zijn. Hierdoor komen de gevoelens van de personages nog beter omhoog vanwege het gebruik van intonatie.

Als je iets gemist hebt, zoals de naam van een vijand, is deze terug te vinden in de in-game encyclopedie. Hierin zijn de namen en beschrijvingen van bijvoorbeeld vijanden en personages gemakkelijk terug te vinden.

Trinity Trigger heeft ook een co-op modus, waarin je met maar liefst drie spelers tegelijk kan spelen. Elke speler neemt de controle over een van de drie personages zodat je samen de strijd tegen de monsters aan kan gaan.

Het mindere

Tijdens het spelen van Trinity Trigger kwam ik natuurlijk wat frustratiepunten tegen. Hoewel er in het pauzemenu erg uitgebreid staat waar je heen moet voor een quest, staat dit op de normale- en minikaart niet goed aangegeven. Het was erg frustrerend om elke keer het pauzemenu te openen om naar het quest-menu te gaan om daar naar de beschrijving te kijken. Soms ben ik zelfs drie keer de verkeerde kant op gegaan, omdat er niet duidelijk aangegeven was waar je heen moet.

Verder vond ik, zoals eerder aangegeven, de eindbazen in het spel erg langdradig aanvoelen. Elke eindbaas heeft weliswaar zijn eigen arsenaal aan aanvallen, maar na een tijdje herken je de patronen van de aanvallen wel en zijn ze niet moeilijk om te ontwijken. Verder duurt het erg lang voordat je er eentje verslaat, omdat zijn of haar schild redelijk snel weer heelt, waardoor je maar een korte tijd hebt om echt schade aan te richten.
Wat mij ook gelijk al opviel, is dat het erg lang duurt om tijdens het opstarten van het spel naar het titelscherm te komen. Voordat je hier eindelijk bent, moet je eerst acht schermen met logo’s zien, die niet door te spoelen zijn.

Mijn laatste minpunt is dat het spel helemaal niet zo lang is. Grote RPG spellen die bijna voor dezelfde prijs als Trinity Trigger gaan, zoals Octopath Traveler 2, kunnen gemiddeld wel 70 uur duren om uit te spelen. De verhaallijn van Trinity Trigger had ik daarentegen al vrij snel uitgespeeld. Gelukkig zijn er hier en daar wel wat side quests beschikbaar om je na het uitspelen van de verhaallijn bezig te houden.

Conclusie

De makers van Trinity Trigger zeggen dat het spel “de look en feel van iconische RPG’s uit de jaren 90 combineert met een moderne nadruk op snelle, aanpasbare gevechten.” In mijn opzicht is dit ze zeker gelukt. Het spel gaat diep in op de ontwikkeling van de hoofdpersonen en laat een sterke verhouding zien tussen goed en kwaad, wat zeker punten van een traditionele RPG zijn. Verder is het gevechtssysteem erg uitgebreid, wat het weer iets moderns geeft. Helaas wordt dit alles wel wat tenietgedaan door de artstyle en wat andere minpuntjes. Uiteindelijk heb ik mezelf erg vermaakt tijdens het spelen van Trinity Trigger. Voor dezelfde prijs zijn er betere RPG’s te vinden op de Nintendo Switch, maar als je een RPG-fan bent en Trinity Trigger voor een mooi prijsje te vinden is, raad ik het zeker aan.