Super Monkey Ball: Banana Rumble - Vermakelijke Apekooi

Super Monkey Ball was een geliefde franchise in mijn tienerjaren. De games, die zowel platform- als puzzel-elementen bevatten, hadden een eenvoudige maar doeltreffende opzet: breng de bal naar het eindpunt. De spellen waren creatief, altijd boeiend en vooral leuk om te spelen. De latere delen, zoals de PlayStation Vita- en Nintendo 3DS-versies, wisten echter geen goede balans te vinden. Na 12 jaar heeft SEGA eindelijk een nieuwe game in deze serie uitgebracht. Was het het wachten waard? Nou ja, best wel!

Als je nog nooit een Super Monkey Ball-spel hebt gespeeld, hier is wat je kunt verwachten. Je kantelt de stage om de aap in een bal naar het doel te laten rollen. Je bestuurt dus niet de aap zelf, maar de omgeving eromheen. Dit wordt steeds lastiger doordat muren verdwijnen, paden smaller worden en er moeilijkere obstakels verschijnen. Niet alleen moet je nauwkeurig bewegen, maar ook de snelheid en lay-out van het level in de gaten houden. Elk level voelt als een kleine puzzel die je moet oplossen om verder te komen. De laatste paar delen slaagden hier niet goed in, maar deze nieuwe game doet het uitstekend. Sterker nog, beter dan ooit tevoren.

Sprinten en dashen
Dit komt deels door de nieuwe Spin Dash. In het Wii-spel, Banana Blitz, probeerden de ontwikkelaars een sprong toe te voegen, wat niet echt paste bij de delicate gameplay van de franchise. De Spin Dash past daarentegen veel beter. Net als Sonic kunnen de aapjes een sprint opladen en zichzelf door het level katapulteren. Het mooie aan de Spin Dash is dat je de richting kunt bepalen voordat je de aapjes lanceert. Je kunt over gaten springen, delen van de stages overslaan en snel naar de Goal Ring sprinten. Er is iets magisch aan het gebruik van de Spin Dash, zelfs als je hem meestal niet nodig hebt. In de moeilijke stukken van Banana Rumble kan de Spin Dash je redden van een Fall Out.

De besturing is over het algemeen sterk en draagt bij aan het plezier van Banana Rumble. Elke beweging voelt precies en doordacht. Daarnaast heeft SEGA goed werk geleverd door ervoor te zorgen dat elk aapje uniek aanvoelt. AiAi is de alleskunner en het personage dat de meeste spelers zullen gebruiken tijdens het hoofdavontuur. YanYan is alleen maar snel en kan moeilijk remmen, terwijl GonGon juist snel kan remmen dankzij zijn gewicht. Om het spel sneller te doorlopen, heb ik AiAi meer gebruikt dan ik wil toegeven.

Een goed gevulde banaan
Super Monkey Ball: Banana Rumble zit boordevol content. Tussen de tien normale en EX-werelden zijn er 200 levels om te doorgronden. Voor een nieuwe game in deze reeks is dat indrukwekkend. Begrijp me niet verkeerd, er zullen zeker levels zijn die je niet leuk vindt, maar de kwaliteit is over het algemeen hoog. De normale werelden zijn iets makkelijker dan in de oude spellen, maar de herspeelbaarheid is daarentegen hoog.

Naast het uitspelen van de levels zijn er drie extra doelen te behalen in elk level. Je kunt voor een tijdsdoel gaan, wat de Spin Dash naar een hoger niveau tilt. Ik begon echt anders na te denken over hoe ik stages kon doorkruisen. Een obstakel dat je voorheen irriteerde, kan nu ineens het verschil van een seconde of twee maken. Daarnaast nodigt het uit om andere personages te proberen, wat een leuke bijkomstigheid is. Een ander doel is het verzamelen van de Golden Banana, waarbij je echt in bochten moet wringen om deze schoonheden te grijpen. Tenslotte kun je proberen zoveel mogelijk reguliere bananen te verzamelen. Er is voor ieder wat wils.

Hoewel het eerst makkelijk lijkt om alle doelen te behalen, kom je er snel achter dat de tijd niet in jouw voordeel is. Er staat maar zestig seconden op de teller en dat voel je. Het wordt een afweging waarvoor je wilt gaan. Snelheid kan een voorkeur zijn om het tijdsdoel te halen, of je gaat rustig aan om de bananenmissies af te werken. Deze missies blokkeren niet de progressie in de hoofdstand, maar ik bleef dezelfde missies constant opnieuw spelen, simpelweg omdat het niet goed voelde om niets op het scorebord te hebben staan.

Rechtvaardig maar pittig
Het belangrijkste dat me bijblijft over de Adventure Mode is hoe gevarieerd de levels zijn. De zesde wereld, Neon Arena, is echt een van mijn favorieten. Elk level doet dingen net een tikkeltje anders en ze spelen allemaal vrij vlot. Er is een half-pipe baan waar snelheid en momentum cruciaal zijn, en een ander level waar vloeren constant verdwijnen. De tweede helft, de EX-werelden, zijn ook niet mals. Het is een pittige selectie aan levels die je echt een betere speler maken. De obstakels worden nog uitdagender en een scherp oog is geen overbodige luxe.

