Toki

In 1989 verscheen een run & gun platform arcade game genaamd Toki. Deze game was zo populair dat hij onder andere is uitgebracht voor de Atari Lynx en de Nintendo Entertainment System. Vervolgens kreeg de game in 1992 een remake genaamd Toki: Going Ape Spit op de Sega Mega Drive. In 2011 zou er een enhanced remake verschijnen op Steam en thuisconsoles maar toen deze game zijn oorspronkelijke verschijningsdatum mistte, bleef het erg stil en leek de game geannuleerd te zijn. In 2018 is het eindelijk zo ver, Toki is inmiddels exclusief in de Nintendo Switch eShop verschenen. Is deze langverwachte arcadegame zijn ontwikkeltijd waard geweest?

Van man naar aap

In Toki speel je een man genaamd Toki, afkomstig uit een junglestam op een eiland. Zijn vriendin Miho wordt ontvoerd door een boze sjamaan genaamd Vookimedlo. Deze slechte medicijnman tovert iedereen op het eiland om tot dieren en vlucht naar zijn ijzeren kasteel. Toki wordt in een aap veranderd maar blijkt wonder boven wonder nog de controle te hebben over zijn eigen lichaam. Hij heeft er zelfs een nieuwe superkracht door gekregen: het schieten van kleine balletjes uit zijn mond. Zoals bij de meeste arcadegames is er ook niet meer verhaal nodig om te weten dat jij Miho moet gaan redden en dit zal niet zonder slag of stoot gaan.

Om Miho te redden moet je je al schietend en rennend een weg banen door zes levels. De gekozen moeilijkheidsgraad bepaalt het aantal levens en voortzettingen dat je hebt. Al vanaf het begin laat Toki je weten dat het een echte arcadegame is: alle vijanden en vallen zijn zo geplaatst dat ze je zo snel mogelijk dood kunnen krijgen. De negen levens die je op de makkelijkste stand krijgt schieten er doorheen, want je sterft wanneer je één keer geraakt wordt. Gelukkig zijn er checkpoints waar je verder kan gaan als je nog levens hebt, wanneer je deze allemaal kwijt bent moet je het level helemaal opnieuw beginnen. Toki bevat simpele vijanden die voornamelijk rond lopen, deze kun je verslaan door op ze te schieten of op ze te springen. Naarmate de levels vorderen bevat Toki ook moeilijkere vijanden die op je schieten, willekeurig projectielen in het rond schieten en alle kanten op springen. Combineer deze verschillende soorten vijanden en je zult altijd op je hoede moeten zijn en iedere sprong perfect moeten timen. Aan het eind van ieder level moet je een baas verslaan. De eerste baas begint erg simpel en springt wat rond, maar naarmate de game vordert schieten deze bazen verschillende projectielen die ook nog eens stuiteren of als een boemerang terug komen. Het is dus van belang dat je de patronen zo snel mogelijk leert om deze boze vijanden een kopje kleiner te maken.

Hoge moeilijkheidsgraad

De tekenstijl van Toki is erg leuk deze brengt je terug naar de tekenfilms van de jaren ’90. De levels zien er leuk uit en Toki is goed geanimeerd. Ondanks dat de levels er zo leuk uit zien voelen deze af en toe erg oneerlijk aan omdat vijanden niet altijd eerlijk geplaatst zijn. Zo zijn sommige checkpoints meteen omring door vijanden. Wanneer je dood gaat en de game weer begint, wordt je beschoten en kan het zijn dat je weer onderspit delft. Je bent zo in tien seconden al twee levens kwijt geraakt. De hoge moeilijkheidsgraad hoort natuurlijk bij een arcadespel en het heeft ook zijn charmes, maar ik moet toegeven dat ik toch wel met menig scheldwoord heb gegooid. Het laatste level bevat een stukje waarbij je op een kar staat en prikkels moet ontwijken, de platformelementen zijn eerlijk maar het springen van karretje naar karretje gaat erg moeilijk. Je blijft een bepaalde snelheid houden wanneer je springt, deze snelheid is zo onregelmatig dat ik soms veel te ver sprong en soms het andere karretje niet eens wist te bereiken. Dan is het ook nog zo dat je dit stuk iedere keer opnieuw moet doen wanneer je sterft bij Vookimedlo. Omdat het voelde als een fout van de game heeft het flink wat frustratie opgeleverd en veel levens gekost.

Het springen voelt erg onnatuurlijk en je zult er in het begin aan moeten wennen. Wanneer je er eenmaal aan gewend bent spring je al schietend van vijand naar vijand en overwin je zelfs de grootste valkuilen. Omdat Toki een arcadegame is bevat het geen save functie, dit betekent dat je het spel in één keer uit moet spelen. Gelukkig kan de Nintendo Switch op stand-by, maar dit betekent wel dat je geen andere games kan spelen tot je Toki hebt uitgespeeld. Dat je de game in één keer uit moet spelen betekent ook dat de game niet erg lang is: binnen drie uur heb ik Miho kunnen redden.

Conclusie

Al met al is Toki een leuke game die je laat hunkeren naar de games van vroeger. De levels zijn goed ontwikkeld maar voelen af en toe een beetje oneerlijk aan. In het begin sterf je veel en is de kans groot dat je voortzettingen op zijn voordat je de eindbaas hebt verslagen, maar wanneer het je eindelijk is gelukt om Vookimedlo te verslaan voelt dit des te beter. De korte speeltijd en de moeilijkheidsgraad zouden je af kunnen schrikken, maar dit neemt niet weg dat Toki een vermakelijke game is die zijn ontwikkeltijd zeker waard is geweest.