Tiny Terry’s Turbo Trip - Niet zo snel

Sandbox-achtige spellen? Daar heb ik stiekem een zwak voor. Het is een breed begrip, dat komt door hoe verschillend makers het genre aanpakken. Natuurlijk kun je Grand Theft Auto als een groot voorbeeld zien, maar spellen als LEGO Island en Goat Simulator tilden het eveneens naar een hoger niveau. In dat opzicht had ik ontzettend veel zin in Tiny Terry’s Turbo Trip. Een spel waar je kunt racen, knoeien en kleine missies oplossen. Misschien had ik, echter, toch beter de Steam-versie kunnen aanschaffen.

De humor van Tiny Terry’s Turbo Trip is uitmuntend. Terry heeft maar één doel: hij wil hoe dan ook de ruimte in. Met alleen een auto tot zijn beschikking trekt hij de wijde wereld in om schroot te verzamelen. Hoe krijgt hij het afval? Door missies te volbrengen. Spranklewater is een breed opgezette stad waar je een uiteenlopende cast aan personages tegenkomt. Ze zijn net zo ”out there” als Terry, dus de toon blijft gedurende de rit nagenoeg hetzelfde. Er is geen diepgang en allemaal recht voor raap. Stiekem maakt dat het allemaal net een beetje leuker. Je kunt echt merken dat er een Nederlands team achter zit. Er is geen Nederlandse taaloptie, maar de namen geven alles duidelijk weg. Zo heet de topcrimineel van Spranklewater Steelkees, waar ik zelfs nu smakelijk om kan lachen.

Gameplay maakt de Terry
Zoals eerder aangegeven draait Tiny Terry’s Turbo Trip om het voltooien van missies. Daarvoor krijg je geld of schroot voor om je doel te verwezenlijken. In het begin voelen de missies licht eentonig aan, mede omdat ze erg als ”fetch quests” aanvoelen. Na tien uur spelen ben je toch een beetje moe van het insecten verzamelen of het vinden van blauwdrukken. Gelukkig wordt het beter. Je speelt potjes voetbal, steelt auto’s, botst auto’s en doet maatschappij-onvriendelijke activiteiten met Steelkees. Na een tijd had ik er ontzettend veel lol in. Naast het volbrengen van missies staat het je vrij om Spranklewater onveilig te maken. Zo kun je verborgen schroothopen opsporen, de inwoners hun geld afhandig maken, gesprekken voeren met de NPC’s en elk beetje grond van de stad onderzoeken. Genoeg te zien dus!

De besturing is prima. Terry zweeft iets te veel in mijn optiek, maar slecht is zeker niet. Een paar keer had ik toch liever iets meer precisie gehad. Het is lichtelijk frustrerend om een rondje te maken en het opnieuw te moeten proberen. In een later stadium kun je rondvliegen door Spranklewater en dat vond ik nou niet bepaald sprankelend. Voor de rest staat het platformen en rijden als een huis.

Belabberd op Switch
Teleurstellend is de performance van de Nintendo Switch-versie. De framerate is niet geweldig, waardoor het erg haperig overkomt. Elke beweging door de wereld voelt niet geleidelijk, wat je zonder meer van het spel zou mogen verwachten. Je kunt Tiny Terry zeker spelen, maar erg fijn is het niet. Alles komt op vlakke wijze over de finish. Het is jammer, want de presentatie ziet er oprecht leuk uit. Een verfijnd palet aan kleur maakt het spel een genot om naar te kijken. Uiteraard loopt het op een lagere resolutie, maar dat valt nog overheen te kijken.

Conclusie
Tiny Terry’s Turbo Trip is een leuk spel, alleen zou ik het meer aanraden op een ander platform. De performance op de Nintendo Switch laat het sterk in de steek, waardoor de ervaring er een stuk minder leuk op wordt. Het is zonde, want Tiny Terry heeft zoveel leuke momenten. Van de missies tot het koddige uiterlijk; het heeft een stijl die alleen staat in de sandbox arena. Tja, toch jammer.