Toch moet ik toegeven dat de moeilijkheidsgraad vrij eerlijk is. Als je niets om de collectibles geeft, dan staat je weinig in de weg om het spel te doorlopen. Daarnaast is het levenssysteem van de oudere Super Monkey Ball-games niet meer aanwezig, waardoor je vrij kunt experimenteren op de manier die jij het prettigst vindt. Mocht je toch nog moeite hebben, dan is er een uitgebreide selectie aan Helper Functions. Hiermee kun je terugspoelen, de perfecte routes zien, een ghost nadoen en gebruik maken van checkpoints. Dit, samen met de gebruikelijke map- en stage-view opties, maken dit de meest toegankelijke telg in de Super Monkey Ball-familie.

Een kleine apekooi
Mocht je er toch nog niet uitkomen, dan kun je hulp vragen aan je vrienden. De volledige Adventure Mode is zowel in lokale co-op als online te spelen met maximaal vier personen. Je werkt samen aan stages en krijgt extra’s voor de behaalde samenwerking. De levels zijn niet echt ontworpen voor vier spelers, maar het is ontzettend grappig.

Er zijn ook andere multiplayer-mogelijkheden beschikbaar. Er zijn vijf modi die allemaal gespeeld kunnen worden met maximaal zestien spelers. In ”Race” sprint je door verschillende landschappen, terwijl je probeert grote obstakels te ontwijken en Mario Kart-achtige voorwerpen te gebruiken. Het is echt leuk om te spelen. Banana Hunt vraagt je om de meeste bananen te verzamelen, terwijl Ba-Boom een grote versie van tikkertje is waarbij je bommen passeert. Naast de drie solo disciplines zijn er twee team-based games. Met Goal Rush moet je een grote stapel aan Goal Rings raken, niet alleen om punten te scoren maar ook om de goal in jouw kleuren te dompelen. Dan is er Robot Smash waar het de bedoeling is om zoveel mogelijk robots te vernietigen.

De multiplayer modi zijn vrij leuk. Elk personage heeft zijn eigen voorwerpen, wat experimenteren aanmoedigt. Dat gezegd hebbende, het aantal beschikbare levels is helaas erg beperkt. Er zijn slechts vijf races en de andere modi hebben maar twee of drie opties. Begrijp me niet verkeerd, ik heb plezier gehad, maar het is moeilijk in te schatten hoe leuk het zal blijven op de lange termijn. Misschien zal SEGA meer stages toevoegen, vooral omdat ze willen dat je online speelt. De dagelijkse beloningen zijn hieraan gekoppeld, waarbij je wordt gevraagd om het gevecht aan te gaan met onbekenden. Dit kan op korte termijn al een probleem worden, vooral als je echt alles wilt verzamelen.

Niet perfect maar mooi
Super Monkey Ball: Banana Rumble is niet de mooiste game, vooral gezien de textures die je ziet in het eilandmenu. Daarnaast duurt het even voordat je een level hebt ingeladen. Als je een bepaald level of wereld blijft hangen, zal het wel meevallen, maar acht seconden is net iets te lang. Tegelijkertijd, oh, wat ziet de game er kleurrijk en aangenaam uit als je rond beweegt. Ik kon er oprecht uren naar kijken zonder het zat te worden en dat telt ook. Er zijn genoeg details om je ogen uit te kijken. De soundtrack is vrij standaard voor de serie, maar doet zeker niet onder voor de vorige delen. Elke wereld heeft zijn eigen thema. Neem de Rose Garden. Het is ontzettend upbeat met neppe lyrics die veel weg hebben van een J-Pop song.

Conclusie
Super Monkey Ball: Banana Rumble was een aangename verrassing. De vorige delen waren teleurstellend, maar dit voelt als een terugkeer naar de juiste weg. De Adventure Mode laat zien wat Monkey Ball kan bieden, met nieuwe toevoegingen zoals de extra doelen en de Spin Dash. Met 20 werelden en 200 levels overtreft de campagne de vorige delen ruimschoots. Dat alleen houdt je al een tijd zoet. Daarnaast zijn de multiplayer modi leuk, al zijn ze wat beperkt in het aantal stages. De opzet is goed, maar de content voelt wat mager aan.

Uiteindelijk is Banana Rumble precies wat Super Monkey Ball nodig had. Het is een experiment om uit te vinden wat werkt, wat beter kan en hoe je daar een beter geheel van maakt. Daarin zijn ze zonder meer geslaagd. Het helpt dat ik bijna de hele tijd plezier had. Ik zat op het puntje van mijn stoel en het was moeilijk om me daar weg te krijgen. Wanneer je je zo betrokken voelt bij een spel, weet je dat het goed zit. Het is duidelijk dat SEGA na 12 jaar zonder een nieuwe game, met een paar remakes tussendoor, eindelijk weet wat ze moeten doen. Welkom terug, AiAi.